ตอนนี้ฉันกำลังนั่งฟังผู้ใหญ่คุยกันถึงเรื่องหมั้น โดยที่ฉันเองก็ไม่ได้ขัดอะไรเพราะครั้งนี้ฉันเป็นฝ่ายยอมเอง
ทางผู้ใหญ่ตกลงกันแล้วว่าจะให้ฉันกับผู้ชายคนนั้นหมั้นกันในอีกสองเดือนข้างหน้า พอฉันเรียนจบก็จะจัดงานแต่งให้ ในช่วงนี้ก็จะให้เขาคอยรับส่งฉันที่มหาวิทยาลัยเพื่อให้คุ้นชินกันมากขึ้น
“พาพี่ออกไปเดินเล่นที่สวนสิลูก” แม่พูดบอก ฉันจึงลุกขึ้นยืนแล้วเดินนำออกไปจากห้องรับแขกโดยมีผู้ชายคนนั้นเดินตามหลังมาติดๆ
“พี่ไม่คิดว่าจะเป็นน้ำมนต์” พอเดินมาถึงที่สวนเขาก็พูดขึ้น ส่วนฉันก็ไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกัน
“…ค่ะ”
“อ๋อ พี่ชื่อวินนะ”
“นั่งก่อนสิคะ เดี๋ยวหนูให้แม่บ้านเอาผลไม้มาเสริฟให้”
“ไม่เป็นไรครับ”
ฉันไม่รู้ว่าจะชวนพี่วินคุยเรื่องอะไรดี เมื่อก่อนฉันเป็นคนช่างพูดที่สุด แต่ตอนนี้เหมือนว่าฉันไม่เป็นตัวเองเลย
“น้องน้ำมนต์ถูกบังคับให้หมั้นหรือเปล่าครับ ถ้าเป็นแบบนั้นพี่คงไม่สบายใจ เรื่องนี
