23 Haziran 2011, Cinayet Günü.
“Biliyorsun, annem ve babam ayrı. Önceden abim benimle kalırdı ama uzun zamandır ortalarda yok.” Dedim, içten içe oldukça gerilirken. Abim beni geriyordu, korkutuyordu.
“Biliyorum, bugünü beraber geçirelim. Yaz tatilinde çok fazla buluşamıyoruz.” Minel’i başımla onaylayarak taşlı yolda yürümeye devam ettim. Hava çok sıcaktı, ikimizde şort giymiştik ancak buna rağmen deli gibi terliyorduk. Minel’in ara sıra elindeki mendil ile boynunu ve alnını sildiğini görebiliyordum. İzmir, sıcaktı. İzmir, yakıyordu ve yanıyordu. Elimin tersini alnıma yaslayıp nefeslendim. Evimizin kapısının önüne geldiğimizde duraksayarak Minel’e baktım.
“Sen gir, anahtar paspasın altında. Ben de soğuk içecek, dondurma falan alayım. Aşırı sıcak!”
“Tamamdır.” Diyerek apartmanın kap
