Ep. 3 : เลี้ยงบอล

1898 Words

มันน่าหงุดหงิดพ่อเธอตามเธอแจ ไม่ได้ใกล้เธอเลย หงุดหงิด อุตส่าห์เคลียร์งานโต้รุ่งมาตั้ง 2 วัน เพื่อจะมากับเธอ แต่เธอดันแทบจะไม่สนใจผมเลย “ ไทเกอร์ ขอบคุณนะที่มา เป็นยังไงบ้าง “ เสียงของเจ้าสาวของงาน ทักผมที่นั่งเซ็งอยู่ที่โต๊ะ “ สบายดีครับ ที่นี่สวยมาก พี่ลูน่าสวยมาก ยินดีด้วยนะครับ “ ผมตอบคนข้างหน้าตามสิ่งที่คิด พี่ลูน่านั่งลงข้างๆผม “ งานไม่สนุกหรอ “ “ สนุกครับ แค่รู้สึกเหมือนถูกทิ้ง “ แน่สิ ไม่มาหาผมเลย ทิ้งผมไว้ที่โต๊ะ “ เจ้าขาหรอ อาจจะเพราะลุงคิม เดี๋ยวพี่ช่วย “ คำพูดของเจ้าของงาน ทำเอาผมยิ้มออก ต้องเอาคืนให้สาสมกับที่ทิ้งผมไว้แบบนี้ ผมขอให้พี่ลูน่าช่วยแยกลุงคิมออกให้หน่อย แล้วเธอก็ยอมทำตาม แต่ผมยังติดไอ้เจ้าตัวติดสอยห้อยตาม ทำไมลุงคิมถึงไม่เห็นห้ามไอ้พี่เตนั่นเลย ยอมให้อยู่ใกล้เจ้าขาได้ไง ผมมองไอ้พี่เตนั่น ถือจานขนมหวานมาให้เจ้าขา ผมก็นึกออกทันที ว่าควรทำยังไง ผมเดินพุ่งเข้าไปหาทั้งคู่ทันที “ พี่เอาเค้กมาให้น่ากินมากเลย “ “ โหยยยย สตรอว์เบอร์รี่น่ากินจังเลย “ ผมหยิบสตรอว์เบอร์รี่บนเค้กทั้งหมดเข้าปากตัวเองหมดเลย “ เสือ ฉันก็อยากกินนะ “ เธอโวยขึ้นมาตามที่ผมคิดไว้เป๊ะ “ ขอโทษนะพี่เต ผมนี่แย่จริงๆ พี่ไปเอาให้ใหม่ได้ไหม ผมไม่รู้มันอยู่ตรงไหน “ “ ขอสตรอว์เบอร์รี่ล้วนๆเลยนะคะ “ ผมยิ้มออกมาบางๆ ข้อดีของความซื่อบื้อที่เธอมี คือการเดาทางความคิดเธอได้ง่าย พี่เตทนสีหน้าเว้าวอนเธอไม่ได้ เลยยอมไปหยิบให้ใหม่ ผมเลยถือโอกาสนี้ลากเธอออกจากงานเลย “ ไปไหน จะกินเค้ก “ “ ฉันจะทำให้กิน “ พอได้ยินแบบนี้เธอเลยยอมตามผมมาแต่โดยดี ผมไม่รู้หรอกว่ามันยังจีบยัยซื่อบื้อนี่อยู่รึเปล่า แต่ผมจะไม่ให้ใครมาเกาะแกะทั้งนั้น แล้วตอนนี้ต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง ถ้าไม่ได้คุยกับเธอ ผมอาจจะต้องถูกเมินตลอดวันนี้แน่ๆ ======= “ ไหงทำไมกล้าทิ้งลูก ไม่กลัวหนุ่มๆที่นี่จีบหรอ “ หนุ่มใหญ่ถามเพื่อนสนิทที่เดินมาหาแบบขำๆ “ ทั้งงานหลานมึง กูกลัวแค่คนเดียว คือไอ้เสือ ส่วนคนอื่นๆในงาน ก็ให้ไอ้เสือมันจัดการ “ “ ระวังหลานกูด้วยไง รายนั้นร้ายไม่เบา “ “ ถ้าแค่ไอ้เจ้ามูน ชั้นเชิงสู้ไอ้เสือไม่ได้หรอก หลานมึงมันร้ายเปิดเผย แต่ไอ่นี่มันร้ายลึก “ “ เอ้ย มึงยกย่องมันขนาดนั้นเลย “ หนุ่มใหญ่ ถามออกมาด้วยความประหลาดใจ “ ถ้ากูไม่รู้จักพ่อแม่มันมาก่อน กูจะคิดว่าเป็นลูกมึงอะ ร้ายพอกัน “ “ ขนาดนั้นเลย “ “ ว่าแต่ มึงเรียกกูมาทำไม “ “ มึงบ้าหรอ กูไม่ได้เรียก กูยังถามมึงอยู่เลย ว่าทำไมถึงทิ้งลูกมา “ “ ไอ้เหี้ย!!! กูโดนมันแล้วไง “ ========= “ ใจร้าย “ ผมตะคอกใส่เธอ หญิงสาวตรงหน้า ตกใจ ที่จู่ๆ ผมก็ตะคอกใส่เธอ ผมโกรธจริงๆ “ เธอทิ้งให้ฉันนั่งอยู่คนเดียว ในที่ที่ฉันแทบจะไม่รู้จักใคร แล้วเธอก็ไปอยู่กับไอ้พี่เตนั่น มีเพื่อนใหม่แล้วจะทิ้งฉันใช่ไหม ตอนแรกฉันคิดว่าเธอไม่ใช่คนแบบนั้น ตอนนี้ฉันเริ่มคิดแล้วสิ “ เล่นใหญ่ไปเปล่าวะ ช๊อคไปเลยไหมนั่น “ ขอโทษ โกรธหรอ “ เออเข้าทางเว้ย “ โกรธ!! ฉันอาจจะไม่ควรมา “ ผมทำเสียอ่อยๆ แล้วดูคนซื่อบื้อตรงหน้าจะทำยังไงต่อ ง้อสิ ถ้าเธอง้อฉัน ฉันจะยอมหายโกรธ “ เหมี๊ยวววว ~* ฉันจะอยู่ติดกับนายตลอดเลย กลับเข้างานกัน สัญญา จะไม่ปล่อยให้นายอยู่คนเดียวละ “ เธอร้องเหมียว แล้วทำหน้าอ้อนวอน เก่งมาจากไหนก็แพ้บอกเลย “ ไหนร้องเหมียวใหม่ซิ๊ “ “ เหมี๊ยวววว ~* “ “ ซื่อบื้อ ซุ่มซ่าม เป็นแมวอะดีแล้ว “ “ ปะกลับเข้างานกัน “ เธอจับมือลากผมเดินกลับเข้าไปในงาน ไม่ว่าต้องฝืนทำหน้านิ่งแค่ไหน แต่เจอเธอทำแบบนี้ มันทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้เลยสักครั้ง ผมมองดูหลังของเธอที่เดินอยู่ข้างหน้าผม พอมาถึงงานเห็นพ่อเธอยืนรอตาเขียวปัด เพราะเธอจูงมือผมมานี่ คนหวงลูกสาวแบบนี้จะไม่โกรธได้ยังไง “ เจ้าขาไปทักทายลุงซันหน่อย “ “ เอาไทเกอร์ไปด้วยนะคะ หนูฉันสัญญาไปแล้ว จะไม่ทิ้งให้เค้าอยู่คนเดียว “ “ แต่เจ้าขาาาขาาาา ไอ้เสือไม่ได้รู้จักลุงซันนะลูก “ ดูก็รู้พ่อเธอพยายามแยกเรา ผมไม่ได้อยากจะขัดใจลุงคิมหรอกนะ แต่เห็นคนหวงลูกสาว ร้อนเป็นไฟมันก็สนุกดีอะ มันเลยกลายเป็นว่าเจ้าขาต้องเอาผมไปด้วย แม้จะขัดใจพ่อของเธอก็ตาม สิ่งที่น่ารักกว่าความซื่อบื้อของเธอ คือการรักษาสัญญาอย่างดี “ ลุงซัน สวัสดีค่ะ นี่เพื่อนเจ้าขา ชื่อไทเกอร์ค่ะ “ “ คนนี้นิเอง เสือ ที่ไอ้คิมมันพูดถึง “ “ สวัสดีครับ ผมไทเกอร์ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก “ ผมยกมือไหว้ เพราะเค้าอาวุโสกว่าผมแน่นอน “ เจ้าขา ปล่อยมือมันได้แล้ว !!! “ เสียงตะโกนตามหลังของลุงคิม ทำให้เราทุกคนต้องหันไปมอง หัวร้อน ป่านนี้แทบจะระเบิดแล้วสินะ แกล้งเจ้าขาว่าสนุกแล้ว แต่การแกล้งพ่อเธอมันสนุกกว่ากันมาก เพราะพ่อเธอชอบแกล้งเราก่อน คนขี้แกล้งต้องโดนเอาคืนเป็นสองเท่า “ ซันมึงแยกไอ้เสือนี้ออกให้กูหน่อยดิ๊ ทำได้กูเลี้ยงเหล้าตลอดชีวิตเลย “ “ พ่อคะ แค่เพื่อน พ่อไม่ให้มีแฟน หนูก็ไม่มี แค่เพื่อนก็ไม่ได้หรอ “ ผมหันมายิ้มให้คุณซัน คนนี้น่ากลัวกว่าพ่อเธอเยอะ เค้าออกข่าวธุรกิจบ่อยๆ ในวงการธุรกิจใครไม่รู้จักเค้าคงไม่มี ถ้าเล่นด้วยไม่คุ้มเวลาแน่ ประสบการณ์ผมกับเค้ามันต่างกัน “ จะทำยังไงถ้าพ่อเค้าหวงลูกสาวแบบนี้ “ จะให้ผมตอบตอนนี้เลยหรอ ไม่สิ เค้าบีบให้ผมไม่ตอบแล้วเดินหนีต่างหาก จะมาตกหลุมความรู้สึกในใจแบบนี้ไม่ได้ “ ไม่ต้องทำครับ เค้าเหนื่อยเค้าจะหยุดเอง “ ผมตอบไปแบบยิ้มๆ เพื่อบอกว่าเกมนี้ผมไม่ต้องทำอะไร แค่ที่เจ้าขาขัดใจพ่อเธอ ผมก็ชนะไปแล้ว “ ใช่ค่ะ แค่เพื่อน เดี๋ยวนี้ก็ไม่ได้เลย หนูเหงาจะแย่แล้ว “ นี่ไงเจ้าขายังตอกย้ำชัยชนะของผมอีกครั้ง “ เพราะหนูสนิทกับเพื่อนคนนี้คนเดียวหรือเปล่า “ คำถามของเค้าเลศนัยอีกแล้ว ความหมายอื่นแฝง มันมากจากสายตา “ ไม่ค่ะ พ่อขู่ทุกคน พี่เตรุ่นพี่ที่คณะ มาทำงานที่บริษัท พ่อยังขู่เลย “ คำตอบเธอตอกย้ำอย่างชัดเจน ว่าเธอไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรกับผมเลย อื้มมมมมมม!!!!!! คุณซันหันหน้ามามองผม ผมจะทำยังไงดี “ เจอหลานๆคนเล็กลุงรึยัง “ แล้วคุณซันตีผมอีกครั้ง ด้วยการแนะนำ เพื่อน!! ใหม่ให้เธอ ตอกย้ำความไม่สำคัญของผม ผมมองคนตรงหน้า คนนี้น่ากลัว “ อยากรู้จักด้วยจังเลย ผมมางานนี้ นอกจากบ่าว สาว ก็ไม่รู้จักใครเลย ดีที่มีเจ้าขาอยู่เป็นเพื่อน ถ้าจะมีเพื่อนใหม่ ก็คงจะดี “ ผมจะไม่ยอมปล่อมมือยัยซื่อบื้อนี่แน่ แม้คุณจะพยายามบอกว่าผมไม่สำคัญแค่ไหน ผมจะไม่ยอมปล่อยมือเธอแน่ ผมมองคนตรงหน้าด้วยสายตาจริงจัง เรามองหน้ากันนิ่งๆไม่พูดอะไร เกมของผู้ล่า ใครหลบตา คนนั้นก็ตาย “ ฉันชอบแกวะ ฮ่าาาา ตอนนี้ทำงานที่ไหน มาทำกับฉันเอาปะ “ เฮ้อออออ จบสักที คนนี้น่ากลัว ต้อนผมเกือบจนมุมแหนะ “ ผมรับช่วงกิจการครอบครัวอยู่ครับ ผมคงจะต้องปฏิเสธ แม้อยากจะร่วมงานกับคุณซันก็ตาม “ ผมตอบให้รักษามารยาทที่สุด “ ฮ่ะๆๆๆ ไอ้คิม เด็กมันเอาจริง มึงจะทำยังไงวะ “ คุณซันตะโกนถามเพื่อนที่อยู่ข้างหลัง “ ไม่มีทาง “ “ อนาคตไกลแน่ เกมนี้คนคนที่น่ากลัว ไม่ใช่ผู้รักษาประตู “ “ ครับ บอลต่างหากที่น่ากลัว “ แม้คนอื่นจะยืนงงกับบทสนทนาของเรา แต่เรากลับเข้าใจมัน ใช่..ผู้รักษาประตู อย่างลุงคิมไม่น่ากลัวหรอก ทำได้แค่ปกป้องเขตแดน แต่บอลที่ผมเลี้ยงอยู่นะสิ ผมหันมองเจ้าขา ที่ตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจ ผมเป็นผู้เล่นที่ถือครองบอล ต้องปกป้องบอล จะเตะก็กลัวพลาด จะยิงประตูก็ไม่ได้ ต้องประคองบอลต่อไป เหมือนที่ประคองความเป็นเพื่อนนี้ มาหลายปีแล้ว “ ไปไอ้คิม ไปนั่งกินเหล้าฉลองกันดีกว่า “ “ ไอ้เวร ลูกกู “ “ เชื่อกูเถอะ ตราบใด ที่บอลยังไม่ถูกเตะ หรือ ผู้เล่นยังเลี้ยงบอลรอบสนามแบบนี้ มันจะหมดแรง แล้วจ่ายบอลออกมาเอง “ แล้วคุณซันก็หันมามองผม เหมือนชนะ แต่กลับแพ้ แพ้ที่ยังเป็นเพื่อนแบบนี้ จะเดินหน้าก็ยาก จะถอยหลังก็ไม่ได้ ผมโดนเค้าเล่นงานเข้าแล้วสิ “ เป็นอะไร ทำไมทำหน้าหงอยแบบนี้ “ “ อยากเตะบอลอะ “ “ เวลานี้อะนะ “ “ อื้อ เตะกับฉันไหม “ “ เตะชุดนี้ มันอาจจะโป๊ได้นะ “ อีกด้าน............. “ มึงคุยไรกันวะ “ พ่อของเด็กสาวถามออกมาด้วยความหงุดหงิด “ มึงเจอตอใหญ่แล้วไอ้คิม ไอ้เสือนั่นมันเอาจริงนะ “ “ กูรู้ว่ามันคิดกับลูกกูเกินเพื่อน แต่มันเจ้าชู้กูไม่เอาหรอก “ คนเป็นพ่อเริ่มกระดกแก้วเหล้าเข้าปาก “ ไม่ใช่แบบเล่นๆ มันจริงจัง มันจะไม่ยอมให้ผู้ชายคนไหน เข้าใกล้ลูกมึงด้วย แล้วมันไม่ได้กลัวมึงขัดขวางด้วย สิ่งเดียวที่มันกลัว คือลูกมึง ตราบใดที่ยังเป็นแค่เพื่อน ปล่อยไป ถ้ามึงห้ามเมื่อไหร่ ลูกมึงจะข้ามเส้นเพื่อนไปหามันเอง เชื่อกูมะ แต่ถ้ามึงรอได้ ปล่อยให้มันเลี้ยงบอลจนหมดแรง มันจะปล่อยบอลออกมาเอง “ “ เหี้ยยยยยย!!!! มึงมองกันไปมองกันมา คุยกันไม่กี่ประโยค มึงรู้เรื่องขนาดนี้เลยหรอวะ พลังอะไรวะ สื่อจิตหรอ “ “ กูชอบมันนะ ลูกมินิท กับใครนะ “ หนุ่มใหญ่ถามถึงประวัติเด็กชายที่เพิ่งปะทะคารม “ นี่มึงถึงขั้นกับค้นประวัติเลยหรอ “ “ ก็กูชอบคนเก่ง ผิดหรอ ถ้ามันทำงานโรงแรม กูคงมีคู่แข่งที่น่ากลัวเลย กูเชื่อแล้ว ทำไมมึงถึงกลัวมันนัก มึงรู้สึกว่ามันจีบลูกมึงมานานแค่ไหนละ “ “ 2 ปีกว่า “ “ มันไม่เคยแตะต้องลูกมึงเลย แค่นี้ก็รู้แล้ว มันรักจริง “

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more