เมื่อถึงวันที่จูนและเธียร์ต้องเดินทางไปดูงานที่ต่างจังหวัด แต่จูนดันพลาดเรื่องการจองที่พักเพราะปกติแล้วเธอจะไปกับเจษและเจษก็จะให้จองที่พักเพียงห้องเดียว ครั้งนี้เธอพลาดเรื่องการจองห้องพักทำให้เธียร์ต้องตำหนิเธอ
เธียร์: เต็มหมดทุกห้อง!
จูน: ขอโทษค่ะบอส จูนผิดเองจูนขอโทษ
เธียร์: ไม่เป็นไรครั้งหน้าอย่าให้พลาดอีกก็แล้วกัน
จูน: ค่ะบอส...
เมื่อทั้งสองเข้ามาในห้องพักจูนก็ยิ่งตกใจไปกว่าเดิมอีกเพราะเตียงเป็นเตียงขนาดเล็กแถมยังมีเตียงเดียวอีก โซฟาก็ไม่มีขอเพิ่มเตียงเสริมก็ไม่ได้
เธียร์: มันน่านัก!
จูน: ขอโทษค่ะบอส...
เธียร์: นอนเบียดกันนี่แหละ ถ้าคราวหลังพลาดอีกผมจะเชิญคุณออกจากบริษัทนะคุณจูน
จูน: ค่ะบอส จูนสัญญาว่าจะไม่ทำงานพลาดอีกแล้วค่ะ
เปรี้ยง!!!!
กรี๊ด!!!
เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นจนจูนตกใจร้องกรี๊ดพร้อมกับกระโดดไปกอดชายหนุ่ม ชายหนุ่มเองก็ตกใจอ้าแขนรับจูนอย่างไว
เธียร์: ไม่เป็นไรนะคุณจูน
ชายหนุ่มเผลอลูบหัวเพื่อปลอบจูนจากอาการตกใจ ทำให้จูนเริ่มใจเย็นและรู้สึกดีขึ้น เธอมองดูสายฝนข้างนอกแล้วหวั่นใจ
เธียร์: นั่งก่อนคุณจูน
จูนยอมนั่งลงบนเตียงอย่างว่าง่ายก่อนที่ชายหนุ่มจะหันไปหยิบน้ำเทใส่แก้วให้เธอดื่ม
จูน: บอสรู้ไหมตอนจูนอายุ11ขวบ พ่อของจูนประสบอุบัติเหตุจนเสียชีวิต หลังจากเสร็จจากงานศพจูนต้องกลับไปเรียน แล้ววันนั้นฝนตกหนักมากฟ้าร้องจนจูนกลัว จูนวิ่งลงจากรถประจำทางแต่ประตูบ้านถูกแม่เลี้ยงปิดไว้ ฟ้าผ่าลงมาข้างบ้านทำให้จูนตกใจจนหมดสติไป ฮึก! จูนตื่นมาอีกทีก็เช้าแถมยังนอนอยู่หน้าบ้านจนไข้ขึ้นฮึก!
เธียร์: เรื่องมันผ่านมาแล้วคุณ อย่าไปนึกถึงมันเลยเอาเป็นว่าครั้งนี้คุณจะไม่ได้อยู่คนเดียวคุณมีผมอยู่ด้วยโอเคไหม
จูน: บอส...
เธียร์: หิวไหมผมจะสั่งอะไรขึ้นมาให้ ฝนตกขนาดนี้ไม่ต้องออกไปไหนกันหรอก
จูน: จูนทานอะไรก็ได้ค่ะ บอสสั่งได้เลย
เธียร์: โอเค
เมื่ออาหารถูกนำมาเสิร์ฟทั้งสองก็นั่งทานกันเงียบๆแต่เสียงโทรศัพท์ของจูนยังคงดังไม่หยุด ทำให้ชายหนุ่มถือวิสาสะกดรับสายแล้วส่งให้จูนที่นั่งหน้าเสียอยู่
?เจษ: จูนฝ่ายการเงินบอกว่าคุณจองห้องไว้แค่ห้องเดียวเหรอ!
?จูน: จูนขอโทษต่ะเจษพอดีจูนลืม ขอโทษจริงๆ
?เจษ: แล้วนี่คุณอยู่กับมันหรือเปล่า
?จูน: คือ...
?เธียร์: ใช่กำลังจะนอนกันมึงมีธุระอะไรด่วนหรือเปล่า
?เจษ: จูนเป็นผู้หญิงของกู มึงอย่าคิดมายุ่งกับจูนเด็ดขาดไอ้เธียร์!
?เธียร์: แล้วไง?
?เจษ: ไอ้เหี้ยเธียร์!
?เธียร์: มึงเอาเวลามาตามเลขากูไปปั๊มลูกกับออยเถอะ ระวังเก้าอี้บริษัทมึงจะสั่นคลอน!
ชายหนุ่มกดวางสายก่อนจะวางโทรศัพท์ลงจูนเองก็ได้แต่นั่งเงียบ จนชายหนุ่มต้องลงมานั่งข้างๆ
เธียร์: ฉันไม่ได้อยากจะยุให้เธอเลิกกับมันหรอกนะ แต่ฉันมองอนาคตของเธอกับมันไม่ออกจริงๆ
จูน: ค่ะ จูนเข้าใจที่บอสพูดทุกอย่าง...
เธียร์: ไปอาบน้ำเถอะจะได้พักผ่อนพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า
เมื่อจูนเดินเข้าห้องน้ำไปเธียร์ก็ทิ้งตัวลงนอนก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของตนมาถ่ายรูปตัวเองที่นอนอยู่ทำให้เห็นว่าเตียงนอนมีขนาดเล็ก และเห็นโทรศัพท์ของจูนที่อยู่ข้างๆตนก่อนจะอัพลงไอจี
ด้านเจษที่เปิดมาเจอก็ถึงกับมือสั่นเป็นเจ้าเข้าด้วยความโมโหแต่ก็ทำได้เพียงระงับสติอารมณ์แล้วข่มตานอนข้างๆออย ส่วนออยเมื่อรับรู้ว่าสามีตัวเองกำลังเดือดเนื้อร้อนใจก็ถึงกับเบะปากแล้วหันหน้าหนีทันที เธออยากจะสมน้ำหน้าเขานัก