รักแรกพบ
1286 Words
ตอนที่6 รักแรกพบ
กรี๊ดดด
นักร้องหนุ่มสุดฮอตยังคงเป็นเป้าหมายสำหรับสาว ๆ หลายคนของทุกค่ำคืนแม้ทุกคนจะรู้ดีว่าเขาพัวพันอยู่กับบีน่า หญิงสาวยืนมองเขาจากชั้นสองของผับด้วยรอยยิ้มเพราะอยู่ ๆ วันนี้เพื่อนสาวร่างถึกของเธอก็นึกอยากนั่งชิลล์แบบพวกคนรักความสงบขึ้นมา
“มานั่งเถอะอีเจ๊ ไอ้เก้ามันไม่หายไปไหนหรอก”
“กูไม่ได้กลัวเก้าหายสักหน่อย กูมองด้วยความลุ่มหลง” บีน่ายอมกลับมานั่งที่เดิมก่อนจะยกแก้วที่มีน้ำเมารินไว้รอขึ้นดื่ม
“จ้า ไม่บอกก็รู้”
แค่ก ๆ
บีน่าขมวดคิ้วมองแก้วเหล้าในมือด้วยความครุ่นคิด เจแปนกับลูกศรพยายามไม่มองเธอที่กำลังสงสัยบางอย่างด้วยความตั้งใจ
“ชงซะเข้มเชียวนะวันนี้”
“เหร๊อ โทษทีนี่ ๆ โซดาเติมลงไปเลย” ลูกศรรินโซดาเพิ่มลงในแก้วของหญิงสาวและเธอก็ลองจิบมันอีกครั้ง
“เออ ค่อยยังชั่วหน่อย”
“กิน ๆ ๆ ให้หมดแก้วเลยมึงเดี๋ยวชงใหม่” บีน่าจำต้องกลืนน้ำเมาในแก้วจนหมดเมื่อเจแปนดันก้นแก้วไว้ไม่ให้หยุดกรอกมันเข้าปาก วางแก้วลงอีกครั้งก็เหลือเพียงก้อนน้ำแข็งอย่างอ้างว้าง
“น้อง เฮียอิทธ์ของนายอยู่ไหน”
“มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“จะชวนมานั่งด้วยกันเฉย ๆ ถ้าอยู่ไปตามมาให้หน่อยนะ”
“ครับ ถ้าอยู่นะ” หนุ่มผู้จัดการร้านเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อตามหาเจ้านายของตัวเองให้กับลูกศร
“มึงจะไปไหนอีเจ๊!”
“ไปยืนที่เดิม ไม่ได้เหรอ” ที่เดิมก็คือระเบียงที่มองลงไปชั้นหนึ่ง บีน่าเลิกคิ้วมองเพื่อนทั้งสองอย่างมีคำถามแต่ก็ถูกเจแปนโบกมือไล่เธอจึงเลิกสนใจ
“อีลูกศรแล้วมึงทำไมไม่ดูก่อนว่าอิทธ์มันอยู่หรือเปล่าอีดอก”
“เออ กูลืมไปเลยแต่ยานี่มันไม่แรงนะมึงแค่เคลิ้ม ๆ ไม่ได้ทำให้อยาก”
“มึงแน่ใจนะ”
“เออ ยานี่พวกวัยรุ่นกำลังฮิต แดกกันทั่วบ้านทั่วเมืองแล้ว”
“กูหมายถึงมึงแน่ใจนะ ว่าอิทธ์ดีกว่าไอ้เก้าอะ”
“ให้ไอ้ดรีมไปตามผมมาเหรอ”
พรึ่บ
เจแปนกับลูกศรผละออกจากกันอัตโนมัติแต่มิวายหลุดทำสายตาล่อกแล่กให้ชายหนุ่มสงสัย ‘ต้องมีอะไรแน่’
“ชวนมานั่งด้วยเฉย ๆ เห็นว่าเพื่อนมีเมียกันหมดแล้วหนิ ไม่อยากมีกับเขาบ้างเหรอ”
“...”
“นั่งเถอะ กลัวอะไรเล่านี่ผับตัวเองนะ”
“ไม่ได้มีใครคิดจะข่มขืนผมใช่ป้ะ”
“บ้า!!!” ทั้งสองสบถออกมาพร้อมกันทั้งที่เขาพูดไปอย่างไม่ใสใจด้วยซ้ำ
“ผมล้อเล่น”
“ดื่มมั้ยจ้ะ ชงเองได้เลยนะ”
“จะหมดแล้วนี่ครับ”
“ใช่สิ ก็อีเจ๊มันเล่นกินแทนน้ำเปล่า” อิทธิกรทอดสายตาไปยังแผ่นหลังเปิดเปลือยของบีน่าที่ยืนมองนักร้องท่าทางเหมือนสาวอายุสิบแปดกับรักแรกของเธอ ก่อนจะละสายตาไปหาพนักงานเพื่อสั่งเครื่องดื่มมาให้เต็มโต๊ะ
“เอาแบบนี้มาอีกสองชุด ลงบัญชีกู”
“ครับเฮีย”
“อีเจ๊มานั่งเถอะ เดี๋ยวคืนนี้ก็ได้เสียตัวสมใจแล้วค่า”
“กูไม่น่าบอกพวกมึงเลย” บีน่าหันมาว่าให้เพื่อน ก่อนหน้านี้เธอดันพูดไปแล้วว่าเก้าจะกลับกับเธอ เพื่อน ๆ ได้โปรดกลับเอง
“ยังไม่เสียอีกเหรอ” เสียงทุ้มต่ำของชายแท้เพียงคนเดียวถามขึ้นราวกับไม่เชื่อ ‘ไอ้นั่นก็เสือเชื่องซะที่ไหน’
“ยัง ไอ้เก้าไม่เอามัน”
“นั่นปากเหรออีสรพงษ์ เก้าจะเอาเว้ยแต่กูเล่นตัวก่อนต่างหาก คืนนี้แหละกูจะรวบหัวรวบหัวน้องซะ” ลูกศรมองตากับเจแปนอย่างหมั่นไส้ให้หญิงสาวที่เดินกลับไปกลับมาระหว่างโต๊ะกับระเบียง ก่อนจะยกยิ้มทั้งคู่เมื่ออิทธิกรรินเหล้าใส่แก้วแล้วยกมันขึ้นดื่ม แต่พอลิ้นได้รสเขาก็ผละออก
“ผสมอะไร”
“ผสมอะไรเล่า ไม่มี๊” เจแปนกรอกตาไปมาอย่างเลิ่กลั่กเมื่ออิทธิกรมองเขากับลูกศรอย่างสงสัย แต่เพื่อนเธอยังนั่งเนียนเหมือนไม่รู้ไม่ชี้
“ใครเป็นคนทำ”
“อีลูกศร!”
“อีเจแปนมึงจะพูดเพื่อ!”
“ทำแบบนี้ทำไม อย่าบอกว่าจะลากผมไป...”
“ใจเย็นนะอิทธ์ ฟังก่อนนะ”
พรึ่บ
มือของลูกศรถูกปัดออกจากไหล่หนาอย่างระวังตัว ซึ่งเขาก็ไม่ได้โกรธที่ชายหนุ่มทำแบบนั้น
“เราไม่อยากให้อีเจ๊กับไอ้เก้า...ก็เลย...”
“ผสมอะไรลงไป”
“รักแรกพบ เอ่อ รู้จักใช่มั้ยที่พวกเด็ก ๆ มันเอามาลองกัน” พอรู้ว่าที่รสชาติเหล้าแปลกไปเพราะอะไรอิทธิกรกรอกมันลงคอจนหมดแก้ว หญิงสาวในร่างผู้ชายทั้งสองอ้าปากค้างอย่างคิดไม่ถึงว่าเขาจะยังดื่มมัน ชายหนุ่มวางแก้วลงรอฤทธ์ของมันทำงานอย่างใจเย็น
ปึก
“มึงงง กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ หน้ากูร้อนยังไงไม่รู้”
“ไปใช้ห้องน้ำด้านบนสิ”
“เออ ๆ ใช่ ๆ ใกล้กว่าไม่ต้องแย่งกับใครด้วยมึง”
“ไปตรงไหนอะ มีทางเดียวหรือ...” บีน่าไม่ทันถามจบประโยคก็ถูกเขาคว้าข้อมือให้เดินตามไปที่ชั้นสี่ เธอจึงหันมาตะโกนบอกเพื่อนทิ้งท้าย
“ถ้าเก้ามาบอกว่ากูไปล้างหน้านะ นั่งรอกูแป็บนึง”
“มึงว่าทำไมอิทธ์มันยอมวะ”
“กูจะไปรู้มั้ย แต่ก็นะ อีเจ๊มันสวยกว่าดาราบางคนด้วยซ้ำ แต่มึงแน่ใจนะว่าจะไม่โดนมันโกรธ”
“โกรธเรื่องอะไรถ้ามันไม่รู้เรื่องยา มึงนั่นแหละอย่าหลุดอีกนะ”
บีน่าเหงื่อซึมตามกรอบหน้าแถมยังรู้สึกร้อนผ่าวเหมือนตอนจะเป็นไข้ เมื่อตามแรงจูงเขามาถึงชั้นสี่ก็อดจะบ่นให้ไม่ได้
“ไกลกว่าห้องน้ำข้างล่างอีก”
“ไม่เข้า?”
“เข้าสิเดินมาจนเหนื่อยแล้ว นั่นใช่มั้ย” เธอชี้ไปที่ประตูของห้อง ๆ หนึ่ง เมื่อเขาพยักหน้าก็ไม่ลังเลที่จะผลักเปิดเข้าไป แต่ดันเจอกับเตียงนอนขนาดใหญ่สีน้ำเงินสะดุดตา
“ไหนห้องน้ำ”
“นั่นไง เดินเข้าไปสิ” เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นชิดใบหูจากทางด้านหลัง เขาใกล้กับเธอจนได้กลิ่นน้ำหอมจากร่างสูงพลันสมองก็นึกอยากรู้ว่าเขาใช้น้ำหอมยี่ห้ออะไรมันถึงได้คุ้นจมูกขนาดนี้
ฟอดด
ปลายจมูกเชิดรั้นสูดกลิ่นจากแผงอกเขาเต็มปอด ก่อนจะขมวดเรียวคิ้วมุ่นและฝังใบหน้าลงที่เดิมอีกครั้ง
ฟอดด
“ลวมลามผมเหรอ”
“โปโลสปอร์ต...”
“ใช่ นั่นแหละ” เรียวแขนแกร่งกอดรัดรอบเอวของคนตัวเล็กไว้แน่นจนสัมผัสได้ถึงใจที่เต้นเร็วแรงของเธอ บีน่ากระพริบตาถี่ ๆ เมื่อไม่รู้ว่าทำไมถึงอยากให้เขากอดตัวเองแน่นขึ้นอีกทั้งที่รู้จักเขามาเกือบปีไม่เคยใกล้กว่านั่งข้างกัน
“อยากมั้ย”
“อิทธ์... ฉันน่าจะเมา” แรงขัดขืนอันน้อยนิดไม่สามารถทำให้เขาปล่อยเธอได้เลย หนำซ้ำยิ่งอยากกอดเขาแน่น ๆ กลับด้วย ‘ตัวก็หอม’
“ลองจูบกันดู ถ้าไม่เอาก็แค่ผลักผมออก”
- Writer
