ตอนที่ 6 ขอจับนม
1224 Words
"เข้ามาใกล้ๆ ถ้าอยากได้แมวกลับไป ก็เดินมาอุ้มไปสิ"
"แล้วนายจะกอดแมวของฉันไว้ทำไม"
"อยากได้ก็เดินเข้ามาสิครับ"
พราวนภาเดินเข้าไปเพื่อจะคว้าเจ้าแมวแมงมุมมาอุ้ม
(พรึ่บ)
"ว้ายยยย!"
"หึหึ เสร็จไอ้เสือแน่"
ร่างบอบบางล้มลงไปทาบทับร่างหนา ท่อนบนเปลือยเปล่าท่อนล่างสวมเพียงกางเกงกีฬาขาสั้นสีดำลำแขนแกร่งโอบรัดลำตัวเนียนนุ่มไว้แน่น ด้านเจ้าแมวแมงมุมได้แต่นอนนิ่งอยู่ข้างๆมองคนทั้งสอง
"ปล่อยฉันเลยนะนายเสือ นายทำบ้าอะไรของนาย ฉันหายใจไม่ออก"
พราวนภาพยายามดีดดิ้นเพื่อให้หลุดจากอ้อมกอดของสารัช
(ฟอดดดด)
"อ๊าย! ไอ้บ้า"
ปลายจมูกโด่งคมหอมลงข้างซอกคอขาว
"คิดถึงจังเลย"
"นายจะมาคิดถึงฉันทำไม ปล่อยนะ ฉันหายใจไม่ออก แมงมุมช่วยแม่ด้วย"
(....)
เจ้าแมวตัวอ้วนเมินหน้าหนี ราวกับไม่อยากขัดขวางความสุขคนที่แอบไปอุ้มมา
"อย่าดิ้นสิครับ เดี๋ยวซิลิโคนจะแตกเอานะ"
"ซิลิโคนอะไรของนาย"
พราวนภาท่าทางไม่พอใจจ้องหน้าสารัชที่นอนอยู่ใต้ร่างจนปลายจมูกแทบจะชนกัน
"ก็นมพี่ไง ใหญ่ขนาดนี้คงไม่ใช่ใหญ่ธรรมชาติหรอก"
"นี่นาย ทั้งเนื้อทั้งตัวฉันไม่เคยผ่านมีดหมอ ธรรมชาติล้วนๆย่ะ"
"หึ งั้นขอพิสูจน์ก่อน"
"พิสูจน์อะไรของนายอีก"
"ขอจับนมหน่อย"
"อ๊ายยยย!ไอ้โรคจิต"
ร่างบางถูกจับพลิกในท่านอนหงายตรงกลางเตียง ร่างหนารีบขึ้นคร่อมอยากรวดเร็ว
"คืนนี้นอนกับผมนะครับ ผมคิดถึงพี่"
"นายต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ นายจะมาคิดถึงฉันทำไม"
"คิดถึงมันต้องมีเหตุผลด้วยหรอครับ ไม่เห็นหน้าพี่หลายวันก็คิดถึงสิ ถ้าพี่ไม่ยอมนอนกับผมคืนนี้ ผมจะจับพี่ปล้ำแล้วยอมปล่อยพี่ออกไป แต่ถ้าพี่ยอมนอนให้ผมกอดคืนนี้ ผมจะทำแค่กอด และจะไม่ทำอะไรนอกเหนือจากนั้น"
"นายมีสิทธิ์อะไรมายื่นข้อเสนอที่เอาเปรียบฉันแบบนี้"
"ผมไม่มีสิทธิ์อะไร แต่ผมอยากกอดพี่ไง"
"นายคงจะไปไล่กอดผู้หญิงมาหลายคนแล้วสินะ"
"มั้งครับ"
"เขาเรียกว่าโรคจิต"
"โรคจิตที่ไหน ผมยังไม่เคยไปไล่ข่มขืนใคร ผมยังซิง"
"ฉันไม่เชื่อหรอก"
"พิสูจน์ได้นะครับ"
"มันเรื่องอะไรที่ฉันจะต้องพิสูจน์ ฉันไม่ได้อยากรู้สักหน่อย"
"แต่ผมอยากบอก นอนกับผมนะครับ ผมอยากนอนกอดพี่ คิดถึงกลิ่นหอมๆที่ตัวของพี่ น่ะครับ"
"...."
พราวนภานิ่งเงียบ เมื่อได้ฟังประโยคออดอ้อนจากชายหนุ่มรุ่นน้อง เธอรู้สึกวูบวาบหวั่นไหวเวลาที่โดนอีกฝ่ายสัมผัสร่างกาย
'ทำไมฉันถึงเป็นคนใจง่ายขนาดนี้นะ ทำไมต้องหวั่นไหวใจสั่นเวลาที่อยู่ใกล้ไอ้เด็กคนนี้ด้วย'
พราวนภาได้แต่ครุ่นคิดในใจถึงความรู้สึกที่มันไม่เคยเกิดขึ้นกับผู้ชายคนไหนเลย
"ห้ามทำอะไรฉันนะ"
"ผมไม่ทำอะไรนอกจากกอด ถ้าผมจะทำ ผมคงทำตั้งแต่คืนนั้นแล้ว"
"งั้นก็ลงจากตัวของฉันได้แล้ว หนักจะตาย ตัวไม่ใช่เล็กๆ"
ทันทีที่ร่างหนาถอยออกจากตัวของเธอ พราวนภารีบนอนตะแคงหันหลังให้สารัชทันที ร่างหนาล้มตัวนอนซ้อนด้านหลังของหญิงสาวรุ่นพี่ พร้อมกับยื่นลำแขนหนามาสวมกอด
"นมพี่ใหญ่จังเลย ไม่ได้ทำมาจริงๆใช่ไหม"
น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบถามเบาๆ
"ฉันรู้สึกว่านายจะมีปัญหากับนมของฉันเหลือเกินนะ ก็บอกว่าไม่ได้ทำ มันใหญ่เพราะแม่ให้มา"
"ขอจับนมหน่อย"
"อ๊าย!"
ฝ่ามือหนาบีบคลึงเต้านมอวบใหญ่ผ่านชุดนอนตัวบาง พราวนภาตกใจจนร้องเสียงหลง
"ไหนบอกว่าแค่นอนกอดไง ปล่อยเลย ฉันจะกลับบ้าน"
"ขอโทษครับ ไม่จับก็ได้ พี่หายไปไหนตั้งหลายวัน"
"ฉันก็ไปทำงานสิ"
"พี่ทำงานอะไร"
"ช่วยงานป้าที่โรงงานผลิตน้ำส้ม ฉันเพิ่งลาออกจากงานประจำ"
"งานประจำที่ลาออกคืองานอะไรครับ"
"บริษัทโลจิสติกส์ในกรุงเทพฯ"
"ทำไมถึงลาออก"
"ฉันถูกส่งไปอยู่ที่สิงคโปร์ อยู่ได้ไม่ถึงสองเดือนก็ต้องลาออก คิดถึงแมงมุม ฉันทำงานอยู่ที่โน่นต้องทิ้งแมวไว้ที่บ้าน"
"ทำไมถึงพาเจ้าแมงมุมไปอยู่ด้วยล่ะครับ"
"ห้องพักที่นั่นเป็นที่พักภายในบริษัท เขาไม่ให้นำสัตว์เลี้ยงเข้าไปพักอาศัย ฉันก็เลยตัดสินใจลาออก"
"แล้วพี่มาซื้อบ้านที่นี่นานหรือยัง"
"ซื้อไว้เกือบปีแล้ว แต่เพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้ไม่ถึงสองเดือน"
"พี่มีแฟนหรือยัง"
"ไม่มี"
"พี่อายุ 27 ปี ใช่ไหมครับ"
"อืม"
"สวยขนาดนี้ไม่มีแฟนได้ยังไง"
"ฉันทำแต่งาน ฉันไม่มีเวลาไปสนใจใครหรอก ฉันง่วงแล้ว"
"ง่วงก็นอนเถอะครับ ผมไม่ทำอะไรพี่หรอก นอกจากกอด"
พราวนภานอนนิ่งให้อีกฝ่ายกอดแบบไม่ขัดขืน เธอเองรู้สึกสับสน หัวใจเต้นแรงและรู้สึกดีกับสัมผัสที่อีกฝ่ายกระทำ ทั้งสองนอนหลับไปแต่เช้าโดยที่มีเจ้าแมวแมงมุมนอนอยู่ข้างๆ
"อื๊อ...เสือปล่อยฉันได้แล้ว สายแล้วนะ ฉันจะกลับบ้าน"
"ขอนอนกอดอีกไม่ได้หรือไง"
"ไม่ได้ ฉันต้องรีบไปช่วยงานป้าของฉัน เดี๋ยวฉันเอาเสื้อที่ใส่ไปวันนั้นมาคืนนะ"
"ครับ งั้นผมขอนอนต่อนะ"
"อืม กลับบ้านกันเถอะแมงมุม"
พราวนภาอุ้มเจ้าแมวแมงมุมเดินออกจากบ้านของสารัช ก่อนจะก้าวขาออกจากรั้วบ้านก็ไม่ลืมที่จะมองซ้ายมองขวา เนื่องจากว่าเธอกลัวคนจะมองไม่ดีถ้ามีคนมาเห็นเธอออกจากบ้านชายหนุ่มรุ่นน้องด้วยสภาพชุดนอนแบบนี้
หลังจากที่พราวนภานำเสื้อไปคืนสารัชที่กำลังหลับอยู่ เธอก็รีบขับรถไปช่วยงานป้าของเธอทันทีโดยที่มีเจ้าแมวตัวอ้วนนั่งรถไปด้วย หลายวันผ่านไปพราวนภาก็ยังไม่กลับเข้ามาที่บ้าน สารัชเฝ้ามองอยู่ทุกเช้าเย็นก็ไม่ได้เห็นคนที่อยากจะเจอ
(ครืดครืดครืด)
"ว่าไงไอ้เอ็ม"
สารัชเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่โทรเข้ามา
"หยุดเรียนสามวัน ไปเที่ยวกันไหมวะ"
"เที่ยวไหนวะ"
"ดอยอินทนนท์ เดี๋ยวกูไปรับ"
"ก็ดีเหมือนกัน อยู่บ้านเบื่อๆเซ็งๆว่ะ"
"อืม ไม่เกินเที่ยงกูไปถึงบ้านมึง เตรียมเสื้อผ้าข้าวของรอเลยแล้วกัน ไปนอนที่ดอยสักสองคืน"
"เค"
หลังจากวางสายไปสักพัก รถเก๋งฮอนด้าซีวิคคันสีดำได้ขับมาจอดบริเวณหน้าบ้านของสารัช
ทันทีที่ร่างสูงก้าวขาเข้าไปนั่งยังเบาะข้างคนขับถึงกับชะงัก เมื่อเห็นว่าภายในรถมีหญิงสาว แนนกับเอิร์น นั่งอยู่เบาะด้านหลัง
-------------------------------
ฝากกดไลค์ คอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ตอนหน้าสนุกแน่นอนค่า
- Writer
