(กรง) รัก BAD GUY 20+

ขอบคุณโชคชตาที่ทำให้ฉันได้เจอเขาอีกครั้ง แต่ไม่คิดว่าการกลับมาเจอกันอีกครั้งของเรามันจะทำให้ฉันเจ็บปวด ผู้ชายตรงหน้าเขาไม่ใช่พี่ชายที่แสนดีของฉันอีกต่อไป Talk น้ำมนต์ “ในที่สุดหนูก็ได้เจอพี่ติณสักที ^_^” ฉันยิ้มออกมาอย่างดีใจที่เจอกับผู้ชายที่ตัวเองตามหามาตลอด ตอนนี้เขาได้ยืนอยู่ตรงหน้าของฉันแล้ว ต้องขอบคุณรินที่ทำให้ฉันได้เจอกับพี่ติณอีกครั้ง เพราะฉันเคยถามกับเฮียเหนือ เฮียก็ไม่ยอมบอกว่าพี่ติณอยู่ที่ไหน แต่สีหน้าของพี่ติณนั้นไม่ได้ยินดีเลยที่เห็นฉัน เขากลับมองฉันสวยสายตาที่แสนจะเย็นชา “ไสหัวกลับไปซะ!!” พี่ติณประกาศเสียงกร้าวไม่ได้คิดจะรับฟังอะไรทั้งนั้น พูดจบเขาก็ทำท่าจะเดินหนี ฉันจึงต้องรีบวิ่งไปดักหน้าเอาไว้ “เชื่อหนูนะคะเรื่องนั้นมันคืออุบัติเหตุ” ฉันพยายามจะอธิบายถึงเรื่องราวในวันนั้นที่พ่อเล่าให้ฟัง เพราะรู้ว่าพี่ติณเป็นแบบนี้เพราะเรื่องอะไร เรื่องการสูญเสียไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น เหตุการณ์นั้นพ่อของฉันเองก็เสียใจที่ไม่สามารถช่วยชีวิตพ่อของพี่ติณได้ และพ่อก็โทษตัวเองจนถึงทุกวันนี้ แต่พี่ติณกลับไม่ได้คิดแบบนั้นเขาคิดว่าพ่อของฉันและพ่อของเฮียเหนือวางแผนกันฆ่าพ่อของตัวเอง มันไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่จะทำแบบนั้น เพราะพ่อของเราสามคนเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่เด็กๆ ฉันเองก็ไม่ได้รู้อะไรมาก ตั้งแต่พ่อของพี่ติณเสียไปฉันก็ไม่ได้เจอพี่ติณอีกเลย จนกระทั่งวันนี้ฉันได้เจอเขาอีกครั้งในรอบสี่ปี เขาไม่ใช่พี่ติณที่แสนดีของฉันอีกแล้ว…. “กลับมาเป็นพี่ชายคนเดิมของหนูได้ไหมพี่ติณ” ฉันพยายามพูดเผื่อว่าผู้ชายตรงหน้าจะยอมเชื่อและลดอคติลงบ้าง ฉันไม่อยากเห็นผู้ชายสองคนที่ฉันรักเหมือนพี่ชายแท้ๆ ต้องมีปัญหากัน และไม่อยากให้พี่ติณมองฉันเป็นคนอื่นแบบนี้ “หึ! เห็นฉันโง่มากหรือไงถึงจะยอมทำตามที่เธอขอ และฉันก็ไม่ได้โง่พอจะเชื่อว่าเรื่องนั้นมันเป็นแค่อุบัติเหตุ ทั้งที่ไปด้วยกันสามคนทำไมถึงปล่อยให้พ่อฉันตายคนเดียว ทำไมพ่อเธอ พ่อไอ้เหนือ ถึงไม่ตายตามไปด้วยห๊ะ!!” “พะ พี่ติณ…” มันสะอึกเมื่อถูกตวาดถามมาเสียงดังลั่นแบบนั้น ท่าทางของพี่ติณทำให้ฉันเริ่มกลัวจนตัวสั่น “ออกไปจากบ้านของฉันซะ แล้วอย่าโผล่หน้ามาอีก ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ!!” เป็นอีกครั้งที่ฉันถูกพี่ติณไล่อย่างไม่ใยดี “ก็ได้ค่ะหนูจะไป แต่ก่อนไปหนูขอร้องอะไรสักอย่างได้ไหมคะ” พี่ติณพ่นลมหายใจร้อนผ่าวออกมาอย่างหงุดหงิด แล้วถาม “อะไร ?” “ปล่อยรินไปนะคะ หนูขอแค่นี้ได้ไหม” “ทำไมฉันต้องทำตามที่เธอขอ ?” “รินเธอเป็นคนรักของเฮียเหนือ” “แล้วยังไง ?” ท่าทางและสีหน้าที่เย็นชาของผู้ชายตรงหน้าทำให้ฉันรับรู้ได้ว่าเขาคงไม่ยอมทำตามที่ฉันขอแน่ๆ ในขณะที่ฉันกำลังยืนนิ่งและใช้ความคิดอยู่นั้น จู่ๆ พี่ติณก็ก้าวขาเดินเข้ามาใกล้ๆ วงแขนแกร่งคว้ามาโอบเอวของฉันแล้วออกแรงดึงเข้าหาตัวเอง โดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว และไม่คิดว่าพี่ติณจะทำแบบนี้ “พะ พี่ติณ” ฉันใช้มือดันอกแกร่งไว้ พยายามดันให้คนตัวโตปล่อยแต่เขากลับโอบเอวแน่นขึ้น “เธอมีอะไรมาแลกไหมล่ะ ถ้ามีฉันก็จะยอมปล่อยผู้หญิงคนนั้นไป” “มะ หมายถึงอะไรคะ” “ร่างกายของเธอ” พี่ติณใช้สายเลื่อนต่ำลงสำรวจเรือนร่างของฉัน จากนั้นก็พูดต่อ “ก็น่าสนใจดี” “พะ พูดบ้าอะไรออกมารู้ตัวไหมคะ หนูเป็นน้องสาวของพี่ติณนะ” “ฉันไม่เคยมีน้องสาว” “…..” นี่ไม่ใช่ผู้ชายที่ฉันเคยรู้จักอีกแล้ว “ถ้าไม่อยากโดนก็กลับบ้านเธอไปซะ แต่ถ้ายังวุ่นวายกับชีวิตของฉันอีกแล้วฉันพลั้งมือทำอะไรต่อมิอะไรกับเธอไป อย่ามาเรียกร้องเพราะฉันไม่ได้มีหน้าที่รับผิดชอบผู้หญิงที่มาเสนอตัวให้ถึงที่”