อธิบาย
691 Words
1สัปดาห์ผ่านไป
ตอนนี้เจษกับจูนจะได้เจอกันเพียงวันละ20นาทีเท่านั้น เพราะตอนนี้บอร์ดบริหารปรับผังการทำงานใหม่ทั้งหมดตามคำส่งของคุณเธียร์ที่เพิ่งซื้อหุ้นจนเทียบเท่าเจษและออย
"พวกแกว่ามันแปลกๆไหม ทำไมคุณเธียร์ถึงต้องซื้อหุ้นด้วย"
"คงเห็นกำไรนะซิ"
"แล้วทำไมต้องเอาอีจูนไปเป็นผู้ช่วยวะ"
"คุณออยสั่งจ้า คงอยากให้ไปพ้นๆจากคุณเจษข่าวคาวๆดังขนาดนี้ฟาดกันยันลิฟต์บริษัท"
จูน: รู้ดีจังเลยนะคะคุณแม่บ้าน!!!
"มีเรื่องอะไรกัน!"
"คุณเธียร์.."
จูน: ไม่มีอะไรค่ะแค่พวกปากหอยปากปู
เธียร์: นี่มันเวลางานไม่ใช่เหรอ?
ชายหนุ่มหันไปถามกลุ่มแม่บ้านและพนักงานจนทุกคนรีบแยกย้ายกันออกไป จากนั้นชายหนุ่มจึงหันมามองหน้าจูน
เธียร์: คราวหลังก็ระวังๆบ้าง
จูน: เรื่องมันก็นานแล้วไม่คิดว่าจะมีคนขุดมาพูดอีก
เธียร์: คนจะพูดผ่านไปสิบปีมันก็พูด ไปกันเถอะผมต้องไปดูงานข้างนอกต่อ
จูน: ฉันต้องไปด้วยเหรอคะ
ชายหนุ่มมองดูกล่องข้าวที่จูนถือมาสองกล่องคาดว่าน่าจะนำมาจัดจานแล้วไปทานกับเจษ
เธียร์: คุณเป็นเลขาผมนะคุณจูน
จูน: ค่ะ.....งั้นไปเลยก็ได้ค่ะบอส
เมื่อชายหนุ่มขับรถออกมาเจษก็เอาแต่ส่งข้อความมาหาจูนจนจูนต้องปิดเสียงโทรศัพท์แล้วนั่งเงียบไม่พูดอะไร
เธียร์: คุณคบกับไอ้เจษมานานหรือยัง
จูน: ตั้งแต่เรียน ม.ปลายค่ะ
เธียร์: คุณมาก่อนออย? //ผมหันไปมองหน้าจูนที่มีสีหน้าเป็นกังวล
จูน: ค่ะ
เธียร์: แต่ตอนนี้ออยกับไอ้เจษแต่งงานกันแล้ว มันอาจจะเป็นเพราะต้องรักษาผลประโยชน์แต่ยังไงเค้าสองคนก็คือภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายนะ
จูน: ฉันรักเจษมากเกินไป รักจนยอมทำทุกอย่างเพื่อเจษ
เธียร์: ผมพูดในฐานะคนนอกนะ ไอ้เจษยังไม่สามารถเลิกกับออยได้ในตอนนี้ เพราะตามข้อตกลงมันกับออยต้องมีลูกด้วยกันและทางฝั่งบ้านออยจะยอมขายหุ้นให้มันดูแลเพราะออยคงไม่สามารถมาทำงานได้
จูน: แต่คุณออยก็มีคนอื่นเหมือนกันพวกเค้าไม่ได้รักกัน
เธียร์: ถ้าไม่รักออยจะยอมเสี่ยงไปขอร้องผมถึงเมืองนอกเหรอ
จูน: หมายความว่าไงคะ
เธียร์: เมื่อเดือนก่อนออยไปหาผมที่ต่างประเทศแล้วไปขอร้องให้ผมมาทำการตลาดที่นี่ ตอนแรกผมก็ไม่อยากมาหรอก แต่พอออยเล่าเรื่องคุณกับไอ้เจษให้ฟังผมก็ว่ามันน่าสนใจดี
จูน: บอสกับเจษมีปัญหากันหรือคะ
เธียร์: ก็ไม่เชิง ไอ้เจษมันเก่งนะแต่มันโง่ไปหน่อยไม่ทันออย
จูน: แล้วบอสมาบอกฉันทำไมคะ
เธียร์: ผมเสียดายคุณนะคุณจูน คุณควรจะก้าวหน้ากว่านี้ทั้งเรื่องงานเรื่องความรัก ทำไมถึงยอมมาจมปลักอยู่แบบนี้
จูน: คือ...
เธียร์: ผมเข้าใจว่ามันพูดยาก และคุณก็คงลำบากใจแต่ถ้าคุณผ่านช่วงเวลานี้ไปได้คุณจะเข้าใจในสิ่งที่ผมพูด
ชายหนุ่มหันมายิ้มให้จูนก่อนจะขับรถมาจอดยังร้านอาหาร จากนั้นทั้งสองก็เริ่มคุยงานและทานอาหารไปด้วย
เธียร์: คุณไม่ทานผักเหรอ?
จูน: ฉันไม่ชอบค่ะบอส
เธียร์: คุณถึงได้ท้องอืดบ่อยๆไง ผมเห็นคุณครั้งแรกผมก็คิดว่าคุณท้องฮ่าๆๆ
จูน: บอส!!!
เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่จูนเห็นแล้วยังต้องรีบหลบ ไม่รู้ทำไมเวลาบอสยิ้มหรือหัวเราะเวลาอยู่กับเธอมันถึงทำให้เธอรู้สึกดีแบบนี้ หรือเพราะที่ผ่านมาเวลาอยู่กับเจษเธอไม่เคยมีโมเมนต์แบบนี้เลย
- Writer
