เฮือก! ฉันจะทำยังไงดีพี่ติณถามอย่างรู้ทันมาแบบนี้
ยอมรับว่าพี่ติณเป็นคนฉลาด เขารู้ทันฉันแทบทุกเรื่อง แต่ทำไมกะไอ้เรื่องอุบัติเหตุในครั้งนั้นเขาถึงได้หลงเชื่อโดยไม่คิดจะฟังใคร
“ปิดบังอะไรฉันอยู่ ?”
“ปะ เปล่าค่ะหนูไม่ได้ปิดบังอะไรทั้งนั้น” ถึงจะกลัวจนตัวสั่นแต่ฉันก็ยังใจดีสู้เสือปฏิเสธออกไป ทั้งๆ ที่รู้ว่าถ้าพี่ติณเจอข้อความนั่นขึ้นมามันต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ
พี่ติณดันตัวฉันออกห่าง จากนั้นก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คต่อ ความกังวลมันผุดชึ้นมาอีกครั้ง ยังไงตอนนี้ฉันก็ต้องจำใจทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ
ฉันโน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆ พี่ติณอีกครั้ง “หนูอยากเอาใจพี่ติณจริงๆ นะคะ”
“นั่งอยู่นิ่งๆ ถ้าฉันเจออะไรที่…..”
ฉันโน้มใบหน้าลงมากดจูบที่ริมฝีปากหนาก่อนพี่ติณจะพูดจบ นี่คงเป็นครั้งแรกที่ฉันเริ่มก่อนแบบนี้ ฉันยกมือขึ้นคล้องลำคอแกร่ง พยายามจูบถึงจะรู้ว่าตัวเองจูบไม่เก่ง ตอนแรกพี่ติณก็ไม่ได้จูบตอบเขานิ่ง
