กลรักร้ายในเรือนใจ

เจอฤทธิ์แม่ค้าริมถนน

ตอนที่ 4

อีกอย่างเขาคิดว่า แม่ค้าพวงมาลัยนั้น ส่วนมากที่ได้เห็นตามสี่แยกจราจร หรือถนนสายอื่นๆ กลางกรุง มีแต่คนสูงอายุ และ เป็นแม่บ้าน มีครอบครัวแล้ว หาสาวๆแส้ๆไม่ค่อยมีหรอก

แต่ว่า แม่ค้าสาวตรงหน้าเขาคนนี้ เธอช่างเป็น คนที่ ดูสะดุดตาสะดุดใจของวินท์ เหลือเกิน และ ไม่ใช่น้อยเลย เมื่อ เขานั้นมองด้วยสายตา เพียงแวบเดียว เขาก็รู้สึกสนใจ และพอใจขึ้นมาทันที เขามองเห็นเธอที่ก้มหน้าอยู่กับเข็มปักดอกมะลิท่าทางคล่องแคล่วเหลือเกิน อายุวัยคงไม่เกินสิบหกสิบเจ็ดเท่านั้น อย่างที่เขาคาดเดาเอาไว้ พิจารณา

เด็กสาวคนนี้ มีเสน่ห์ สำหรับเขา เพราะ น่ารัก น่าค้นหา ไม่เพียงแต่ความสวยอย่างเดียวเท่านั้น คิดดังนั้นแล้ว ประสาหนุ่มเจ้าชู้ หน้าตา ที่ดูกรุ้มกริ่มของวินท์ จึงแสดงชัดเจนออกมาให้หล่อนได้เห็น เหมือนประกาศศักดาของตัวเอง ลืมไปทันทีว่า เขาเองนั้นจะต้องเข้าบ้าน ตามที่รับปากกับมารดาไว้ ตอนที่ท่านยินยอมจ่ายเงินให้เขามาจำนวนหนึ่ง ก่อนออกจากบ้าน ไปหาเพื่อนเพื่อเที่ยว

ครั้นนั้น เขานึกปิ๊ง เนื่องจากรูปร่าง โครงหน้า นั้นดูมีเสน่ห์ของสาวใบหน้าหวาน ที่ดูยั่วยวนตาไม่น้อย แต่ลักษณะอารมณ์ของหล่อน เหมือนสาวแก่น

สังเกตจากดวงตาที่คมดุ ทำให้เขาลืมคิดข้อนี้ไปทันที มัวแต่ลุ่มหลงมองภาพหล่อน ด้วยสายตา จ้องมองเต็มเปา ลดกระจกลงจนเห็นใบหน้าของหล่อน เช่นเดียวกับหล่อน ที่เห็นใบหน้าของเขา จากนั้นวินท์ก็ตัดสินใจ ที่จะหยุดรถกะทันหันด้วยการเบรคเอี๊ยด ทันที และเขาแอบจอดรถคันหรูอยู่ริมฟุตบาธ ซึ่งมันไม่ห่างไกลจากเธอเกินไปนัก แม่ค้าสาวสวย เพราะเขากะระยะเอาไว้ และปิดประตูเรียบร้อย ก่อนเดินตรงเข้าไปหา พร้อมแววตาและหัวสมองครุ่นคิด เอ..จะใช้แผนกับหล่อนอย่างไหนดี กัน จะวางฟอร์ม แบบไหนกันดีหนอ นายวินท์

เพราะว่า ด้วยการแต่งกายที่ทันสมัย และหน้าตาที่ดูเท่ห์หล่อ เหมือนหนุ่มวัยรุ่นลูกผู้ดี

ก้เลยทำให้สาวนามินีแม่ค้าสมัครเล่นคนนี้ ซึ่งมารับจ้างร้อยพวงมาลัยและขายไปด้วย ช่วยลุงกับป้า รายได้ไม่เท่าไหร่หรอก แต่เพราะเป็นการ ช่วยเหลือญาติ ซึ่งเป็นลุงกับป้าเธอเอง เมื่อครู่นี้ ลุงกับป้าขอตัวเดินเข้าไปในบ้าน เพื่อไปหยิบถุงดอกมะลิกับจำปีแล้วก็ริบบิ้น มาให้เธอร้อยพวงมาลัยต่อ ในขณะที่ของเก่าจวนจะร้อยเสร็จสรรพ

และ ถือว่า การค้าขายในวันนี้ นั้นมันขายดีจนน่าแปลกใจ มันผิดปกติด้วยซ้ำ จนเด็กสาวนั้นแทบจะนั่งนับเงินแทบไม่ทันด้วยอีก

นั่นก็ถือว่า สร้างความดีใจให้กับลุงและป้า ผู้เป็นเจ้าของร้าน อย่างมาก ที่สุด ว่า นานๆทีจึงจะฟลุ๊คแบบนี้

เพราะเธอเองก็รู้ดีว่าลูกค้าส่วนมาก ล้วนแต่เป็นขาประจำที่คุ้นหน้าคุ้นตากัน เช่นคนขับแท็กซี่ กับกลุ่มคนทำงานในออฟฟิศช่วงหัวเย็น ในละแวกถนนนี้ ที่พอนึกได้ว่าวันนี้เป็นวันพระ จะสั่งไว้ล่วงหน้า เพื่อนำไปถวายที่หิ้งพระในบ้านเป็นประจำทุกครั้ง จะสั่งไว้ก่อนล่วงหน้าด้วยการโทร.มาจอง หล่อนก็ทำตามออเดอร์ที่ลูกค้าจองไว้

การทำงานแบบนี้ นั้น เด็กสาวเหน็ดเหนื่อยเหมือนกัน แต่เธอรู้สึกคุ้นและชินไปแล้ว

แต่ครั้นว่า ชายหนุ่มหล่อเหลา และท่าทาง ดูมีฐานะคนนี้ การปรากฏตัวของ เขานั้นทำให้เด็กสาว นั้นกลับมองดูแปลกๆ และนามินีก็ครุ่นคิดตาม นี่ เขามีเจตนาอย่างใดกันแน่ ยากที่จะเดาออก

เพราะแม้ว่านามินีนั่งร้อยพวงมาลัยอยู่ตั้งนาน แทบทุกคืน สลับกันบ้าง วันไหนเมื่อยเพลียก็ไม่ได้มาช่วย แต่การพบปะลูกค้าที่มากหน้าหลายตา ทำให้เธอพยายามสังเกตถึงพฤติกรรม ว่า คนไหนมาดี คนไหนมาร้าย และลูกค้าวัยรุ่น คนไหน ที่ทำทีเข้ามา แค่จีบหล่อน ไม่เพียงนั้น ยังมีประเภท ที่เข้ามาพูดจาเกี้ยว แทะโลมด้วยวาจาที่หยาบคายก็มี

นั่น ทำให้หล่อน ทนไม่ได้ แต่ก็ต้องอดทน เกรงกลัวภัยที่เกิดขึ้น จึงพยายามไม่สนใจ

และดังนั้นดูแล้วรายนี้ผู้ชายคนนี้ก็น่าจะเช่นเดียวกันเพราะเธอรู้ตัวแล้วนามินีจึงมีสีหน้าที่ไม่ยินดียินร้ายสักเท่าไหร่นักในการมาของเขาและหล่อนรู้สึกเฉยชาอย่างมาก จนเห็นว่าเป็นปกติไปแล้ว กับ ลูกค้าที่มาแบบแปลกๆ รวมทั้งมีลูกไม้เล่ห์เหลี่ยม อย่าคิดว่า นามินี จะอ่านแกมไม่ออก ไม่รู้ทัน เล่ห์เหลี่ยมพวกนี้

จากบรรดาลูกค้าและหนุ่มๆในละแวกนี้ ก็เลยทำให้เด็กสาวกลับมาฉุกคิดอีกครั้ง เพราะหล่อนรู้สึกทั้งกลัวและขยาดเหมือนกัน กับพวกที่ชอบคิดเข้าข้างตัวเองเสมอ คง นึก สิ ว่า เป็นพ่อเทพบุตรรูปหล่อ มีเสน่ห์ล้นเหลือ บาดใจสาวๆ ฮึ จ้างเข้าเถอะ คนอย่าง นามินีไม่แลด้วยซ้ำ

หรือยังไงกันล่ะเพราะลูกค้ารายนี้นั้น เขาคงเอาแต่คอยจ้องมองเธออย่างนั้น นานเกินไปแล้ว พร้อมกันนั้นเด็กสาวได้เหลือบสายตาคมเข้มจ้องมอง สาดใส่ เหมือนถลึงดุ กับนัยน์ตาที่ส่อแสดงเจตนาไม่ดีของเขาเหมือนสำรวจไปที่ทั่วเนื้อตัวหล่อน เหมือนแต๊ะอั๋ง พวกโรคจิต เลยทำให้นามินี นั้นรู้สึก หวั่นๆ ในใจ เกิดอาการร้อนๆสลับหนาวด้วยซ้ำ

เพราะคนที่อยู่ข้างหน้าเธอนั้น ยอมรับว่าหล่อเหลายิ่งนัก เหมือนพระเอกหนังดาราทีวีในละคร แต่เธอก็ไม่คิดที่จะไว้ใจใครทั้งสิ้น ไม่ยอมเป็นใครเหยื่อง่ายๆหรอก

“นี่คุณคะ คุณจะซื้อพวงมาลัยของที่นี่ หรือ ว่า อยากจะมายืนจ้องหน้าดูแม่ค้าร้อยพวงมาลัยกันล่ะ เห็นคุณยืนจ้องหน้า แบบนี้ นานแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ ขอโทษนะ คะ ที่หน้าร้านของฉัน ฉันจะขอคิดตังค์ด้วยนะ และจะคิดเป็นราคาชั่วโมงละร้อย เลยล่ะ ถ้าคุณ อยากจะจ้องเอาจ้องเอา ใส่หน้าฉันแบบนี้ ฮึ ไม่มีมารยาทเอาเสียเลย”

สีหน้าดุจ้องของนามินีจ้องพร้อมพูดออกไปอย่างหน้าตาเฉย สาดใส่คำพูดเข้ม เหมือนกับว่าหล่อนไม่กลัวเขาสักนิด

ทำเอาคนฟังสะดุ้งไปพร้อมกับอาการอึ้ง ท่าทางจะเอาเรื่องอย่างมาก แต่ แล้วเขาก็กลับแค่นยิ้มใส่ รู้สึกตัวว่าชักจะชอบแล้วซี ท่าทางเก่ง ปากกล้า กับใบหน้าหวานที่ดูท้าทายเหลือเกิน ผิดแปลกไปจากผู้หญิงที่เขาเคยพบเจอ

ซึ่งไม่เคยมีใครกล้าดุ และตวาดใส่เขาอย่างนี้มาก่อนเลย