“ANG PAGKAIN, kinakain. Hindi tinititigan lang, Raven.”
Napakurap-kurap si Raven dahil sa sinabing iyon ni Lhorde. Paano ba namang hindi niya tititigan lang ang mga pagkain na nakahain sa kaniyang harapan kung alam niyang sobrang mamahal ng mga iyon?
“Siguro naman, ayaw mo na parehas tayong mali-late sa first subject natin ngayong hapon?” paalala pa ni Lhorde kay Raven. “You better eat, Raven.”
“Puwede namang pagkain na lang sa cafeteria ang kainin natin. Doon, wala pang bayad. At isa pa, sosyal din naman at masarap kung ‘yon ang gusto mo,” aniya na napalunok pa.
“Wala lang privacy,” katwiran pa ni Lhorde na nagpatuloy na sa pagkain nito.
Iyong mga kamay ni Raven, para bang hindi makapagdesisyon kung hahawakan na ba ang kubyertos o hindi? Baka idagdag pa ni Lhorde sa pangbabauy nito a
