พวกลูกเศรษฐีอวดรวย
1187 Words
ตอนที่ 6
“เท่าไหร่กันล่ะ ขอให้ว่า ราคามาก็แล้วกัน เพราะคนอย่างฉันก็ไม่อั้นเหมือนกันนะถ้าตกลงยินยอม และถ้าพอใจแล้วละก็ ถึงไหนถึงกัน เลยนะ ถึงสวรรค์ ไม่เกี่ยงราคา แค่เอามานอนเล่น หรือว่าคิดทำอะไรเล่นๆด้วยกันสักหน่อย และฉันคิดว่าจะนอนจ้องปากจัดๆฤทธิ์เยอะแบบนี้ แทบทั้งคืนเลย เฮอะ แค่คิดก็เสียวแล้วล่ะ ใช่มั๊ย แต่มีมันส์กว่านั้นอีกนะ แล้วเธอจะชอบ ว่าไง จะตกลงมั๊ยจ้ะ แม่ค้า”
ท้ายประโยคหันมาข่มขู่หล่อน
ทำให้เธอเหลืออดเหลือทนจริงๆ และนี่เขาคงไม่เคยโดนของแข็งกระมัง ที่ยียวนกวนขุ่นประสาทหล่อน และ นามินี หล่อนอยากจะประเคนของหนักฟาดใส่กบาลของนายอันธพาลคนนี้สักครั้งเหลือเกิน ทว่า ในตอนนี้ นามินีกลับทำอะไรไม่ได้เลย คำพูดของเขา รุนแรง เต็มไปด้วยคำพูดเชิงหมิ่นหยาม ยอมรับว่าหมั่นไส้ สมองคิดครวญอย่างไม่พอใจ
นามินี ขอถอยไปดีกว่า เขาหน้าด้านยิ่งกว่าอะไร และเธอก็ไล่เขาไปแล้ว ยังไม่ยอมไปอีก
ไม่เคยเจอผู้ชายหน้าด้านประเภทนี้เลยด้านจนกระเบื้องหนาตราช้างยังเรียกว่าพี่ หล่อนค่อน ในใจ อย่างเดือดปุดๆขึ้นมา
แล้วก็แปลกจริงนะ นี่มันวันอะไรของเธอกันล่ะ ยิ่งเจอยิ่งแปลก ยิ่งกว่าวันโลกาวินาศนี้เสียอีก เซ็งอีกต่างหาก มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย แล้วนี่ต่างคน ต่างก็ไม่รู้จักหน้าค่าตากันมาก่อนเขาเป็นนักเที่ยวหล่อน รู้ พอจะอ่านสายตาได้ นักเที่ยวราตรี แต่ดูเหมือนไม่เมา แต่ก็อารมณ์พาล
นามินีรู้สึกเหนื่อยล้าเสียเหลือเกิน ที่จะถกเถียงกับเขา นี่ลุงกับป้าก็ยังไม่มีวี่แววจะกลับมาที่ร้านอีก จะทำไงดีนี่ สีหน้าของเด็กสาวนั้นรู้สึกวิตกและเป็นกังวลใจอย่างยิ่ง พอทำให้เขานั้นได้อ่านสีหน้าเธอออก แล้วพูดขึ้นเปรยๆ
“รู้นะว่าคิดอะไรอยู่”
นามินีเงยใบหน้าตวัดขึ้นมองเขาอีกครั้งด้วยสีขุ่น ๆแล้วแอบถอนหายใจ ไม่ควรเลยนะ ที่เธอจะมาต่อกร กับผู้ชายปัญญานิ่มคนนี้ ดูแล้วฐานะชาติตระกูลเขาคงจะดี เป็นหนุ่มไฮโซ มีมาดหรู แต่ไร้ความเป็นสุภาพบุรุษ และขาดการอบรมบ่มนิสัย จากคนในครอบครัว
นี่เขาเปิดเผยแสดงความเป็นศัตรูออกมาให้เห็นก่อน ทั้งๆที่ไม่รู้จักกันแท้ๆ เธอกับเขาน่าจะเป็นคู่กัดคู่ฟัด น่าจะดูเหมาะสมกว่า
“ว่ายังไงล่ะสาวน้อยทำไมถึงเงียบไปเชิญมากระแทกด่าฉันอีกต่อไปซีกำลังฟังอยู่สนุกทีเดียวไม่งั้น ฉันก็จะรวมเหมาเอาเป็นว่าเธอน่ะยอมแพ้แล้วนะแม่คุณ เพราะไม่กล้าตอบโต้”
เห็นเธอเป็นของเล่น และเห็นเป็นเกมท้าทายหรือยังไง ถึงได้มีแพ้ชนะ
“คุณนี่มันโรคจิตชัดๆ แล้วประสาทด้วย ว่างก็รีบไปตรวจเช็คสมองดูบ้างเผื่อมันจะดีขึ้นบ้าง”
นามินีตอบโต้คำนี้กลับไป
“งั้นก็ขอบใจนะที่อุตส่าห์บอกว่าฉันมันเป็นทั้งโรคจิต แล้วก็โรคบ้าควบคู่กันไปด้วย เอ๊ แต่ไอ้อย่างหลังนี่ ฉันชอบและพิศวาสมากกว่า ยิ่งไอ้บ้ากามแล้วด้วยนี่ ฮึ มันก็จะเกิดขึ้นเฉพาะตอนอยู่ใกล้ผู้หญิงสวยนี่ไง ”
“คุณ นี่ คุณ” นามินีละล่ำละลักปากสั่นตกใจ ทั้งเมื่อยเพลีย ที่จะต่อกรกับผู้ชายอย่างเขา
“นี่คุณหมายความว่ายังไง”
ถามเขาไปแบบนั้น เขาจะมาไม้ไหนของเขาอีกล่ะ นามินีรู้สึกฉงนสนเท่ห์มากที่สุด
“ลองเดาเอานะ อายุขนาดเธอนั้น ฉันว่ากำลังเรียนอยู่ชั้นไม่มัธยม ก็พาณิชย์ ใช่ไหม ? ปีไหนแล้วล่ะ”
“นึกยังไง ถึงอยากรู้ และมาซักถามประวัติฉัน ”
“ก็อยากรู้”
“แต่ฉันไม่ตอบ”
“ก็ทำไมล่ะ”
“ไม่มีอารมณ์จะตอบ” แล้วหล่อนเปลี่ยนเรื่องพูด เพราะรู้สึกเสียเวลาตั้งมาก ที่คุยกับเขา ร้านของป้าหล่อนจึงไม่มีลูกค้าแวะผ่านมาเลย เพราะเขาคงเป็นตัวซวย ทำให้การค้าขายไม่ดี
“นี่คุณทำไมจะต้องมาเซ้าซี้ฉันอยู่ตั้งนานด้วย ไม่มีธุระที่อื่นหรือไงดูซิลูกค้าของฉันที่จะมาซื้อพวงมาลัย เหมือนตะกี้นี้ ไม่มีแม้แต่สักรายเดียวเลย คุณมันตัวซวยเหลือเกิน ตั้งแต่ที่คุณโผล่เข้ามาจอดรถ”
และนามินีก็ชี้มาที่ตัวเขา
“เพราะว่า คุณเป็นต้นเหตุ”
“ อ้าว ทำไมมาลงที่ผมเล่า ก็ผมบอกแล้วไงว่า ยินดีที่จะชดใช้รับผิดชอบทั้งหมด ไม่รบกวนเปล่าหรอกจะจ่ายค่าเสียเวลาให้คุณด้วย นี่ผมไม่ได้คิดอกุศลกับคุณอย่างนั้นหรอกน่า อย่าคิดมากไป นึกว่าตัวเองสวยสินะ ฮึ จะบอกให้รู้นะ ผู้หญิงของผม สวยกว่าคุณตั้งหลายเท่า ”
ไม่รู้เป็นเพราะอะไรจึงทำให้วินท์โพล่งระบายคำพูดนั้นออกมาแค่เพราะหมั่นไส้หล่อน ที่พูดอะไรไม่รู้เรื่อง
“เอ้ารับไปซะ เห็นจะต้องรีบกลับแล้วล่ะ”
เอ่ยพร้อมมองจ้องใบหน้าของเด็กสาว ก่อนที่เขาจะควักสตังค์จากกระเป๋า ถืออยู่ในมือ
“แต่ว่าวันหลังจะมาอีกมาขอเจอหน้า แม่ค้าคนเดิมใหม่ พอดี ฉันต้องกลับเข้าบ้าน”
เขารีบยัดเยียดธนบัตรใส่มือให้ สี่ซ้าห้าใบทำเอานามินีตกใจ อ้าปากค้าง แต่กว่าจะพูดอะไรนั้น เขาก็เดินหายเข้าไปในรถ แล้วสักพักเขาก็รีบขับออกไปทันที เงินที่อยู่ในมือแทบจะขยำจนมันยับยู่ยี่ด้วยแรงโกรธ นี่ นึกหรือว่าเธออยากจะได้เงินของเขา
มองดูธนบัตรหลายใบในมือของจริงไม่ใช่ของปลอม ยังใหม่เอี่ยม นี่เธอจะทำยังไงดีล่ะ อย่างน้อย ก็ต้องไม่ให้ลุงกับป้ารู้เรื่องนี้ด้วย
มันไม่น่าจะเป็นความลับ เพราะเธอซื่อสัตย์ต่อท่าน นามินีไม่เคยหยิบฉวยของท่านไปเป็นส่วนตัว ดอกไม้พวงมาลัยที่ขาย ก็ยังอยู่ครบ ตรวจเช็คดูได้
คนโง่ต่างหากที่ให้หล่อนมา อย่านึกนะว่าคนอย่างหล่อน นั้นจะพิศวาสเขา นามินีนึกหมั่นไส้คนที่อวดรวย
ที่บ้านพักส่วนตัวเมื่อกลับมาถึงจอดรถเก็บไว้เรียบร้อยแล้ว เขาลอบยิ้มผ่านใบหน้า ยังย้อนคิดถึงหล่อน เห็นพวงแก้มปลั่งด้วยเลือดฝาดสาว ริมปากบาง ช่างน่าจูบยิ่งนัก จะขายได้ซักกี่สิบบาทกันเชียวแม่คุณ ในวันหนึ่งๆ เขารู้สึกเวทนาหล่อน หลังจากที่เพิ่งพบกันมา เห็นทีจะต้องไปวนเวียนป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้น บ่อยทุกวันแล้วล่ะ
วินท์เพราะเมื่อได้เย้าแหย่หล่อนแล้วเขามีความสุขยิ่งนัก
- Writer
