I had a dream. I don’t know if I should consider it a good dream or a nightmare.
SA PANAGINIP ko ay may dalawa akong anak. Masaya ako. Pakiramdam ko nga ay doon ko lang nakita ang sarili kong ganoong kasaya. I have a loving husband but his face is blurry so I can’t really tell who was it. It was perfect. Until one day, I witnessed my own daughter’s death. Hindi ko alam pero parang kasabay niya akong namatay nang mga oras na iyon. Sa panaginip kong iyon ay wala akong ibang magawa kung hindi ang manuod kung paano mamatay at maglaho ang anak ko sa harapan ko while my husband is hugging me. It was too painful na akala mo ay totoong nangyari sa akin.
I don’t know. It looks like I can’t distinguish reality from a dream. Bakit parang totoong totoo ang sakit na nararamdaman ko sa panaginip na iy
