ไม่คิดจะหมั้นกับผู้หญิงคนนั้นอย่างนั้นหรอ คำพูดของพี่ติณมันช่างขัดกับสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพูดเหลือเกิน
“ถ้าไม่คิดจะหมั้นแล้วพี่ติณพาเธอมาที่บ้านทำไมล่ะคะ” ฉันถามย้อน
“ก็แค่พามาบ้าน จำเป็นต้องยอมหมั้น ?”
“น่าเสียดายจังเลยค่ะ หนูอยากจะออกไปจากบ้านหลังนี้จนตัวสั่น”
พี่ติณขบกรามแน่นแสดงสีหน้าไม่พอใจกับคำพูดของฉัน “ยิ่งเธอพูดแบบนี้ฉันยิ่งอยากจะกักขังเธอเอาไว้ ซะใจดี!”
ตายเพราะปากอีกแล้วสินะฉัน! แต่ช่างเถอะ ถ้าวันหนึ่งฉันหมดความอดทนขึ้นมาจริงๆ ต่อให้เขาไม่ยอมปล่อยฉันก็จะหนี
“เรื่องอุบัติเหตุในครั้งนั้นว่ายังไงคะได้ตามสืบอีกครั้งหรือยัง หรือว่ากลัวความจริง ?”
“กำลังสืบอยู่” พี่ติณตอบเสียงเรียบ
“รีบๆ นะคะ แล้วก็อย่าลืมที่พูดไว้ด้วยก็แล้วกัน”
ฉันหันหลังทำอาหารต่อโดยไม่สนใจพี่ติณอีก ยิ่งมีปากเสียงกับเขาก็ยิ่งหงุดหงิด พอหันมองอีกครั้งก็ไม่เห็นพี่ติณอยู่ในครัวแล้ว ไปได้ก็ดีไปอยู่กับคู่ห
