“ขอโทษค่ะ แต่คุณช่วยพาฉันกลับเข้าฝั่งหน่อยได้ไหมคะ”
“นั่นคือคำขอร้องสินะ”
“ค่ะ! ฉันกำลังขอร้องคุณอยู่” พิชญายอมจำนนต่อเหตุการณ์เบื้องหน้าแต่โดยดีก่อนจะจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มเหมือนรอคำตอบว่าเขาจะมาไม้ไหนกับเธออีก หากจะพูดให้ถูกจริงๆ แล้วล่ะก็คนที่เป็นฝ่ายเริ่มเรื่องทุกอย่างมานั้นมันก็คือเขาตั้งแต่แรกเธอเป็นแค่เพียงผู้ถูกกระทำที่อยากจะเอาคืนบ้างมันก็เท่านั้น
“แต่ฉันว่าคำพูดของเธอมันดูไม่เหมือนคำขอร้องสักเท่าไหร่เลยนะว่าไหม ไหนลองพูดเพราะๆ กับฉันหน่อยสิ”
“นี่คุณ!”
“จะพูดรึไม่พูด ฉันไม่มีเวลาว่างมารอเธอทั้งวันหรอกนะจะบอกให้” หญิงสาวกัดฟันกรอดอย่างโมโหก่อนจะสูดลมหายใจเข้าออกรวบรวมเอาความกล้าที่จะเปล่งเสียงขอร้องออกไป
“ช่วยพาฉันกลับเข้าฝั่งหน่อยได้รึเปล่าคะคุณชรัส”
“ไม่!”
“เอ๊ะคุณนี่!”
“ไหนลองเรียกฉันว่าพี่ชรัสแล้วแทนตัวเองว่าน้องแพรหน่อยสิ เผื่อว่าฉันจะมีอารมณ์ช่วยเธอขึ้นมาบ้
