ตอนที่ 5 เสร็จไอ้เสือ
1284 Words
รถบิ๊กไบค์ยามาฮ่าR1คันสีน้ำเงินขับเข้ามาจอดภายในมหาวิทยาลัย เสียงท่อรถที่ดังกระหึ่ม เรียกความสนใจจากนักศึกษาภายในมหาวิทยาลัยได้มากพอสมควร ร่างสูงในชุดนักศึกษาขาวสะอาดตาก้าวขาลงจากรถบิ๊กไบค์ หมวกกันน็อคถูกถอดออก ฝ่ามือนะเสยผมสองสามครั้ง ทรงผมรองทรงสูงที่รับกับใบหน้าหล่อเหลา ผิวพรรณขาวสะอาดสะอ้าน รูปร่างสูงล่ำสะกดสายตาของสาวๆในมหาวิทยาลัยได้เป็นอย่างดี
"รถโคตรเท่เลยว่ะ เย็นนี้ไปซิ่งแข่งกัน สนใจหรือเปล่า"
น้ำเสียงทุ้มของชายหนุ่มรุ่นเดียวกันเอ่ยชวนสารัช ในขณะที่คนเอ่ยชวนขับรถมาจอดที่ลานจอดรถอยู่ก่อนหน้านั้น
"เย็นนี้ไม่ว่างว่ะ เอาไว้วันเสาร์ดีกว่า"
"จะไปไหนวะ ไปแอบดูสาวข้างบ้าน"
สารัชยักคิ้วหนึ่งข้างให้กับเพื่อนสนิทในขณะที่เขากำลังเอ่ยถึงเจ้าของแมวคนสวย
"สวยไหมวะ"
"มาก"
"ได้แดกเขาแล้วว่างั้น"
"ไอ้เชี่ยเอ็ม อย่างกูจะไปแดกใครได้วะ แต่ก็อยากเสียซิงว่ะ ฮ่าๆๆ"
"เดี๋ยวกูพาไปแจ้งเกิด ไปไหม"
"ที่ไหนวะ"
สารัชเอ่ยถามเอ็มพร้อมกับขมวดคิ้ว
"หอพักไอ้นัท แ***มีแต่แจ่มๆเลย รุ่นพี่ปี 2 ว่ะ"
"มึงไปเถอะ กูยังไม่อยากแจ้งเกิดตอนนี้"
"หึ แล้วอย่ามาว่ากูไม่ชวนนะมึง"
"เอ็ม แนนโทรหาเอ็มทำไมไม่รับสาย"
หญิงสาวร่างเล็ก ในชุดนักศึกษากระโปรงสั้นเสมอหูเดินตรงเข้ามาหาสองหนุ่มหล่อที่กำลังเดินคุยกันมุ่งหน้าไปยังห้องเรียน
"เมื่อคืนเอ็มรู้สึกไม่สบายน่ะ ก็เลยปิดเสียงโทรศัพท์"
"ไม่ได้แอบไปหาผู้หญิงคนอื่นใช่ไหม"
น้ำเสียงเล็กแหลมเอ่ยถามประชดพร้อมกับทำหน้าง้ำงอ
"จะไปหาใครได้ล่ะแนน เอ็มก็มีแค่แนนคนเดียว"
"หึ อย่าให้รู้นะว่าแอบไปหาคนอื่น"
"เชื่อใจกันบ้างสิแนน"
"เชื่อก็ได้"
"แนน แนน รอด้วยสิ"
น้ำเสียงหวานจากหญิงสาวนักศึกษาอีกคนร้องเรียกเพื่อนสาวจากด้านหลังจนคนทั้งสามต้องหันกลับไปมอง
"อ้าวเอิร์น เพิ่งมาถึงหรอ"
แนนเอ่ยถามเพื่อนสาวขาวสวยหน้าหมวยหุ่นราวกับนางแบบในชุดนักศึกษากระโปรงยาวเหนือเข่าเล็กน้อย
"มาถึงสักพักแล้ว แต่ฉันนั่งเล่นที่ร้านกาแฟหน้ามหาวิทยาลัยเพิ่งจะเดินเข้ามา ไปเรียนกันเถอะ"
ฝ่ามือบางคว้าข้อมือเล็กของเพื่อนสาวแล้วรีบเดินไปทันที โดยที่ไม่ได้สนใจหนุ่มหล่อทั้งสองที่ยืนอยู่ใกล้ๆ
"แนนไปก่อนนะเอ็ม หลังเลิกเรียนแนนจะโทรหา"
เอ็มได้แต่โบกมือให้หญิงสาว พร้อมกับพยักหน้าเป็นการตอบกลับ
"เมียมึงหรอวะ"
สารัชเอ่ยถามในขณะที่สายตายังคงมองตามหลังหญิงสาวทั้งสอง
"ไม่ใช่เมีย แต่ได้เสียกันแล้ว"
"หึ กล้าทำก็กล้ายอมรับหน่อยสิวะ"
"กูเปล่านะ เขามาเอง"
"แล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะ สวยว่ะ"
"เอิร์นน่ะหรอ เพื่อนสนิทของแนนนั่นแหละ อย่าบอกนะว่าชอบ"
"ก็สวยดี"
"ถ้าคิดจะจีบ คู่แข่งเยอะนะเว้ย"
"หึ ยังไม่ได้บอกว่าจะจีบเลย รีบไปเข้าห้องเรียนได้แล้ว"
เย็นวันศุกร์
รถเก๋ง ฮอนด้าซีวิค คันสีขาวขับผ่านหน้าบ้านของสารัชไป พราวนภาได้แต่ปรายตามองเข้าไปในบ้านของชายหนุ่มรุ่นน้อง บ้านของสารัชยังคงปิดสนิท ประตูรั้วด้านนอกถูกล็อคไว้ บ่งบอกว่าคนในบ้านยังไม่กลับเข้ามา
"เหนื่อยไหมแมงมุม เข้าบ้านกันเถอะ"
(เมี้ยว)
ลำแขนเล็กโอบอุ้มเจ้าแมวตัวอ้วนลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนทันที ก่อนจะวางเจ้าแมวแสนรู้ลงที่พื้นภายในห้องนอน
หลังจากที่พราวนภาอาบน้ำเสร็จ หญิงสาวก็เผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า เนื่องจากเธอต้องไปช่วยงานป้าของเธอติดต่อกันหลายวัน
"ไฟเปิดแล้ว หึ เจ้าของบ้านคงกลับมาแล้วสินะ หายไปไหนตั้งหลายวัน"
สารัชพูดพึมพำคนเดียวในขณะที่กำลังชะเง้อมองผ่านรั้วบ้านไปยังบ้านที่อยู่เยื้องกันถัดไปสามหลัง
สองชั่วโมงผ่านไปยังไม่ปรากฏเห็นแมวตัวอ้วนมาเดินเพ่นพ่านเหมือนที่เคยเป็น
"แมงมุม แมงมุม"
น้ำเสียงแหบพร่า เอยเรียกเจ้าแมวจากด้านหน้าประตูรั้วบ้านของพราวนภา
(เมี้ยวเมี้ยว)
(พรึ่บ)
เจ้าแมวรีบกระโดดออกจากรั้วบ้านทันทีเมื่อได้ยินเสียงคุ้นเคยที่กำลังเรียกอยู่หน้าบ้าน
"หายไปไหนมา ไม่เจอตั้งหลายวัน"
(เมี้ยว)
"ไปกันเถอะ ไปนอนบ้านเสือนะ"
(เมี้ยว)
สารัชคว้าเจ้าแมวมาอุ้มแล้วรีบเดินกลับบ้านทันที ใบหน้าหล่อเหลากลายเป็นหล่อร้าย เนื่องจากเจ้าตัวมีแผนการในหัวที่คิดไว้หลายวัน
"อื๊อ"
พราวนภาค่อยๆลืมตาตื่น มือบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูนาฬิกา
"สี่ทุ่มแล้วหรอเนี่ย"
ร่างบางลุกขึ้นนั่งที่ปลายเตียงนอนด้วยอาการงัวเงีย
"แมงมุม แมงมุม มานอนได้แล้ว"
(....)
"แมงมุม"
พราวนภาเรียกหาเจ้าแมวตัวอ้วนหลายครั้ง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ เธอจึงลุกขึ้นจากเตียงนอนแล้วเดินหาเจ้าแมวจนทั่วบ้าน
"อย่าบอกนะ ว่าแอบหนีไปบ้านของนายเสืออีก"
ร่างบอบบางในชุดนอนสายเดี่ยวสีครีมแบบกระโปรงยาวคลุมเข่าเล็กน้อยรีบเดินไปยังบ้านของสารัช แต่ก็ไม่ลืมที่จะหยิบผ้าเช็ดตัวคลุมไหล่ก่อนออกจากบ้าน
เมื่อเห็นว่าประตูรั้วหน้าบ้านไม่ได้ถูกล็อค พราวนภาจึงเดินเข้าไปทันที และประตูภายในบ้านก็แง้มไว้
"แมงมุม แมงมุม"
"ชู่ว...อย่าร้องนะ นอนเถอะ"
สารัชพูดกับเจ้าแมวเบาๆ ในขณะที่ตัวเขากำลังนอนกอดเจ้าแมวอยู่กลางเตียงนอน
"นายเสือ อยู่หรือเปล่า ฉันมาตามหาแมงมุม"
"...."
ไม่ว่าจะเรียกกี่ครั้ง ก็ไม่มีเสียงตอบกลับจากสารัชและเจ้าแมวแมงมุม พราวนภาจึงถือวิสาสะเดินเข้าไปภายในห้องนอนของเขา
"นายเสือ! นายปล่อยแมวของฉันเลยนะ นายจะเอาแมวของฉันมานอนกอดทำไม"
"อื๊อ...อย่ารบกวน คนกำลังจะนอน"
"จะนอนก็นอนไปสิ นายจะเอาแมวของฉันมานอนกอดทำไม"
"เจ้าแมงมุมมาหาผมเอง สงสัยจะคิดถึงผมน่ะ ผมก็เลยนอนกอดไง"
"ส่งแมวมาให้ฉัน แมงมุมกลับบ้าน"
(....)
เจ้าแมวจอมซนเมินหน้าหนีราวกับว่าคนที่เป็นเจ้าของคือสารัช
"เห็นไหม เจ้าแมงมุมไม่กลับ คงอยากจะนอนกับผม"
"ส่งเจ้าแมงมุมมาให้ฉัน ฉันจะพาเจ้าแมงมุมกลับบ้าน"
"ไม่"
"นายเสือ"
"ว่า"
"ฉันบอกให้ส่งเจ้าแมงมุมมาให้ฉัน"
"ถ้าแมวของพี่อยากกลับบ้าน คงไม่นอนนิ่งอยู่แบบนี้หรอก"
สารัชนอนกอดเจ้าแมวไว้แน่นในขณะที่สายตาจ้องมองพราวนภาที่ยืนอยู่ปลายเตียง
"ทำไมนายถึงดื้อด้านแบบนี้นะ"
"แล้วทำไมถึงอยากพาเจ้าแมงมุมกลับบ้าน นอนไม่หลับหรือไงถ้าไม่ได้กอดแมว"
"ใช่"
"เข้ามาใกล้ๆ ถ้าอยากได้แมวกลับไป ก็เดินมาอุ้มไปสิ"
"แล้วนายจะกอดแมวของฉันไว้ทำไม"
"อยากได้ก็เดินเข้ามาสิครับ"
พราวนภาเดินเข้าไปเพื่อจะคว้าเจ้าแมวแมงมุมมาอุ้ม
(พรึ่บ)
"ว้ายยยย!"
"หึหึ เสร็จไอ้เสือแน่"
-------------------------------
นั่นไง พี่ฟ้าจะเสร็จนายเสือจริงไหม มาลุ้นกัน
- Writer
