บทที่ 19
ลิฟต์ไต่สวรรค์
ปรเมศจับร่างบางให้ลุกขึ้นยืนแล้วกระชากเนคไทออกจากคอของตนเองเผื่อเช็ดคราบน้ำขาวขุ่นที่เปรอะเปื้อนทรวงอกอิ่มออกอย่างเบามือ ก่อนจะก้มลงปิดเรียวปากหวานเอาไว้ มอบจูบหวามอ่อนโยนโหยหาจนคนตัวเล็กถึงกับระทวยอ่อนอีกครั้ง
‘เขากำลังจะเอาอีกงั้นเหรอ’
แก้มใสคิดในใจ... เธอคิดว่าหลังจากทำรักด้วยปากแล้วเขาคงจะพอแค่นี้ แต่ดูเหมือนว่าปรเมศจะไม่มีทางปล่อยเธอออกจากลิฟต์จนกว่าความต้องการของเขาจะถูกเติมเต็ม
ซึ่งกว่าที่เขาจะเต็ม เธอคงแข้งขาอ่อนแรงจนไม่มีแรงจะหยัดยืน แต่จะให้เธอปฏิเสธนั้นไม่มีทาง เพราะเธอเองก็อยากให้เขาเอาจนแทบขาดใจ
ชั่วขณะที่หญิงสาวกำลังใจลอยไปกับจูบแสนหวาน ขาเรียวข้างขวาถูกยกให้อ้าสูงก่อนที่เขาจะดุนดันแกนกลางกายเข้ามาอย่างรวดเร็วโดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัว
สวบ!
“อะ...อื้อ”
ปรเมศไม่พูดพล่ามให้มากความ เขาซอยเอวสอบกระหน่ำไม่ยั้งทันที
ตับ! ตับ! ตับ!
แก้มใสบิดกายเร่าๆ
