ตัวประกอบเช่นข้าจะรักท่านเอง(ฮาเร็ม)

2.รู้ตัว

วันและเวลาที่คฤหาสน์ไฮริชน์ยังคงเหมือนเดิมที่เปลี่ยนไปคือพี่เวเน่นั้นไถ่ตัวเองออกจากการเป็นสาวใช้ไปแล้ว และตอนนี้เธอกำลังอ่านจดหมายที่พี่เวเน่เขียนมาหา

"รีบออกมาจากที่นั่นนะมิเกล นี่คือที่อยู่ของพี่เจ้าสามารถเดินทางมาที่นี่ได้ทันทีที่ไถ่ตัวเองออกมา"

พอพลิกกระดาษด้านหลังดู ก็เห็นชื่อถนนและชื่อร้านดอกไม้ เธอยกยิ้มอย่างดีใจ เพราะถึงแม้จะได้ใช้เวลาร่วมกันช่วงสั้นๆกับพี่เวเน่ แต่ว่าเธอก็รู้สึกดีใจมากจริงๆที่ในโลกนี้ยังมีคนที่ใจดีกับเธออยู่

ส่วนพี่จินนา ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เห็นหน้าพี่สาวคนนี้สักเท่าไหร่ เพราะท่านเคาน์ล้มป่วย มีข่าวลือว่าท่านเคาน์ล้มป่วยกะทันหัน นั่นคงทำให้งานของพี่จินนามากจนล้นมือสินะ

มิเกลลุกขึ้นมาก่อนจะเดินไปที่หน้าต่าง ตอนนี้เป็นเวลากลางคืนที่มีแสงจันทร์สาดส่องลงมาอย่างชัดเจนจนเธอมองเห็นสวนที่แสนจะงดงามด้านล่างได้เป็นอย่างดี อากาศในยามกลางคืนนั้นเย็นจนเธอต้องกระชับผ้าคลุมไหล่เอาไว้

ต้องอยู่ที่นี่ตลอดไปใช่ไหมนะ เพราะโลกที่เธอจากมานั้นไม่มีอะไรให้น่ากลับไป อีกอย่างหลังจากที่เธอตายป่านนี้ร่างกายคงถูกนำไปใช้ประโยชน์เพราะเธอเขียนบริจาคร่างกายเอาไว้ก่อนตาย

ไม่มีที่ให้กลับไปแล้วล่ะ

มิเกลถอนหายใจก่อนจะพาตัวเองมาที่เตียงนอน วันนี้ไม่ค่อยเหนื่อยเท่าไหร่นักเพราะว่ามีสาวใช้เข้ามาใหม่สามคน นั่นทำให้มีคนมาช่วยงานของเธอเพิ่มขึ้น และเป็นครั้งแรกที่มีคนมาเรียกเธอว่าพี่สาว มันน่าเขินอายเล็กน้อย และทำให้ตัวเธอรู้สึกไม่ชินสักเท่าไหร่นัก

"!!!!"

"สาวใช้ทั้งหมดออกมาจากห้องเดี๋ยวนี้!!"

เสียงเคาะประตูดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงตะโกนเรียกของพ่อบ้าน มิเกลรีบคว้าผ้าคลุมไหล่ขึ้นมาก่อนจะเปิดประตูออกไปด้านนอก บรรดาสตรีมากมายต่างก็อยู่ในชุดนอน ทุกคนตื่นตระหนกตกใจเป็นอย่างมาก เพราะเบื้องหน้าของพวกเราคือบรรดาอัศวินมากมาย

"ท่านทำแบบนี้ดูจะเกินไปหน่อยนะครับท่านพ่อบ้าน พวกนางคือสตรีที่ยังมิได้ออกเรือน!"

"...ลอร์ดฮินตั้น อาการของท่านเคาน์ใช่ว่าจะรอได้! เราต่างก็ไร้ทางเลือกถึงอย่างไรสตรีพวกนี้ก็คือคนใช้ของคฤหาสน์ไฮริชน์!!"

เธอยืนอยู่ด้านหลังผู้มีอำนาจทั้งสองทำให้เธอได้ยินการโต้เถียงกันของชายทั้งสองได้อย่างชัดเจน นี่หมายความว่าพวกเขากำลังจะพาสาวใช้ทั้งหมดไปหาท่านเคาน์งั้นสินะ

"ถึงอย่างไรท่านพ่อบ้านก็ควรจะรอนักบุญก่อนนะครับ!"

"นักบุญหญิงคิดว่าไฮริชน์คือพวกคนชั่ว นักบุญที่เลือกปฏิบัติเช่นนั้นไม่มีทางมาช่วยท่านเคาน์อย่างแน่นอน!"

อยู่ๆหัวใจของมิเกลก็เต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก เนื่องจากเธอป่วยชีวิตตอนที่นอนอยู่ในโรงพยาบาลจึงมีเพียงหนังสือเท่านั้นที่เป็นเพื่อน เธออ่านนิยายมาหลายร้อยหลายพันเล่ม ทำไมกันนะ...

ทำไมถึงได้มาโผล่ที่นวนิยายสุดแสนดราม่าเรื่องนี้กัน!!!

นิยายเรื่องจันทราอัศดง กล่าวถึงความรักของนักบุญหญิงมารีนผู้งดงามกับองครักษ์หนุ่มผู้เด็ดเดี่ยว และแน่นอนเนื่องจากความงดงามของนักบุญหญิงมารีนทำให้ บุรุษที่เป็นชนชั้นสูงอยากจะครอบครองเธอ หนึ่งในนั้นคือเคาน์ฮาเดส ไฮริชน์ ตัวร้ายของเรื่อง...

นี่คือฉากเปิดเรื่อง ท่านเคาน์กำลังทรมานกับอาการป่วยจากเวทย์ไหลย้อนเพราะตระกูลไฮริชน์เป็นผู้ทำสัญญากับวิญญาณ ทุกครั้งที่ทำสัญญาจิตใจก็จะถูกกลืนกินไปทีละน้อย และเคาน์ไฮริชน์จะต้องพบเจอกับความทรมานอย่างแสนสาหัส

นักบุญหญิงมารีนถึงจะไม่ชอบเคาน์ไฮริชน์แต่เธอคือนางเอกอ่ะเนอะ... สุดท้ายมารีนก็ทนความสงสารไม่ไหวต้องมาช่วยท่านเคาน์จากโรคที่เป็นอยู่ นั่นทำให้ท่านเคาน์ประทับใจในความอ่อนโยนและเมตตาของมารีน นี่คือจุดเริ่มต้นโศกนาฏกรรมแห่งความรักที่แสนดราม่าและเจ็บปวด..

ถึงจะเป็นเช่นนั้นแต่ก็ช่างพระเอกนางเอก และตัวร้ายไปสิ เธอคือตัวประกอบที่ไม่ได้มีชื่ออยู่ในเนื้อเรื่องด้วยซ้ำ เธอจะคอยเอาใจช่วยความรักของทุกคนโดยที่ไม่เข้าไปแทรกแซงก็แล้วกัน!!

"นี่! เจ้าน่ะ ตามข้ามาสิ!!"

รู้ตัวอีกที ที่ตรงนี้ก็มีแค่เธอเพราะบรรดาสตรีทั้งหลายต่างก็เดินตามพ่อบ้านไปหมดแล้ว... ท่านลอร์ดฮินตั้นเดินเข้ามาก่อนจะจูงมือเธอ เขาปรายตามองหน้าเธอก่อนจะส่งยิ้มจางๆให้

"...ไม่ต้องกลัวหรอกนะเพราะท่านเคาน์เป็นคนดีมากกว่าข่าวลือไร้สาระพวกนั้น"

อ่า..เรื่องนั้นเธอรู้ดี รู้ดีกว่าใครทั้งหมดเลยล่ะเพราะเธออ่านนิยายมา ฮาเดสพยายามอย่างยิ่งที่จะจบหน้าที่ของผู้ทำสัญญากับวิญญาณ นั่นทำให้เขาต้องทุกทรมานขนาดนี้เพราะว่าเขาไม่ยอมทำตามคำสั่งของวิญญาณที่เหลืออีกครึ่งในจิตใจของเขา...

เขากำลังต่อสู้กับด้านมืดในหัวใจอย่างหนักหน่วงเลยล่ะนะ

"ค่ะ ท่านลอร์ดไม่ต้องเป็นห่วงสาวใช้เช่นข้าหรอกค่ะ เราทุกคนต่างเป็นสาวใช้ในคฤหาสน์ไฮริชน์ สิ่งใดที่เราสามารถช่วยได้ เราต่างก็ยินดี"

ฮินตั้นมองหน้าของมิเกลด้วยสายตาที่ประหม่าเล็กน้อย ดรุณีน้อยผู้นี้มีใบหน้าที่งดงามจับสายตามากทีเดียว แน่นอนว่าเขามิได้หลงคนที่รูปลักษณ์ภายนอกเพราะสาวใช้ที่นี่ต่างก็มีใบหน้าที่เรียกได้ว่างดงาม

กับสตรีผู้นี้นั้นมิได้มีความงดงามเพียงอย่างเดียวแต่แววตาของนางมันมีความมั่นใจบางอย่างอยู่ด้วย หรือว่านางจะเป็นสตรีในคำทำนายกันนะ สตรีที่จะมาช่วยท่านเคาน์

เราเดินไปเรื่อยๆก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องนอนของท่านเคาน์ สตรีที่เข้าไปก่อนหน้าต่างก็เดินออกมาด้วยใบหน้าที่ซีดจนไร้สีเลือด นั่นทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

"ไม่มีอะไรให้ต้องกลัวหรอกนะ เจ้าบอกเองว่าเจ้ายินดีช่วย เข้าไปเถอะ"

มิเกลส่งยิ้มจางๆให้ท่านลอร์ดฮินตั้น ก่อนจะผลักประตูเข้าไป ด้านในนี้เงียบสงบจนเธอรู้สึกว่ามันค่อนข้างจะผิดสังเกต ตามในนิยายเขียนเอาไว้อาการป่วยของฮาเดสคือการที่ร่างกายแปรเปลี่ยนจากมนุษย์เป็นร่างของปีศาจผู้คุมวิญญาณ นั่นทำให้เธอเตรียมใจมาแล้วว่าเขาอาจจะไม่ได้อยู่ในร่างของมนุษย์แต่อาจจะอยู่ในร่างของจอมมารหรือวว่าปีศาจที่น่าเกลียดน่ากลัว

มิเกลเดินไปเรื่อยๆก็ยังไม่พบเจอท่านเคาน์ไฮริชน์ จนเธอได้ยินเสียงร้องขู่ราวกับเสียงของแมวน้อยที่เคยเลี้ยงเอาไว้ มิเกลจจึงเงยหน้าขึ้นไปบนเพดาน ก่อนจะยกยิ้มขึ้นมาจางๆ

ที่เธอเห็นไม่ใช่ผู้คุมวิญญาณที่หน้าตาน่าเกลียดน่ากลัวอย่างที่คิดเอาไว้ แต่เป็นเงาร่างสีดำที่ตัวสูงกว่าหัวเข่านิดหนึ่ง เธอยืนมือไปสัมผัสเจ้าก้อนกลมที่มีเขาสีแดงก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ