KABANATA 20

1317 Words

“M-MIRA, H-HELP ME,” mahinang sabi ni Sir Atlas. Hinaplos ko ang kanyang mukha. “Kalma lang, Sir Atlas. Huminga ka muna nang malalim.” Napailing siya, balisa. “N-Natatakot ako. Ayaw lumambot nitong. Umihi na naman sana ako.” Napangiti ako. “Again, kalma. It’s normal. Listen, huminga ka nang malalim.” Nang ginawa niya ang gusto ko, halo-halo na ang emosiyon ko na nararamdaman ko. Natatawa ako na nalulungkot para sa kanya. Para siyang isang bata na walang kaalam-alam sa buhay. “Should I call a doctor?” tanong niya. “Hindi na kailangan. Ako na po ang bahala. Basta Sir, ’wag mo itong sabihin sa kung sino, ha? Lalo na sa family mo. Secret lang natin itong dalawa.” Napatango-tango siya. “I will. Can you please do it now? Mamamatay na ako sa kaba.” Napabuntonghininga ako. Hindi ko maipagk

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD