Chapter 17
1106 Words
Sina Crisiente’s Pov (Diamond Kingdom’s First Princess)
Agad naming pinuntahan ang shop na ni-recommend ni Chein at hindi naman kami nahirapan hanapin iyon dahil tulad ng hinala ko ay kusang itinuro ng arrow na nasa card ang direksyon na dapat naming puntahan.
Pagdating sa shop ay agad din naming nahanap si Yuzu at malugod niya kaming tinanggap at inasikaso.
Sinabi namin ang mga detalyeng gusto namin sa mga gamit at damit na kailangan namin.
At madali naman niyang nakuha ang gusto ni Alicia ngunit kinailangan ko pang i-drawing ang lahat ng request ko base sa kanya ay ako palang daw ang nakaisip ng ganoon kaya wala pa siyang ideya kung paano iyon sisimulan.
Namangha nga siya ng makita ang sariling design ng damit ang mga armas na gusto kong ipagawa sa kanya kaya naman kahit walang ideya ay nakahanda daw siyang ibuhos ang kanyang oras para pag-aralan iyon.
Masaya kaming lumabas ng shop at tumambay muna sa isang food stall para magmiryenda.
“Ngayon ko lang nakita ang ganoong armas.” ani Alicia. “Paano gumagana iyon?”
“I will explain kapag nagawa na niya para mas madaling ipakita.” sabi ko na tinanguan niya.
“But I didn’t know that you can draw.” Natigilan ako sa sinabi niyang iyon. “Mula nang magkulong ka sa tore ay hindi kita kailanman nakitang humawak ng kahit anong pangguhit.”
“My brother taught me before he died.” sabi ko. “And it is one of the skills that he passed to me kaya wala akong lakas ng loob gamitin iyon. Lagi ko lang kasi siyang naaalala sa tuwing makakakita palang ako ng pangguhit.”
“Oh.” aniya. “Pasensya na kung nabanggit ko pa.”
Umiling ako. “Okay na iyon.” sabi ko. “Alam ko naman na hindi din matutuwa si Kuya kung patuloy kong ipagkakait sa sarili ko ang lahat ng bagay dahil sa takot at lungkot.”
That was actually a half truth. Oo nga’t tinuruan si Sina ng kanyang kuya pero kailanman ay hindi siya natuto nito. At ako bilang si Luna ay sadyang may talento sa pagguhit na hindi ko inaasahang magamit dito.
At alam kong nangako ako sa kanya na walang na akong ise-sikreto sa kanya pero ang katotohanang pumapaloob sa katawang ito ay hindi ko maaaring ipagsabi sa iba dahil posible iyong ikapahamak ko at ng mga magulang ko.
Mas makakabuti kung ako at iyong lalaking nakita ko sa panaginip ang tanging makakaalam ng katotohanang ito.
“So, umpisahan na nating kumuha ng mga quest bukas?” tanong ko sa kanya na agad naman niyang tinanguan.
Alam kong excited na din siya sa gagawin namin bilang adventurer dahil bakas iyon sa mga mata niya.
At hindi ko naman itatangging maging ako ay hindi na din makapaghintay lalo pa’t gusto ko na ding makita kung ano ba ang mayroon sa labas ng kahariang ito.
“Pero kailangan bang tayong dalawa lang?” tanong niya. “Hindi ba’t inirekomenda din ni Saila na mas maganda kung magkakaroon tayo ng ibang kasama dahil hindi masyadong maganda ang sitwasyon para sa mga baguhan sa labas ng kaharian.”
Pumunta din kami sa guild office kanina at sinabi kay Saila na magsisimula na kaming tumanggap ng quest bukas at sinabi niya na gumawa kami ng party na may lima o higit pang miyembro.
Ang balita kasi ay nagsusulputan ang ibang high rank monster hindi kalayuan sa kaharian at delikado iyon para sa mga novice na tulad namin.
“Hindi naman tayo lalayo.” sabi ko. “Doon lang tayo maglalagi sa novice field na sinabi ni Chein. Hindi pa ako maalam sa kapangyarihang hawak ko kaya naman kailangan kong magsanay at iyon lang ang nakikita kong ligtas na lugar para doon.” Puro baguhang adventurer lang din kasi ang pumupunta sa field na iyon kaya alam kong safe doon. “Protektado din iyon ng barrier kaya walang masamang mangyayari sa atin doon.”
“Sa bagay.” Tumangu-tango siya. “At nandito din naman ako para protektahan ka kung sakali.”
Ngumiti ako. “Thanks, Alice.”
Kumunot ang noo niya. “Ibig bang sabihin niyan, kapag nasa labas tayo ay ang adventurer name ang gagamitin natin?”
Tumango ako. “Sabi ko naman sayo, mas safe iyon. Ayokong malaman nila na isang adventurer ang prinsesa at tagapagmana ng trono ng Diamond Kingdom.”
“Bakit?”
Nagkibit-balikat ako. “Wala namang importanteng dahilan pero mas gusto kong ilihim nalang ang pagkatao kong iyon at gusto ko din na makilala ako ng mga makakasalamuha ko sa labas ng palasyo bilang ako at hindi bilang ang prinsesa.”
“If that is your plan then, I will just support you, Luna.”
Napangiti ako nang marinig ang pangalang iyon.
Nang magising ako at tanggaping ako na ang magiging si Sina Crisiente ay inakala kong hindi ko na muling magagamit ang pangalang Luna kaya isang magandang pagkakataon din talaga ang ibinigay sa akin ng pagiging adventurer.
I can still be Luna and Sina at the same time.
At isa pa, gusto ko ding dalhin ang pangalang Luna sa mundong ito. Gusto ko siyang makilala ng mga tao dito at ipakita na isa man akong assassin sa dati kong mundo ay may kakayahan pa din akong magbago at maging isang mabuting nilalang.
Kumunot ang noo ko nang tumigil sa pagkain si Alicia at marahas na bumaling sa likuran namin.
“Hey.” tawag ko dito. “May problema ba?”
Hindi siya sumagot. Diretso lang siyang nakatingin doon kahit wala namang tao at ang seryoso pa ng mukha niya kaya hindi ko maiwasang hindi kabahan.
“Alice?”
“Mas mabuti yata kung umuwi na tayo.” Naglapag siya ng bayad sa kinain namin pagkuwa’y hinawakan niya ang kamay ko at hinila ako palayo. “Hindi ko gusto ang nararamdaman ko sa lugar na ito.”
“Did you sense something?”
Tumango siya nang hindi inaalis ang tingin sa dinadaanan namin.
“What is it?”
“Danger.” sabi niya at hindi ko na nagawa pang magsalita.
Ito lang kasi ang unang pagkakataon na nakita kong ganito kaseryoso si Alicia. Kahit sa alaala ni Sina ay hindi ito naging ganito kaya kung anuman ang naramdaman niya sa lugar na iyon ay nasisiguro kong hindi talaga maganda.
Pero nakakapagtaka na wala akong naramdaman doon.
Alam kong mahina ang katawan ni Sina pero sigurado akong kaya ko pa ding maramdaman kung may hindi magandang mangyayari sa paligid ko. Lalo na kung panganib.
Geez! Ano na naman bang posibleng mangyari?
- Writer
