ผมปรายตามองยัยตัวแสบที่นั่งอยู่ข้างๆ ซึ่งก็ไม่ได้เกินความคาดหมายของผมสักเท่าไหร่ เพราะเหมือนยัยนี่จะโหดแต่ก็ชอบเห็นใจคนอื่น ผมเลยตอบยัยตัวแสบกลับไปตามสิ่งที่ผมคิดมาอย่างดีแล้ว
“เสียใจตอนนี้ดีกว่าให้มันเสียใจในระยะยาว ฉันไม่ชอบให้ความหวังหรือปากหนักไม่กล้าปฏิเสธ แล้วไอ้ความสัมพันธ์แบบนี้ฉันว่าพูดมันออกไปแบบชัดเจนมันน่าจะดีกว่า ชอบก็บอกว่าชอบ ไม่ชอบคือไม่ชอบ ที่สำคัญที่สุดฉันต้องเคลียร์พื้นที่ไว้ให้แฟนของฉัน ถ้าฉันมีแฟนแล้วไม่กล้าพูดอะไรให้มันชัดเจนวันหนึ่งมาเจอฉันกับเมียแล้วทักฉันแบบนี้เมียฉันต้องคิดยังไง แล้วฉันไม่ยอมหรอก ผิดใจก็ผิดใจกันไปดีกว่าให้เมียฉันรู้สึกว่าแม้แต่อยู่ในพื้นที่ของฉันเองฉันยังปกป้องเขาไม่ได้ จะเลิกคบก็เลิกคบกันไป มันจะมองฉันชั่วถึงขั้นไหนก็ปล่อยมัน เพราะเธอก็รู้ว่าฉันไม่ใช่คนดีอะไรขนาดนั้นอยู่ละ”
ฉันมองคนตัวสูงที่อธิบายออกมาแบบยาวเหยียด แต่ในคำพูดของเขาฉันก็มองว่าเขา
