Hunter's Moon

Chapter 44

Sina Crisiente’s Pov (Diamond Kingdom’s First Princess)

Yeah, sinabi kong ako na ang bahala upang maitago ang identity namin ni Alicia nang sa gayon ay maaari kaming humarap sa buong kaharian. Dahil nga gusto naming paghiwalayin ang buhay namin bilang parte ng royal at ang pagiging adventurer.

Pero nawala iyon sa isip ko ang bagay na iyon dahil masyado akong naging occupy sa mga biglaang pangyayari nitong mga nakaraan.

Bumuntong hininga ako.

Kakatapos lang namin ni Alicia na magpa-tattoo. Magic ang gamit upang imarka ito sa aming mga katawan and it is only compatible to us kaya hindi ito basta magagaya ng iba. So, we can really use it as proof of our identity.

“Masakit pa din.” naiiyak na sabi ni Alicia.

Nandito na kami sa guild building at kasabay namin sina Guildmaster sa pagpunta sa palasyo bilang proof na kami nga talaga sina Luna at Alice.

Alam nyo na, dahil sa biglaang pagsikat ng pangalan namin ay marami ang may gustong gumamit nito. Hindi naman mahirap gawin iyon lalo na’t walang nakakakilala sa mukha namin kundi ang mga kasapi lang ng Ruwan Rai.

“Kailangan mong tiisin iyan.” ismid ko at sinisimulan na din namang pawiin ang hapdi na pareho naming nararamdaman gamit ang heal power ko. Mas makakabuti kung gagaling ito agad ito dahil posibleng gawan pa ito ng issue ng mga kalaban.

“In just a few hours, ihaharap na kayo sa buong kaharian.” sabi ni Chien na nasa tabi ko. “And of course, hindi kami pwedeng sumama doon dahil posibleng may mga taga ibang kaharian ang pumupuslit dito. We will just support you in the crowd.”

“But you guys are also in that fight.” sabi ko.

“Yeah.” sabi ni Soren. “But we cannot appear on that kind of event in public so we will just skip it.”

“Besides, they are only giving the two of you a specific award because you are just a novice who manages to help all of us.” sabi ni Chien. “And the others will just receive as a guild and not as pero individual.”

Tumangu-tango nalang ako at itinuloy ang pagpapagaling sa mga tattoo namin hanggang sa matapos ito.

“Masakit pa?” tanong ko kay Alicia habang hinihimas niya ang tattoo.

Umiling siya at ibinaba na ang manggas ng damit niya.

“Then, change your clothes.” Ibinigay ko sa kanya ang isang bag na inasikaso ko kanina bago kami umalis ng palasyo. “You will wear that kind of clothes starting today because it will be our trademark.”

“Did you make it yourself?” tanong ni Alicia habang sinisilip ang loob ng bag. “It looks handmade.”

“Yeah, I made it myself.” sabi ko. “But that was just a prototype since this event is too urgent. I will just give you the official uniform for us.”

“Okay.” Isinukbit niya ang bag sa balikat tsaka naglakad papunta sa comfort room kung saan siya magapalit ng damit.

“How about you?” tanong ni Chien.” Hindi ka pa ba magpapalit?”

Umiling ako. “I only managed to make one so I let Alicia use it for now.”

Iyong measurements lang kasi ni Alicia ang una kong nagawa at hindi ko na naihabol pa ang sa akin. But after this event, I will do mine.

Nag-inat ako at tumingin sa kanila. “I will just wait at the waiting room. Call me kung aalis na tayo.”

“Okay.”

Pumasok ako sa waiting room at agad na nahiga sa malambot na sofa. Feel ko kasi ay sobrang pagod ako sa mga oras na ito kaya gusto ko munang magpahinga bago humarap sa maraming tao.

“Sina.”

Akma akong babangon ng marahas ngunit agad na may humawak sa ulo ko at ibinalik ako sa pagkakahiga.

At doon ko nakita si Kronen.

“Hi.” nakangiti niyang bati.

“Kronen.” Naupo siya sa ulunan ko pagkuwa’y tinapik ang kanyang hita kaya agad kong ipinatong ang ulo ko sa hita niya. “What are you doing here?” Sinimulan niyang himasin ang buhok ko.

“I have been living here for almost a month now,” sabi niya na ikinalaki ng mga mata ko. “Well, since I am the closest to you, the representatives said that I should go here and protect you while you are still unconscious. Besides, they all know that I am the one who really wanted to go here and stay by your side even if it was just in the shadow.”

“Why?” tanong ko. “Who are you in my life?”

Umiling siya. “Nothing, I guess.”

“Kronen.”

“Well, nagsisimula palang kasi ang love story natin nang may magtangka sa buhay mo kaya naman hindi na ito natuloy.” sabi niya. “But I am telling you, I want it to continue kahit pa hindi mo ako nakikilala.”

Yeah, hindi ko nga siya kilala. Dahil hindi naman talaga ako si Sina. Katawan lang niya ito pero si Luna ang nasa loob nito at nasa akin lang din ang ilan sa memorya niya.

Pero hindi ko naman maide-deny na mayroon akong nararamdamang kakaiba habang nakatitig sa mukha niya. Lalo na sa mga mata niya.

Itinaas ko ang mga kamay ko at hinawakan ang mga pisngi niya. “Yeah, I don’t remember you.”

He should have got hurt by the words I said but it didn’t happen. His eyes still have the same amount of affection while looking at me.

“I know,” sabi niya. “But this…” Itinuro niya ang gitna ng dibdib ko. “If what you feel about me before was true, then it will remember me even if your mind didn’t.”

“How sure you are?”

“Well, then I will change my plan.” aniya at hinalikan ang noo ko. “I will use a different method just for you to love me again.”

“Eh?” Napabangon ako at humarap sa kanya. “Are you--”

“I am just in love with you.” Bakas ang matinding sensiridad sa mga mata niya and who am I not to believe those kinds of words.

But to be honest, I am not really used to hearing those words. Wala kasi akong nagustuhan buong buhay ko noon kundi si Hyun lang.

“So, whether you remember me or not, you will soon love me like how I love you.”

I don’t know anything about this man but I feel so comfortable with him. I should have take more cautious dahil hindi ko din naman kilala ang mga nagtatangka sa buhay ni Sina but have this feeling that I can trust him despite meeting him twice now.

So, maybe I could give it a try and get to know him better. Kung totoong may feelings si Sina para sa kanya, then, I know for sure that sooner or later, babalik at babalik din iyon.

And we just have to wait for that.