10
1274 Words
“ผมจะปล่อยก็ต่อเมื่อคุณพูดกับผมดีๆ กว่านี้ ผมไม่ได้มาร้ายแต่ผมจะมารัก คุณหมอทำเหมือนผมเป็นผู้ร้าย”
“คุณ คนบ้าจะมารักอะไรฉัน ฉันกับคุณก็แค่หมอกับคนไข้”
“แต่ผมไม่อยากเป็นแค่คนไข้ของหมอไงครับ มาเฟียไม่ได้ไม่ดีไปทั้งหมด อย่าไปเชื่อสิ่งที่คนอื่นพูด ผมอยากให้หมอมองผมใหม่อาจเห็นอะไรดีๆ ในตัวผมบ้าง”
“แล้วที่กอดฉันไว้แบบนี้คนดีๆ ที่ไหนเขาทำกัน ฉันจะบอกให้ก็ได้ ที่ฉันไม่อยากคุยกับคุณไม่ใช่เพราะไม่พอใจ แต่ไม่ไว้ใจต่างหาก แล้วเป็นไงล่ะ ที่คุณลวนลามฉันอยู่แบบนี้มันก็จริงอย่างที่ฉันคิดไว้ไม่มีผิด คุณมันไว้ใจไม่ได้ ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้”
“ไม่ไว้ใจผมเพราะเห็นว่าผมมีลูกน้องเยอะดูเป็นพวกมาเฟียเถื่อนๆ อย่างนั้นเหรอ”
ดวงตาคู่หวานกะพริบปริบๆ ด้วยความตกใจว่าเขาอ่านใจเธอออก แต่เธอไม่ยอมรับหรอก ใบหน้าสวยเบือนหนีแต่ว่าคนตัวโตกลับเชยคางให้กลับมาแล้วโน้มหน้าลงมาอย่างรวดเร็ว
“จะ จะทำอะไร”
“ผมอยากจูบคุณหมอ ผมชอบหมอ”
บัวบุษยาตกตะลึง ตัวแข็งทื่อไปหมดเมื่อถูกรุกเร็วจนตั้งรับไม่ทัน เลยทำให้คนตัวโตที่อดใจไว้ไม่อยู่เพราะคนในอ้อมแขนช่างน่ารัก น่าฟัด จนทนไม่ไหว เขาก้มลงมอบจุมพิตหวานล้ำให้อย่างรวดเร็ว
เมื่อปากหยักลึกสัมผัสทาบทับลงมาบัวบุษยาก็ยิ่งเบิกตากว้าง ปากร้อนรุ่มของเขาบดเบียดเสียดสีกับปากของเธออย่างนุ่มนวล เชื่องช้า ส่งผ่านความร้อนไปทั่วร่าง จะว่าไปแล้วนี่เป็นจูบแรกในชีวิตสาวที่ถูกปล้นไปอย่างง่ายดายเพราะอีตานี่ บัวบุษยาได้สติตอนที่เขาเริ่มบดคลึงกลีบปาก เธอจึงดันตัวเขาออกแล้วเงื้อมือขึ้นจะฟาดใบหน้าหล่อๆ นั้น ทว่าเขากลับจับมือไว้ได้ทันแล้วดึงไปจุมพิตที่หลังมืออีกครั้ง
“ปล่อยนะ”
บัวบุษยาพยายามดึงมือกลับ แต่ว่าจาคอบไม่ปล่อย เขาดึงร่างบางมากอดแล้วก้มกระซิบชิดใบหู “คุณหมอมีแฟนหรือยัง”
“ถามทำไม” เธอไม่กล้าหันไปตอบเขาเพราะกลัวแก้มจะถูกปากหยักลึกของเขาเข้า จึงถามเสียงเขียวออกไป
“ผมอยากรู้”
“ฉันจะมีแฟนหรือไม่มีแฟนก็ไม่ใช่เรื่องของคุณสักหน่อย”
“ใช่สิก็เรากำลังเป็นแฟนกัน”
“หน้าด้าน หน้ามึน ทึกทักเก่ง”
“ยอมรับครับทุกข้อเลย”
จาคอบอมยิ้ม เขารู้มาจากนาราแล้วว่าบัวบุษยาไม่มีแฟน เธอมุ่งมั่นทำงานเก็บเงินเพียงอย่างเดียว ไม่เคยคบหาใครและไม่เคยพาผู้ชายมาบ้านสักคน
บัวบุษยาถูกเขากอดไว้นิ่งนานแล้ว และยิ่งทำให้เนื้อตัวบดเบียดเสียดสีกันมากขึ้นจนเธอใจสั่นไปหมด ในตอนนั้นเองที่เธอคิดว่าหากบอกไปว่ามีแฟนแล้วเขาคงเลิกยุ่ง
“ฉันบอกก็ได้ ฉันมีแฟนแล้ว ทีนี้ปล่อยฉันได้หรือยัง”
จาคอบนึกขำคนที่สร้างเรื่องโกหก เขาแสร้งปั้นเสียงแข็ง “ถ้ามีแล้วก็ไปบอกเลิกได้เลย บอกเขาว่าคุณหมออยากมีแฟนใหม่แล้ว และแฟนใหม่ก็ดีมาก รวยเวอร์”
“แฟนใหม่ที่ไหนกัน”
“แฟนใหม่ของคุณหมอก็คือผมไงครับ ยืนอยู่ตรงหน้าหมอตอนนี้ แต่ในอนาคตเร็วๆ นี้จะเลื่อนขั้นให้เป็นสามีผมก็พร้อมนะครับ”
บัวบุษยากลอกตาไปมา นี่เขาเป็นคนแบบไหนกัน ถึงมึนขนาดนี้ภ
“ฉันฝังเข็มผิดจุดหรือเปล่า ทำไมคุณถึงหน้าด้าน หน้าหนา กล้าพูดได้ขนาดนี้”
เธอหัวหมุนเป็นลูกข่างไปหมดแล้ว แต่เพราะเสียงดังที่หน้าบ้านเลยทำให้บัวบุษยารีบปลดแขนเขาออกพอดีกับร่างของผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามา
“หมอบัวคะ”
“เขม”
“หมอบัวมาทำอะไรตรงนี้คะ แล้วนั่น...”
“เขม นี่มิสเตอร์ออสตินจ้ะ คนที่มาเช่าบ้านนาราไง”
“อ้อ สวัสดีค่ะ” เขมิกาเตรียมจะยกมือไหว้แต่นึกขึ้นได้ว่าเขาเป็นชาวต่างชาติเลยเปลี่ยนเป็นจับมือกับเขาแทน “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” เขมิกามองหน้าคนตัวโตแล้วนึกชอบทันที หล่อเหลาเหมือนพระเอกหนังที่เธอชอบเลย
จาคอบยิ้มบางๆ “ผมพูดไทยได้ครับ”
เขาไม่ยื่นมือไปสัมผัสแต่กล่าวทักทายกลับพร้อมรอยยิ้มทำให้เขมิกายิ่งรู้สึกใจเต้นแรง เพราะเขาดูเฟรนด์ลี่ เป็นสุภาพบุรุษที่ให้เกียรติผู้หญิง
บัวบุษยามองสายตาของเขมิกาก็รู้สึกว่าเพื่อนบ้านสาวน่าจะชอบหนุ่มฝรั่งคนนี้เข้าให้แล้ว แต่นั่นก็เป็นเรื่องของเขมิกาไม่เกี่ยวกับเธอ บัวบุษยาบอกตัวเอง แต่กลับคอยสังเกตสองคนนี้ไปตลอดการกินอาหาร
“หมอบัว คุณจาคอบเขาเป็นสุภาพบุรุษมากเลยนะคะ เขาไม่แตะเนื้อต้องตัวเขมเลย ขนาดเขมอยากจับมือทักทายเขา” เพราะด้วยอาชีพไกด์ทำให้เขมิกาเจอหนุ่มต่างชาติมาเยอะ และไม่ถือสากับการทักทายแบบจับมือ พอเธอมาเจอหนุ่มหล่อที่ให้เกียรติผู้หญิงจึงนึกปลื้ม
ขณะที่บัวบุษยาอยากเถียงว่าไม่จริง เพราะเขาทั้งจับ ทั้งจูบ ทั้งกอดเธอนัวไปหมด หากแต่ก็เล่าออกไปไม่ได้เขาคงไม่อายแต่เธออาย
บรรยากาศอาหารมื้อค่ำผ่านไปด้วยดี เมื่อทุกคนต่างสนุกสนาน อิ่มเอมไปกับอาหารรสเลิศที่ปิ้งย่างกันอย่างสนุกสนานและเครื่องดื่มรสเยี่ยมฝีมือเจ้าของบ้าน จาคอบไม่เพียงแต่นำแชมเปญมาเท่านั้น เขายังนำไวน์มาด้วยหลายขวด และทำให้นาราที่คออ่อนกว่าใครเริ่มหน้าแดงก่ำ ลิ้นเริ่มพันกัน
“พี่หมอบัว ชนแก้วกันอีกค่ะ”
นารายกแก้วไวน์ขึ้นชูตรงหน้า ขณะที่บัวบุษยาเห็นท่าทางของญาติผู้น้องที่เริ่มคอพับคออ่อนแล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“นารา พี่ว่านาราเมาแล้วนะ พี่เดินไปส่งที่บ้านดีกว่านะจ๊ะ”
“ม่ายเมาค่ะ เมาก็กลับได้ บ้านเราใกล้ๆ กันแค่นี้เอง”
บัวบุษยาถอนใจพลางส่ายหน้ายิ้มๆ “ไม่เมาอะไรกัน พูดลิ้นพันกันแล้ว เดี๋ยวก็โดนคุณป้าดุหรอก”
“ไม่โดนหรอก นาราจะเข้าประตูหลังบ้าน”
“เอ่อ...เรานี่มันจริงๆ” บัวบุษยาส่ายหน้าให้กับสาวใส สวย โสด แต่ยังอยู่ในโหมดยังไม่มีแฟน
“คุณนาราอยากดื่มก็ให้ดื่มต่อเถอะครับ บ้านของอยู่ใกล้ๆ แค่นี้ไม่ใช่หรือครับ ผมเดินไปส่งก็ได้”
“แต่ว่านาราเมามากแล้วนะคะ ฉันไม่อยากให้ดื่มอีก”
“เอาแบบนี้ไหมคะพี่หมอบัว เขมจะอยู่เป็นเพื่อนกับคุณจาคอบเอง พี่หมอบัวพานาราไปส่งดีไหม” เขมิกาบอกด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่แววตาสื่อความหมายไปทางคนตัวสูงที่ไม่ได้มองมาทางเธอสักนิด ผู้ชายคนนี้น่าสนใจ แค่มองเรื่องหน้าตา ไม่ต้องคิดถึงฐานะ เธอก็อยากได้เขามาควงแขนแล้ว
- Writer
