CHAPTER 16
WAYLON…
KANINA KO pa tinititigan si Vista, mula kanina nang pumasok siya hanggang ngayon na nakatambay na kaming dalawa sa library.
Ang tahimik niya, sobrang tahimik na nakakapanibago. Hindi naman siya tahimik na ganito, madalas na palaging marami siyang naiisip na itanong sa akin. Kukulutin sa mga bagay-bagay na hindi nito alam, pero ngayon iba talaga ang tahimik niya.
“Hey! My men, hi liit.” Pabulong na bati sa amin ni Keiran.
Napailing ako, ano bang meron sa lalaking ito at palaging nakasunod sa amin. Kung nasaan ako nandoon din siya at nakasunod sa amin ni Vista. Pero nasasanay na ako, siya na rin ang pinakamalapit na kaibigan na maikokonsidera kong mayroon ako bukod kay Vista.
“Ang tahimik ni liit,” bulong sa akin ni Keiran.
Muli na naman akong malalim na napabunton
