CHAPTER 34
Hinatid niya ako sa bahay nang gabi na. Kinakabahan ako. Alam ko kasing may Nanang akong nag-aalala. May Nanang akong naghihintay, kinakabahan kung saan ako nagpupupunta. Dahil gawa na ang daan sa amin ngunit rough road pa ay inihatid na lang ako ni Bryan hanggang sa aming bahay. Nailawan ng motor si Nanang na nakaupo sa unang baitang ng aming hagdanang gawa sa kawayan. Alam kong alam niyang kami na ang dumating.
Mabilis ang kanyang paglapit sa amin.
“Galit yat si Tita,” bulong ni Bryan sa akin nang pababa na ako.
“Anong gagawin ko? Anong sasabihin ko?”
“Ako na lang ang magpaliwanag.”
“Hindi, ako na. Ako ang anak niya kaya ako dapat ang magpapaliwanag.”
“Sige, tayong dalawa na lang.”
Bumaba na siya sa kanyang motorsiklo.
“Nang, sorry po, ginabi ho ako, ginabi mo ka-…”
