B*TCH 2
1112 Words
“แนนนี่คิดถึงกระทิงจังเลยค่ะ ...หายไปไหนซะนานเลยไม่ยอมมาเจอกันบ้าง น้อยใจแล้วน้า” นางแบบร่างกึ่งเปลือยนอนพาดขาเรียวไว้บนตัวของกระทิงอย่างหมิ่นเหม่ กระโปรงตัวสวยถูกเลิกขึ้นไปจนเกือบจะเห็นความเร้นลับที่ซ่อนอยู่ด้านใน
นิ้วเรียวลูบไล้ไปทั่วหน้าอกแน่นของเขาก่อนจะกดจูบเบาๆแต่ไม่ทำรอยเพราะกระทิงดุตัวนี้ขึ้นชื่อเรื่องไม่ชอบให้ใครมาทำตัวเป็นเจ้าของตัวเองมากที่สุด
“อืม ...กระทิงบีบแรงๆเลยค่ะ แนนนี่ชอบ” มือหนาลูบไล้ตามส่วนเว้าโค้งก่อนจะมาหยุดที่หน้าอกอวบคัพซีของเธอ ยิ่งเขาออกแรงเค้นมากเท่าไหร่ร่างบางที่นอนแอ่นอกให้ก็ยิ่งเสียวสะท้านมากขึ้นเท่านั้น
“โว้วๆ ใจเย็นๆดีกว่ามั้ยครับกระทิงหนุ่ม ...ร้านผมไม่ใช่ม่านรูดอย่าทำแบบนี้เลย ?” บาร์ตันเดินมานั่งตรงข้ามกับกระทิงก่อนจะยิ้มเย็นส่งให้กับนางแบบสาวคนนั้นซึ่งดูเหมือนว่าความอยากของเธอจะมากกว่าความอาย
เพราะนอกจากจะไม่ลุกหนีแล้วยังส่งสายตาเชิญชวนเขาให้เข้าไปร่วมวงอีก
...เป็นผู้หญิงที่ช่างน่าขยะแขยงอะไรขนาดนี้ ?
“มารบกวนเวลากูแบบนี้แสดงว่ามึงได้ของที่กูสนใจมาแล้วใช่ป่ะ” กระทิงหันมาพูดกับบาร์ตันโดยที่มือยังคงบีบหน้าอกอวบอยู่ จนบาร์ตันเองทำหน้าแขยงเพราะนอกจากที่มันจะไม่น่าดูแล้วเหมือนกับว่าซิลิโคนที่เธอคนนี้ทำมาจะเป็นของที่เกรดต่ำมากอีกต่างหาก
ถ้ามันแตกข้างในมาคงจะเป็นเรื่องใหญ่แน่เลย
“หยุดบีบทำไมล่ะคะกระทิง แนนนี่กำลังเคลิ้มเลยอ่ะ” แนนนี่พูดน้ำเสียงง้องอนใส่เขาแต่คนอย่างกระทิงเหรอจะสนใจเขาโยนเงินให้สองสามพันก่อนจะไม่หันไปสนใจผู้หญิงคนนั้นอีก
“ชิ!!” เธอหันมาทำหน้าไม่พอใจใส่บาร์ตันก่อนจะเดินกระแทกเท้าออกจากโซนวีไอพีไป กระทิงหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มแล้วยิ้มเย็นส่งไปให้บาร์ตัน
...หวังว่ามันจะมีของที่เขาต้องการ
“มองแบบนี้เหมือนกำลังสบประมาทผมอยู่เลยนะครับ ...นั่งอยู่คนเดียวที่บาร์ครับ” กระทิงชะโงกหน้าลงไปดูก็ยิ้มกริ่มอย่างถูกใจ ในที่สุดคนที่รอคอยก็มาซะทีไม่ได้เจอกันเกือบอาทิตย์คิดถึงซะจริงเชียว
“ยาที่กูบอกใส่ไปหรือยัง?” อันที่จริงวิธีชั่วๆแบบนี้ไม่ใช่ทางของกระทิงสักเท่าไหร่แต่ถ้ามันทำให้ม้าพยศอย่างเธอมาสยบใต้ร่างเขา
...มันก็ถือว่าเป็นอะไรที่คุ้มอยู่เหมือนกัน
“บอกได้มั้ยว่าติดใจอะไรขนาดนั้น?” ติดใจ? คนอย่างเขาเนี่ยเหรอติดใจผู้หญิง ...แต่มันก็จริงนิดหน่อยเพราะตั้งแต่ที่เขาได้ชิมริมฝีปากที่หอมหวานของเธอ เขาก็เฝ้าแต่วนเวียนคิดถึงใบหน้าหยิ่งๆนี่ตลอดเวลาเลยว่ะ
“ยิ้มนี่คือคำตอบ?” กระทิงยักไหล่ให้บาร์ตันก่อนจะเดินลงไปด้านล่างโดยมีเป้าหมายคือร่างบางที่นั่งดื่มอยู่คนเดียว สายตาคมจ้องที่แผ่นหลังเนียนสวยอย่างไม่กระพริบตา
...แค่นี้ก็ทำให้ฉันลุกตั้งได้ขนาดนี้เชียว เป็นนางฟ้าหรือแม่มดกันแน่นะ
หมับ!
“What the heck are you doin’? (ทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย!!)” ร่างบางหันมาสบถใส่หน้าเขาดังลั่นบวกกับแววตาไม่พอใจของเธอก็รู้แล้วว่าตั้งใจที่จะหันมาด่าเขาโดยเฉพาะ
“ชอบเวลาคุณทำเสียงแบบนี้จัง ...มันเซ็กซี่ดี” ยิ้มเจ้าเสน่ห์ของกระทิงโผล่ออกมาเพื่อหวังว่าคนตรงหน้าจะใจละลายไปกับมันแต่ทว่า...
“แสยะยิ้ม? เพื่ออะไรคิดว่าตัวเองหล่อมากนักหรือไง ...ทำตัวเหมือนผู้ชายขายตัวไปได้ ไม่ได้ว่านะแต่ท่าทางนายมันฟ้อง ?” วิคคว้าแก้วที่ผสมยาปลุกเซ็กซ์สาดเข้าที่หน้าของกระทิงอย่างแรง ก่อนจะวางเงินแล้วเดินเชิ่ดออกจากร้านไป
แค่มาดื่มแก้เครียดแล้วทำไมต้องมาเจอไอ้คนทุเรศๆแบบนี้ด้วยเนี่ย
“ฉันรู้ว่าคุณยืนอยู่ตรงนั้นบาร์ตันไม่ต้องแอบหรอก” บาร์ตันเดินออกจากมุมมืดแล้วมาหยุดยืนข้างๆวิค แค่เห็นสีหน้าไม่พอใจของเธอเขาก็รู้แล้วว่าเพื่อนคนสวยนี่หงุดหงิดขนาดไหน
“ขอบใจที่เตือนเรื่องยานรกนั่น ...แล้วฉันจะโอนเงินเข้าบัญชีให้แล้วกัน” ผู้ชายตัวสูงที่ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มตลอดเวลาเดินมาหยุดที่ตรงหน้าของเธอ
มันอาจจะดูน่าสยดสยองสำหรับคนอื่นที่ได้เห็นแต่สำหรับเธอแล้วมันก็คือรอยยิ้มธรรมดาที่บาร์ตันซ่อนความทุกข์ใจเอาไว้แล้วสวมหน้ากากยิ้มเย็นแบบนี้แค่นั้นเอง
“ผมไม่ได้อยากได้เงินซะหน่อย?” ปกติแล้วเขาไม่เคยปฏิเสธที่จะรับเงินจากเพื่อนๆเลยแม้แต่ครั้งเดียวแต่สำหรับเรื่องนี้มันยกเว้น แค่เห็นกระทิงโดนเล่นงานก็ถือว่าเป็นกำไรสำหรับวันนี้ทั้งวันแล้ว
...สนุกจะตาย ?
“ครั้งนี้นายมาแปลกแต่เอาเถอะฉันจะโอนเงินให้แล้วกัน ไปล่ะ” ร่างบางเดินขึ้นไปบนรถก่อนจะขับออกไปอย่างรวดเร็วตามอารมณ์ของเธอ
“ว้า ได้ยินหมดแล้วสินะ” กระทิงเดินมายืนข้างๆเพื่อนรักของเขาคนนี้เพราะอยากรู้ว่ามันมีสาเหตุอะไรที่มาล่มแผนงาบเสืออย่างวิคไป
“อธิบายมาก่อนที่กูจะกระทืบมึง” ฟังน้ำเสียงดูก็รู้ว่ากระทิงไม่สบอารมณ์อย่างแรง เขาหวังว่าจะได้ฟัดกับเธอจนถึงเช้าแต่ก็ดันโดนไอ้เพื่อนบ้านี่แม่งกวนตีนซะก่อน
“ถ้าอยากกินของดีก็ต้องลงทุนหน่อยสิครับ?”
“หมายความว่าอะไร?”
“ก็ถ้าอยากจะปราบพยศของวิคตอเรียกระทิงก็ต้องทำให้เธอยอมสยบแทบเท้าด้วยความเต็มใจมันถึงจะสนุกกว่านี่นา” น้ำเสียงสนุกสนานของมันฟังแล้วขัดหูชะมัด
“ถ้ากูได้ครั้งนึง ...ครั้งต่อไปกูก็ต้องได้ไม่เห็นต้องเอาใจเอาห่าอะไรไปแลกเลย”
“หึๆ ไม่รู้จักเธอจริงๆสินะครับ ...คนอย่างวิคตอเรียฆ่าได้หยามไม่ได้ เธอไม่ยอมให้กระทิงครอบง่ายๆหรอกครับ เอาเป็นว่าถ้าไม่เชื่อจะลองดูก็ได้นะ”
“ได้! กูจะลอง”
- Writer
