อ้อนรักคนพาล

เสือโดนขู่ด้วยก้านมะยม#1

ดูพูดเข้า นี่หลอกด่าว่าเธอแก่อยู่ใช่ไหม

“เอาไหมล่ะ ฉันจะได้ไปเหลาไม้เรียวมาไว้ตีก้นนายตอนนายงอแง” ในเมื่อเสนอมา พลอยรดาก็จัดให้

“โหแม่! นี่มันยุคสมัยไหนแล้ว เขาไม่ใช้ไม้เรียวตีลูกกันแล้ว!”

“แต่ใช้ก้านมะยม”

“ใช่ๆ ก้านมะ..ไม่ใช่แล้วโว้ยพี่!” พลอยรดาหลุดหัวเราะ ก็ไม่นึกว่าคณาธิปจะต่อมุกเธอเหมือนกัน เป็นอีกเรื่องที่เหนือความคาดหมายของพลอยรดาอยู่หน่อยๆ

“อ้าว ไม่เรียกแม่อะ”

“ไม่เอาอะ ไม่เรียกแล้ว!” คณาธิปส่ายหน้าหวือ

“เกิดเรียกแล้วเอาก้านมะยมมาฟาดผมจริงๆทำไงอะ ผมมีงานถ่ายแบบอีกตั้งเยอะ ให้ใครมาเห็นรอยก้านมะยมได้ที่ไหน” คณาธิปบ่นไปมุ่ยปากไป แล้วก็ร่ายออกมาไม่หยุดว่าผิวของเขานั้นแสนจะเลอค่าแค่ไหน รอยมดกัดสักรอยก็ห้ามมี ต้องทะนุถนอมเขาให้เหมือนไข่ในหิน และอีกมากมายที่อีกฝ่ายสรรหามาพูดไม่หยุด

พลอยรดากลอกตา ให้ตายเถอะ เด็กนี่อายุยี่สิบเก้าหรือเก้าขวบกันแน่

“เขาน่ะนะ นิสัยเหมือนเด็กเลยแหละ” พลอยรดาเอ่ยกลั้วหัวเราะ เธอหันหลังพิงระเบียงในขณะที่ถือโทรศัพท์แนบหู ปลายสายคือนทีแฟนหนุ่มของเธอ

“แล้วก็นะ...”

พลอยรดาเล่าเรื่องราวที่เธอพบเจอในวันนี้ให้นทีฟัง แต่นทีกลับฟังบ้างไม่ฟังบ้าง เขาเบื่อเวลาพลอยรดาเล่าเรื่องจุกจิก อะไรนิดอะไรหน่อยก็เอามาบอกเขาหมด เรื่องที่เขาไม่อยากรู้พลอยรดาก็ยัดเยียดให้เขารู้จนเขารู้สึกอึดอัดและหงุดหงิด ทำให้ทุกครั้งที่วางสายจากพลอยรดาเขามักจะไปปลดปล่อยอารมณ์ด้วยการไปหาผู้หญิงคนอื่น ถ้าวันไหนรำคาญหน่อยเขาก็จะรีบตัดบทวางสายแล้วอ้างงานอ้างธุระอ้างไปเรื่อย หาเหตุผลร้อยแปดในการวางสายเพื่อตัดความรำคาญ

แน่นอนว่าพลอยรดาไม่รู้เลยว่าแฟนตัวเองนอกใจไปหาผู้หญิงคนอื่นหลายครั้งแล้ว ช่วงไหนที่นทีอยากได้ประโยชน์จากพลอยรดาเขาก็จะใช้ลูกอ้อนเข้าอ้อนเต็มที่ เอะอะบอกรักบอกคิดถึงให้พลอยรดาใจอ่อน แต่ถ้าช่วงไหนที่นทีเบื่อพลอยรดา เขาแทบไม่อยากคุยกับอีกฝ่ายด้วยซ้ำ แต่ก็ต้องฝืนทนเพราะเขายังต้องการพลอยรดาอยู่

ทำยังไงได้ล่ะ เขาก็ผู้ชายคนหนึ่งที่มีความต้องการทางเพศ แต่พลอยรดากลับให้เขาทำได้แค่กอดและจูบ เขาถึงต้องไปหาสิ่งที่พลอยรดาให้เขาไม่ได้จากคนอื่นไง

พลอยรดาเล่านั่นเล่านี่ไปเรื่อย สารพัดเรื่องที่อยากจะคุยกับคนรักให้มากและนานที่สุดเพราะอาจจะไม่ได้เจอกันบ่อยๆ นทีได้แต่ขานรับ อืม เหรอ ดีแล้วล่ะ วนเวียนแค่นั้น

ตารางงาน 9/8

- 11.00 น. ถ่ายโฆษณารองเท้าที่ลานสนาม @ตึก PA พระรามเก้า

พลอยรดามองตารางงานของคณาธิปที่พีเอ๊ะลิสต์มาให้ตั้งแต่เมื่อคืน นี่เป็นงานแรกที่เธอจะต้องทำงานเป็นผู้จัดการดาราเต็มตัว

พลอยรดาขขับรถไปรับคณาธิปที่คอนโดเพื่อไปให้ถึงสถานที่ทำงานก่อนเวลาอย่างน้อยสิบถึงสิบห้านาที นี่เป็นหน้าที่แรกที่เธอต้องทำ รถที่พลอยรดาได้มาเป็นรถของเอ๊ะที่อีกฝ่ายบอกว่าเป็นสวัสดิการจากทางค่าย ถ้านำไปใช้ส่วนตัวต้องออกค่าน้ำมันเอง แต่ถ้านำมาใช้ในการทำงานรับ-ส่งนักแสดงของค่ายสามารถเบิกค่าน้ำมันได้

“ว้าว พี่ขับรถเป็นด้วยเหรอ” คณาธิปในชุดเสื้อยืดสีดำพอดีตัวกับกางเกงสีครีมขาสั้นระดับหัวเข่าเข้ามานั่งในรถคันคุ้นเคย รถคันนี้เป็นคันเดียวกับคันที่พี่เอ๊ะใช้ทำงานกับเขา คณาธิปจึงคุ้นเคยตำแหน่งข้าวของในรถดี เพราะพลอยรดาไม่ได้ยุ่มย่ามหยิบจับของที่อยู่ในรถเลยแม้แต่นิดเดียว

“ใครสอนอะ พี่เอ๊ะเหรอ?” คณาธิปยื่นหน้ามาใกล้จนพลอยรดาได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ จากตัวอีกฝ่าย

“พ่อสอนให้” พลอยรดาตอบไปตามตรง

“คาดเข็มขัดด้วย” พลอยรดากดเสียงต่ำเมื่อเห็นเด็กดื้อไม่คาดเข็มขัดนิรภัยแต่กลับหยิบมือถือมาเล่นแทน

“ไม่เป็นไรหรอกน่า” ปากตอบออกไปแบบนั้นส่วนตายังคงจ้องมือถือเพื่อเช็คข่าวคราวและเรตติ้งของตัวเอง

“จะคาดเข็มขัดหรือจะเอาก้านมะยม” มือที่กำลังไถฟีดสื่อโซเชียลหยุดชะงักกะทันหัน แต่ก็แค่แวบเดียวเท่านั้น

“ก้านมะยม” เขาเอ่ยทีเล่นทีจริง ก่อนจะหันไปไถฟีดโซเชียลต่อ

พลอยรดายกยิ้ม จะเอาก้านมะยมใช่ไหม

“เอาก้านมะยมเนอะ”

ได้สิคณาธิป นายได้ก้านมะยมสมใจแน่

พลอยรดาเอี้ยวตัวไปข้างหลังรถแล้วจับบางอย่างที่มีลักษณะเป็นก้านเรียวยาว แค่สะบัดสองสามทีน่าจะพอกำหราบคนแถวๆนี้ได้บ้าง

เมื่อวานหลังจากกลับมาถึงบ้านพลอยรดาก็ถามคุณยายว่าที่บ้านคุณป้ามีต้นมะยมไหม เธออยากได้ก้านมะยมสองสามก้านเอาไว้ไปขู่คนที่ชอบทำตัวเป็นเด็ก จะว่าโชคเข้าข้างพลอยรดาก็ได้ เพราะที่บ้านคุณป้ามีต้นมะยมหลายต้นแถมยังออกผลดกจนได้มะยมมาเป็นของฝากให้คุณแม่กับคุณยายไว้จิ้มเกลือกินยามว่าง

พลอยรดารูดใบมะยมทิ้งแล้วเอามันไปซ่อนไว้ที่เบาะหลังคนขับ เธอเอาสก็อตเทปแปะมันไว้กับเบาะ คณาธิปจะได้มองไม่เห็นว่ามีอาวุธอันตรายสามก้านซ่อนอยู่

พลอยรดายกยิ้มมุมปาก...ได้ใช้เร็วกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย

พลอยรดาดึงก้านมะยมออกมาแค่ก้านเดียว จะให้หยิบมาสามก้านก็กระไรอยู่ เดี๋ยวเด็กที่นั่งข้างๆก็รู้หมดว่าเธอมีอาวุธปราบเด็กซ่อนไว้ตั้งสามอัน

พลอยรดาแกล้งสะบัดก้านมะยมใส่พวงมาลัยรถจนเกิดเสียง นิ้วที่ไถหน้าจอมือถือหยุดชะงักอีกครั้ง ก่อนที่ใบหน้าของดาราดังจะหันมามองต้นเสียง นัยน์ตาคู่คมเบิกว้างจนแทบถลน

นี่มันอาวุธอันตรายชัดๆ!

“ทำไมพี่มีก้านมะยมไว้ในครอบครอง!”

“นั่นน่ะสิ ทำไมถึงมีก้านมะยมได้นะ” พลอยรดาจงใจใช้น้ำเสียงกวนส้นกับคณาธิป ใบหน้าเรียวหันไปยิ้มในแบบที่คนเห็นรู้สึกขนลุกวาบ ยิ่งมองก้านมะยมที่อยู่ในมือยิ่งเพิ่มระดับความน่ากลัวให้รอยยิ้มนั้นเข้าไปอีกหลายร้อยเท่า

นี่ผู้จัดการหรือนางมารวะเนี่ย!

“อ๋อ ก็มีคนบอกว่าอยากได้ก้านมะยมนี่นาเมื่อกี้น่ะ” คณาธิปกลืนน้ำลายลงคอ ความรู้สึกเสียวสันหลังวาบนี่มัน...

“ใครบอก!” คณาธิปแหวลั่น เขาถดตัวห่างผู้จัดการจนแทบจะสิงประตูรถฝั่งตัวเองอยู่รอมร่อ ตายังคงมองก้านมะยมไม่วางตา