บทที่12

1710 Words

พิชญาถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกก่อนจะรีบเดินออกไปจากห้องอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าคนบ้าอำนาจจะพาลหงุดหงิดใส่เธอเอาอีกถ้าหากเขาออกมาจากห้องน้ำแล้วยังพบว่าเธอนั้นังคงอยู่ที่เดิมไม่ยอมทำตามคำสั่ง ต่อให้ต้องเจอกับอะไร เธอจะยอมแพ้ไม่ได้อย่างเด็ดขาด! งานสำคัญที่ชรัสหมายถึงนั้นไม่ใช่สิ่งอื่นใดนอกเสียจากการหนีบเอาแม่ตัวดีขึ้นเรือไปตรวจตรางานกับเขาด้วยท่ามกลางสายตาสงสัยอย่างหนักจากผู้คนรอบๆ ด้านที่ต่างก็พากันจ้องมองผู้เป็นนายกับหญิงสาวข้างกายกันอยู่ไม่ห่าง หรือแม้แต่พิชญาเองก็ยังไม่เข้าใจว่าคนตรงหน้าที่กำลังตั้งอกตั้งใจอย่างหนักกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ถึงได้ลากเอาเธอขึ้นมาบนเรือด้วยแบบนี้จนเมื่อเวลาล่วงเลยไปนานถึงช่วงบ่ายคล้อยที่เหล่าคนงานต่างก็กันหยุดมือ และเตรียมจะเดินไปทานอาหารกลางวันเหมือนเช่นทุกๆ วัน จะมีก็แต่หญิงสาวที่ถูกลากไปอีกฝั่งของเกาะที่ไร้ผู้คนก่อนเรียวนิ้วยาวสวยของชรัสจะชี้ไปเบื้องห

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD