เธอจดจำไว้ ก่อนลูกน้องคนสนิทซึ่งเป็นเด็กสาวดูแล้วคงวัยใกล้เคียงกันกับเขา อยู่ในชุดผ้าซิ่นล้านนารัดรูปเหมือนพนักงานต้อนรับของโรงแรมหรู ๆ จะเดินเข้ามาหา แล้วยื่นผ้าเช็ดตัวผืนหนาและเสื้อผ้ายูนิฟอร์มสำหรับพนักงานใหม่เอี่ยมให้แก่เขา
“ฉันชื่อเพลิน ส่วนนี่แตงโม อายุก็คงพอ ๆ กันล่ะมั้ง” หัวหน้าแม่บ้านหันไปถามความเห็นจากหญิงสาว
“ฉันเพิ่งจบป.ตรีมาได้ปีนึง เธอล่ะ” แตงโมเลิกคิ้วถามเขา ใบหน้าสะสวยแย้มยิ้มน้อย ๆ เป็นกันเอง
“ปีนี้ปีสี่ครับพี่”
“รุ่น ๆ เดียวกันนั่นละ เรียกเราแตงโมก็ได้ ไม่ต้องเรียกพี่หรอก นั่นน่ะเสื้อผ้าของเธอนะ ส่วนชุดไพรเวตตอนวันหยุด ไว้ฉันจะหามาให้ใหม่”
“ไม่ต้องก็ได้ครับ ไม่แน่ใจว่าจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน”
นิรันดรส่ายหน้าพลางยิ้มแกน ทำเอาสองสาวหันมามองหน้ากันแทบจะทันที แต่ก่อนที่บรรยากาศจะหดหู่ไปมากกว่านี้ คุณเพลินหัวหน้าแม่บ้านจึงรีบเปลี่ยนเรื่อง เธอยิ้มให้อย่างใจอ่อน เอื้อมมือไปแ
