“SUSUB*IN O SUSUB*IN?” tanong ko sa isipan ko.
Tiningnan ko ang kanyang mga mukha at napatingin lang din siya sa akin. Nakikita ko sa kanyang mga mata na hinihintay na niya kung ano ang susunod kong gagawin.
Sinenyasan niya ako na simulan na ang pinaplano ko kaya labis na ang bilis ng pintig ng puso ko. Kinakabahan lang ako lalo na at magkasalungat ang sinabi ng puso at isip ko.
Ang gusto ng isip ko ay subuin ito habang ang puso ko naman ay hindi. Naguguluhan ako dahil hindi naman lahat ng sinasabi ng isip ay tama at hindi rin lahat ng sinasabi ng puso ay dapat sundin.
Basta ang gagawin ko na lang ay kung paano ko matutulungan si Sir sa simpleng pamaraan ko. Dahan-dahan ko ng iginapang pababa ang tingin kay Sir hanggang sa mapatitig na ako sa kanyang dambuhalang sandata. Mas makinis p
