B*TCH 8
1399 Words
VIC’S ON
“คุณวิคให้แขพากลับบ้านเลยมั้ยคะ” หลังจากที่ฉันตะเกียกตะกายออกมาจากที่นั่นได้สำเร็จก็พบกับเลขาของอาพีทที่มาตามหาฉัน
“มะ ไม่ค่ะ พาไปหาเอมีลที่คลีนิก” ฉันนอนหมดสภาพอยู่ที่เบาะหลังไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้เลยแม้แต่นิดเดียวเป็นเพราะไอ้บ้านั่นคนเดียวแท้ๆ
“ถึงแล้วค่ะ เดี๋ยวแขช่วยนะคะ” ฉันถูกพยุงเข้าทางด้านหลังและถูกวางลงบนเตียงอย่างเบามือ คุณแขออกไปรอข้างนอกจึงเหลือแค่ฉันกับเอมีลสองคนเท่านั้น
“วิค!! ใครทำอะไรแก ฉันจะเอาตำรวจไปลากคอมัน!” เอมีลเห็นสภาพร่างกายของฉันมันถึงกับน้ำตาซึม สภาพฉันคงจะแย่จริงๆแหละ
...โดนข่มขืนนี่นาจะให้สภาพเหมือนกับสมยอมคงไม่ใช่
“อย่าเพิ่งคิดเรื่องอื่นเลยว่ะ ซี๊ดด ช่วยฉีดยาคุมหรืออะไรก็ได้ที่ไม่ทำให้ฉันท้องที ฉันไม่อยากให้มีเด็กมาเกิดในท้องของฉัน” ฉันทิ้งตัวนอนเพดานอย่างเหนื่อยล้า
“เสร็จแล้ว ตัวนี้ยาสูตรพิเศษแต่แรงหน่อยนะ” ฉันพยักหน้าให้กับมันก่อนจะหลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้า ตั้งแต่วันนั้นฉันยังไม่ได้กินข้าวเลยด้วยซ้ำ
...ผ่านมาสองวันแล้วด้วย หิวชะมัด
“ฉันหิวข้าวว่ะ หาอะไรให้กินหน่อยได้ป่ะ”
“อยากกินอะไรอ่ะ” ฉันบอกสิ่งที่ต้องการไปก่อนจะนอนนิ่งๆคิดเรื่องเมื่อสองวันก่อน ฉันไม่ใช่คนที่ชอบโวยวายถึงเรื่องที่มันผ่านไปแล้วสักเท่าไหร่
และฉันก็แมนพอที่จะยอมรับสิ่งที่ฉันเสียไปไม่ร้องขอให้ไอ้คนที่หน้าด้านทำมารับผิดชอบด้วย
“แกนิ่งกว่าคนไข้คนอื่นของฉันอีกนะวิค แกร้องไห้ได้นะเว้ย” ฉันส่ายหน้าให้กับเอมีลเพราะไม่รู้ว่าจะร้องไห้ไปทำไม ในเมื่อพรหมจรรย์มันก็เสียไปแล้วจะคร่ำครวญไปมันก็คงไม่ประสานเยื่อกลับคืนมาอยู่ดี
“คร่ำครวญไปมันก็ไม่ได้เปลี่ยนเรื่องที่ฉันโดนผู้ชายแปลกหน้าข่มขืนหรอกแก แบบนั้นฉันจะยิ่งทุเรศตัวเองมากขึ้นไปอีกน่ะสิ” ฉันขอเอมีลนอนพักที่คลินิกคืนนึงก่อนจะไลน์ไปบอกอาพีทว่าขอไปพักผ่อนสักสองสัปดาห์
...ให้ไปถ่ายงานสภาพนี้คนเขาจะได้นินทาเข้าไปอีกน่ะสิ
“ฉันเอาคืนแกแน่ รับรองว่าแกจะต้องเจ็บจนกระอักเลือด!”
VIC’S OFF
ปัง!!!
“ฟัค!! พวกมึงเฝ้าภาษาเหี้ยอะไรวะเมียกูหนีไปแต่ไม่มีใครเห็นสักตัว!!” ตั้งแต่ที่วิคหายตัวไปก็สี่ชั่วโมงกว่าแล้วคนของเขาก็หาเธอไม่เจอ ไม่ว่าจะที่บ้าน คอนโด หรือที่บริษัท
...หายไปไหนของเธอวะ!!
“แต่สายของเรายืนยันว่ารถที่มารับคือรถของบริษัทของเธอนะครับ”
“แล้วทำไมที่บริษัทไม่มีล่ะวะ!! ใครมารับเมียกูไปไปสืบมาแล้วจับมันมาทรมานให้หนัก!!” น้อยครั้งที่จะเห็นกระทิงเกรี้ยวกราดขนาดนี้แถมเรื่องที่เป็นสาเหตุก็เป็นเรื่องผู้หญิงด้วย
“เลขาคุณอาเธอครับ ...เป็นคนที่คุณวิคเธอเคารพมากด้วย” รอยยิ้มร้ายเผยขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา แบบนี้เรื่องทุกอย่างมันก็ยิ่งง่ายน่ะสิการที่จะล่อเมียเขาออกมาจากที่ซ่อนนี่มันช่างง่ายดายซะจริง
“จัดการตามที่กูสั่ง ...แล้วเราจะได้เจอกันอีกครั้งนะคุณเมีย ❤”
“ฮัดชิ่ว ...โอ๊ย ปวดหัวจะตายอยู่แล้ว” วิคจามมาเกือบสิบครั้งได้แล้วมั้ง เธอนอนไม่หลับเพราะมัวแต่คิดถึงเรื่องเซ็กซ์ของไอ้บ้าคนนั้น
ใช่! เธอคิดถึงแต่เรื่องนั้นทั้งที่พยายามจะลืมไปแล้วแต่ร่างกายมันดันกลับจำสัมผัสของเขาได้จนเธอรู้สึกอายกับตัวเอง
“เลิกคิดซะทีเถอะ! วิคตอเรีย!!!”
เช้าวันถัดมา
“แกตื่นได้แล้ว ไหวป่ะเนี่ย ...นี่กุญแจรถที่ขอไว้เมื่อวาน” วิคลืมตามองเอมีลอย่างช้าๆ ทุกอย่างมันดูน่าเวียนหัวไปหมดสำหรับเธอแต่วิคก็เลือกที่จะไม่แสดงความอ่อนแอออกมาให้เอมีลเห็น
...โลกนี้ไม่มีที่ยืนสำหรับคนอ่อนแอหรอก
“ฉันไหว ขอบใจมากนะ ...Thank you for all, Dear” วิคจูบลาที่แก้มของเอมีลแล้วพยุงตัวเข้าไปนั่งบนรถของคุณหมอสาวที่ตัวเองเพิ่งจะยืมมาใช้งาน
“ขอให้ไม่ขับชนเสาไฟฟ้าตายก็โอเคแล้ว” เธอใช้เวลาขับรถมาถึงคอนโดตัวเองเกือบสองชั่วโมงทั้งที่ปกติแค่สามสิบนาทีก็ถึงแล้ว
นี่สินะที่เรียกว่าร่างพังของจริง
LINE (7)
JV :
KT : sent picture
KT : not over 7 pm.
“KT? ...ใคร” ห้าข้อความแรกเป็นของแฟนเธอแต่อีกสองข้อความนั้นเธอไม่คุ้นเลยแม้แต่นิดเดียว
“ไอ้ชั่ว!!!” วิคสบถออกมาดังลั่นรถภาพที่ส่งมาคืนคุณแขถูกมัดข้อมือและสลบอยู่บนเตียง ไม่น่าเชื่อว่ามันจะเลวได้ขนาดนี้!!
“อยากเจอนางร้ายฉันก็จัดให้ได้!!!” ร่างบางขับรถตรงไปที่โรงแรมหรูที่ไอ้บ้านั่นเคยพาเธอไปทานข้าวก่อนจะขับไปจอดที่ชั้นบนสุดซึ่งมันดูหรูหราเกินกว่าที่โรคจิตแบบเขาจะซื้อได้
“ว้าว ไม่น่าเชื่อว่าคุณเมียที่น่ารักของผมจะแคร์คนอื่นเป็นด้วย” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมกับคำพูดกวนประสาทของกระทิงยิ่งทำให้เธอประสาทเสียเข้าไปทุกที
“หึ! เมียงั้นเหรอ ...โทษทีนะ ฉันไม่นับอย่างมากนายก็เป็นได้แค่ชู้เท่านั้นแหละ” ริมฝีปากของกระทิงกระตุกขึ้นตอนที่วิคต่อปากกลับคืน
ชู้งั้นเหรอ? เปิดซิงแต่ได้เป็นชู้เนี่ยนะ
“ถ้าเป็นชู้แล้วได้ตัวเธอเฮียก็ยินดีนะ” วิคอยากจะขำที่เขากล้าเรียกตัวเองว่าเฮีย? หึ เป็นอย่างอื่นน่าจะเหมาะกว่า
“Sorry! I was an only child. (โทษนะ ฉันเป็นลูกคนเดียว)” ลูกน้องหลายๆคนที่ยืนตามมุมถึงกับก้มหน้าลงเพื่อซ่อนรอยยิ้มของตัวเองเอาไว้
นี่แหละคู่กัดที่สมน้ำสมเนื้อกับเจ้านายเขา
“Don’t care ?” กระทิงตอบกลับมาในทันทีนั่นยิ่งทำให้พวกที่ยืนอยู่ตามมุมต่างก็กลั้นยิ้มกันอย่างเต็มที่จนบางคนถึงกับหันหลังให้ทั้งคู่เพราะกลั้นไม่ไหว
“หนีไปแบบนี้เฮียเสียใจนะ เรามาคุยเรื่องของเราดีกว่า”
“ฉันมารับตัวคุณแขกลับเท่านั้นไม่ได้จะมาคุย ...แล้วถ้าคิดว่าฉันมาคนเดียวนายคิดผิดไปหน่อยเพราะฉันแจ้งตำรวจแล้ว” วิคไม่ใช่คนโง่กระทิงรู้ดีเธอไม่มีทางที่จะยอมมาทั้งที่รู้ว่าตัวเองจะเสียเปรียบแน่นอน
...แต่เขาก็ไม่ได้กระจอกถึงขนาดที่จะไม่วางแผนไว้ล่วงหน้า
“อ๋อ เพิ่งให้กลับไปเมื่อกี้เองแหละ?” ใบหน้าสวยขมวดคิ้วจนแทบจะเป็นปม เธอไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูดเลยแม้แต่นิดเดียว
“หมายความว่ายังไง?”
“ก็ยิ่งสูงเส้นสายเฮียก็เยอะเป็นพิเศษอ่ะนะ ...เรื่องปกติค่ะ” วิคแค่นยิ้มออกมาอย่างสังเวชใจเธอไม่สามารถพึ่งพาใครได้เลยจริงๆงั้นเหรอ ถ้าถึงขนาดนี้เธอคงต้องช่วยตัวเองสินะ
...บอกแล้วว่าโลกนี้ไม่มีที่ยืนสำหรับคนอ่อนแอ
“นายอยากได้อะไรว่ามา” เธอไม่อยากอ้อมค้อมแล้วเพราะต่อให้ต่อรองไปสุดท้ายเขาก็จะทำตามสิ่งที่เขาต้องการอยู่ดีไร้ประโยชน์ที่จะต่อรอง ถ้าจะจับตัวคนใกล้ชิดเธอมาขนาดนี้แล้วล่ะก็
“ชอบจังที่พูดมาแบบตรงประเด็นแบบนี้ ...พวกมึงออกไปแล้วพาผู้หญิงคนนี้ออกไปด้วย กูจะคุยกับเมียกูตามลำพัง” เขาเน้นคำหลังเป็นพิเศษ วิคมองคุณแขที่ถูกพวกลูกน้องเขาหามออกไปอย่างเป็นห่วงก่อนจะกลับมาจ้องผู้ชายตรงหน้าอย่างกินเลือดกินเนื้อ
“พูดประเด็นมาเลย ฉันขี้เกียจจะฟังแล้ว”
“มาเป็นเมียฉัน ...เรื่องนี้แหละที่ฉันอยากได้ ?”
- Writer
