MY NINONG, MY PROFESSOR, MY LOVER/ R-18

Chapter 5: I MISS EVERYTHING ABOUT YOU, VIVOREE!

“Um. . . ” anas ko dahil nasasarapan ako sa halik ni Orzon. Pero, naalala kong nasa opisina niya kami, dahilan upang itulak ko siya palayo sa akin. “Ba–Baka, maabutan nila tayo rito, Orzon,” kinakabahan na sambit ko.

“Walang makapapasok dito, Vivoree,” saad niya, sabay haplos sa mukha ko, pababa sa labi ko, dahilan upang mapalunok ako.

“O–Orzon,” tanging nasambit ko.

“Didn't you miss me, Vivoree? Hindi mo ba na–miss ang halik ko sa bawat parte ng katawan mo? Hindi mo ba na–miss ‘yong gabing magkasama tayo at pinuno natin ng ungulan ang apartment ko?” pausang sambit niya.

He grabbed my hand and kissed it repeatedly while looking at me.

Muli akong lumunok. Sinungaling ako kung sasabihin kung hindi ko siya na–miss kahit ang totoo’y gabi-gabi ko siyang naaalala.

Hinaplos ko ang mukha niya gamit ng isang kamay ko at dinama niya ito.

“Na–miss kita, Orzon, na–miss kita,” ngiti na tugon ko, dahilan upang muli niya akong siilin ng halik at tinugon ko agad ito.

His lips travelled down my neck, and he unbuttoned my uniform one by one, kasabay ng pagbaba niya sa suot kong bra.

“Shít! I miss your fúcking boobs, Vivoree,” anas niya. Hinaplos–haplos niya ito at dinilaan niya ang ut0ng ko at salitan niyang isinubo ang mga ito.

“Oooh, Orzon, ” hindi mapigilang usal ko.

I bit my lower lip dahil sa sensasyong nararamdaman ko.

“Umm,” anas niya, kaya nagpatianod na lang ako at ninanamnam ko ang ginawa niyang pagroromansa sa akin.

“Orzon, nandiyan ka pa ba?” narinig naming tawag ng babae sa labas, dahilan upang tumigil sa pagromansa si Orzon.

“Wear this,” aniya at isinuot ang jacket sa akin at agad niyang ni–zipper ito. Pinaupo niya ako sa monoblock chair at inayos naman niya ang sarili niya at nagspray pa siya ng pabango, saka niya binuksan ang pinto. “Ikaw pala, Conie. Pasok ka,” saad niya rito.

“Ang bango mo, ha,” puri nito kay Orzon.

“Hinulaan ko kasi na pupunta ka rito, kaya nagspray ako ng pabango. Um, kausap ko pala estudyante ko na ngayon lang nagpakita. Si, Ms. Vivoree. Alam mo na, may love problem,” narinig kong saad niya kay Ma’am Connie, dahilan upang tumaas ang kilay ko.

“Hello, Hija,” bati nito sa akin, kaya naman nilingon ko ito. “Mabuti na lang at kay Sir Orzon ka lumapit dahil marunong mag–advice ito. At ang sasabihin niya agad sa ‘yo, i–break mo na boyfriend,” ngiti na sambit nito sa akin.

“Break na po talaga kami ng boyfriend ko, Ma’am,” ngiti na saad ko.

“Gano’n ba? Iba talaga nagagawa ng mga teen agers ngayon. Sana, ako rin soon at magustuhan ako ng lalaking gusto ko, ‘di ba, Orzon?” baling nito kay Orzon at kita ko kung pa’no mangislap ang mga mata nito. “Um, parang ngayon lang kita nakita, bago ka ba?” tanong pa nito sa akin.

“Dati na po akong nag–aaral dito, Ma’am,” ngiti na tugon ko.

“Oh, I see,” kibit balikat nito at bumaling na naman ito kay Orzon. Halata ko sa professora na ito na may gusto ito kay Orzon dahil the way na tumingin ito. “Um, Orzon, may handaan ngayon sa bahay dahil birthday ni papa, kaya asahan ko ang pagpunta mo, ha. Nakalimutan kong banggitin sa ‘yo kanina dahil sa kuwentuhan natin. So, mauna na ‘ko, sa ‘yo at hihintayin kita ro’n. Kung hindi ka makararating, pupuntahan kita sa apartment mo,” pagbabanta nito, sabay halik sa pisngi ni Orzon, kaya naman iniwas ko agad ang mga mata ko. “Pero, sabay na tayong lumabas na tatlo,” wika pa nito. “Um, Ms. Vivoree, labas na tayo,” tawag nito sa akin.

“Sige ho, Ma’am,” sagot ko. Kinuha ko na ang shoulder bag ko at lumabas na ‘ko nang ‘di man lang tumitingin kay Orzon.

“Akala ko, bago kang estudyante dahil ngayon lang kita nakita. Pero, ‘di mo ba alam na bawal na bawal kausapin ang guro sa mismong opisina nila. Sa guidance counselor ka dapat pumunta kung may problema ka, hindi kay Prof. Orzon dahil paki ba niya sa lovelife mo. Kaya, alam mo dapat ang bagay na ‘yan dahil kolehiyo ka na. So, next time, hindi na sana kita maabutan pa sa office,” matigas na saad ni Ma’am Connie sa akin.

“Naiintindihan ko ho, Ma’am.” Tipid akong ngumiti rito, pero inirapan niya ako.

Pinasadahan pa ko nito nang pataas–pababang tingin, kasabay ng pagtaas ng kilay nito.

“Ba’t suot–suot mo ‘yang jacket ni Prof. Orzon?” untag nito.

“Nilamig ho kasi ako, Ma’am kaya ipinahiram ni Sir Orzon ‘to sa akin at ibabalik ko rin bukas,” saad ko.

“Nilamig ka pala, dapat sa clinic ka pumunta, hindi sa opisina ng professor mo,” sambit nito. Halata ko tuloy sa boses nito ang pagkainis.

“Mauna na ho ako sa inyo, Ma’am at pakisabi na lang kay Sir Orzon,” pagpapaalam ko.

“Mabuti naman kung gano’n. Dahil wala ka naman yatang planong umalis kanina sa opisina ni Orzon kung ‘di ko sinabing lumabas na tayo,” segunda nito sa akin.

“Lalabas naman ho talaga ako, Ma’am kaso nag–uusap pa kayo ni Sir Orzon. Um, alis na ho ako,” saad ko at mabilis akong naglakad palabas ng gymnasium. “Muntikan na kayong mahuli, Vivoree. Kaya, ngayon pa lang ay umiwas ka na kay Orzon,” kastigo ko sa sarili ko.

Naglakad na ako palabas ng unibersidad at naghihintay pala si Mang Rey. Sumakay na ako sa likod. Nagbeep ang phone ko. Kinuha ko ito at may nagtext na unknown number.

“Ba’t ‘di mo ‘ko hinintay at nanguna ka na?” sabi sa text at alam ko na kung sino ang nagtext nito.

Nagreply ako.

“Naghihintay na kasi boyfriend ko.”

—Message sent!

“Boyfriend? Shít! Kaya, ‘di mo ‘ko hinintay?” sagot niya sa text ko.

Hindi na ako nagreply dahil baka makibasa pa si Ma’am Connie at may pagkamaldita ang professora na ‘yon. Ba’t kasi ‘di na lang niya aminin na may gusto siya kay Orzon.

Nagring ang phone ko at tumatawag ngayon si Orzon. Pero, ‘di ko sinagot ang tawag niya.

Magkasama sila ni Ma’am Connie at mahirap ng malaman ng professora na ‘yon na may namagitan sa amin ni Orzon.

Pagkalipas ng kalahating oras ay nandito na kami sa bahay. Naabutan kong nag–iinuman si daddy at ang daddy ni Favien.

“Nandito na pala anak mo, Pare. At gusto ko sanang kausapin mo siya dahil nakipagbreak siya kay Favien. At sabi pa ng anak ko’y ayaw ng makipagbalikan ng anak mo,” narinig kong sumbong ni Tito Favio.

“Kakausapin ko siya mamaya, Pare at bukas na bukas din ay makipagbabalikan na ‘yan sa anak mo,” paniniguro ni daddy.

Pumasok na ako sa kuwarto ko. Nagpahinga ako, saka ako naligo at nagbihis ako ng pantulog.

Narinig kong umalis na ang sasakyan ni Tito Favio, kaya alam ko na mangyayari. Humiga ako dahil hindi pa ako gutom nang pumasok dito si daddy at hinila ako sa braso.

“Dad!” protesta ko.

“Walang híya ka dahil pinahiya mo ‘ko kay Tito Favio mo! Akala ko’y okay na kayo ni Favien, pero niloko mo lang kami!” sigaw ni daddy, sabay sampal sa akin.

“Ugh!” sambit ko dahil sa lakas ng pagkasasampal ni daddy sa mukha ko. “Wala akong sinabi sa inyo na okay na kami ni Favien, Dad! Ayaw ko na siyang balikan dahil niloko lang niya ako!” depensa ko.

“Tumigil ka!” muling sigaw nila sa akin. “Ako ang masusunod rito, Vivoree, kaya balikan mo siya! Dahil kung hindi, illipat kita sa ibang unibersidad, iyong wala kang kakilala!” pananakot nila sa akin.

“Gawin n’yo, Dad! Gawin n’yo!” paghahamon ko, kaya muli nila akong sinampal.

“Wala ka talagang isip, Vivoree! Ang boba–boba mo! Kung sino pa ang lalaking makapagbibigay sa ‘yo ng karangyaan sa buhay ay inaayawan mo! Wala kang utak!” gagad nila sa akin at itinulak nila ako sa kama.

Napangisi ako, kasabay ng pangingilid ng luha ko. Bumangon ako at hinaplos ko ang mukha ko. Tumingin ako sa salamin at bakat na bakat ang kamay ni daddy sa pisngi ko.

Umiling ako. Sana, hindi na lang sila umuwi kung gan’yan din lang pakitutungo nila sa akin. Kinuha ko ang phone ko. At tinawagan ko si Orzon.

“Nakauwi ka na ba?” agad na tanong niya sa akin.

“Oo. Ikaw? Nandiyan ka pa ba sa birthday?” tanong ko rin.

“Hindi na ako pumunta dahil nawala ang mood ko. Ikaw kasi, eh,” paninisi niya.

“Um, puwede ba tayong magkita, Orzon? Gusto ko lang ng kausap,” saad ko.

“Yes, dahil yayain sana kita na lumabas kanina. Um, wait na lang kita sa gilid ng parke,” tuwang sambit niya.

“Sige at bihis lang ako,” saad ko at binabahan ko na siya ng tawag.

Nagsuot ako ng bestida at nagflat lang ako. Kinuha ko na ang sling bag ko at lumabas na ako.

Wala nang tao rito sa labas, at tiyak kong busy nasi daddy kay mommy. Naghintay na ako ng taxi at tinungo ko na ang park.

Pagdating ko’y naghihintay na si Orzon sa akin, dala ang motor niya. Palinga–linga pa ako dahil baka may makakita sa amin dito. Nilapitan niya ako at binilisan ko namang maglakad.

“Baka, may nakakikilala sa ‘yo rito, Orzon,” saad ko.

“So? Wala naman tayong ginagawang masama,” sambit niya. “Um, gusto mo bang kumain ng fishball? Pasensya ka na dahil iyon lang kaya ng budget ko ngayon dahil ipinadala ko kina itay, pangmaintenance nila. Mahirap kasi kami, kaya tiis–tiis muna,” ngiti niya sa akin.

Naalala ko tuloy na muntikan na silang hindi papasukin ng guard noon sa restaurant dahil baka wala silang pambayad.

“Okay lang dahil masarap naman ang fishball,” ngiti na tugon ko.

“Sakay ka na, Magandang binibini at pasensya ka na rin dahil motor lang ang gamit ko,” aniya. Ngumiti lang ako at inalalayan niya akong makasakay. “Hindi kita na–inform sa sasakyan natin. Pero, kung want mo, magtaxi na lang tayo para pumasyal at iwanan ko na lang itong motor ko rito,” pahayag niya.

“Hi–Hindi na. Okay na ‘ko rito. Saka, para hindi na tayo gumastos, bumili tayo ng fishball at doon na lang tayo sa apartment mo,” suhestyon ko.

“Good idea,” ngiti niya sa akin. “Humawak kang mabuti sa baywang ko,” dagdag pa niya, pero bigla akong nahiya sa kanya, dahilan upang hawakan niya ang kamay ko at iniyakap iyon sa baywang niya.

Isinuot niya sa akin ang helmet at pinaharurot niya na ang motor.

Dumaan kami sa street foods at bumili siya ng fishball at at balot, saka na namin binaybay ang daan patungo sa apartment niya.

Bumaba na kaming dalawa. Umakyat na kami at pumasok na kami sa loob.

Tandang–tanda ko tuloy kung paano niya ako angkinin noon. Ibinaba ko ang sling bag ko at prente akong umupo.

“Isalin ko lang itong fishball, ha. Pero, kumain ka na ba?” tanong niya sa akin.

“Hindi pa, Orzon,” sagot ko. Pumasok siya sa kusina, kaya naman sinundan ko siya.

“Hindi kagandahan ‘tong apartment ko dahil ito lang kaya ng suweldo ko,” pahayag niya sa akin. “Tayka, kumakain ka ba ng hilaw na kamatis? Iyon ang ulam ko ngayon at itong balut,” dagdag niya.

Hindi ko alam kung anong isasagot ko dahil hindi pa ako nakapag–ulam ng gano’n.

“Hi–Hindi, pero susubukan kong kumain,” ngiti ko.

“Since the first time we met, your appearance has indicated that you are wealthy. Saka, iyong sa Lacozania na kasama ko sina inay at itay. Then, kanina dahil nakita kong sumakay ka sa kotse. Kaya, nahihiya ako dahil professor ako, pero ang hirap ng buhay ko,” pahayag niya sa akin.

“Wala namang kaso sa akin ‘yon, Orzon. Um, kain na tayo at ng matikman ko na ‘yan,” saad ko at umupo na ako sa tabi niya.

“Um, alam mo bang magpisa ng kamatis? Kung ‘di mo alam, turuhan kita,” ngiti niya.

Kinuha ko ang kamatis sa ibabaw ng mesa at tiningnan ko kung paano niya ito pisahin gamit ng kamay niya.

Subalit, pagpisa ko'y tumalsik ang buto sa mukha niya, dahilan upang humagalpak ako nang tawa. At pati siya ay nakitawa na rin sa akin at pinunasan ko ang mukha niyang mayro’ng kamatis. Ngunit, tumigil siya sa pagtawa at tumitig siya sa mukha ko. Hinaplos niya ito, kaya naman napangiwi ako.

“Napa’no ‘to? Sinasaktan ka ba sa inyo?” tanong niya.

“Nagkaroon lang kami ng hindi pagkakaintindihan ni daddy,” pahayag ko.

“Para hindi na masakit, halikan ko na lang,” ngiti niya at pinupog niya ng halik ang mukha ko. “Um, kain na tayo,” dagdag pa niya.

Kumain na kaming dalawa at masarap din pala itong kamatis na may asin at balot na sinawsaw sa suka at fishball. Hindi ko akalain na ganito rin pala kahirap si Orzon dahil ‘di iyon makikita sa hitsura niya.

“Nabusog ako, Orzon,” ngiti ko. “Pero, puwede bang maki–toothbrush dahil malangsa ako,” dagdag ko pa.

“Iyong nasa lalagyan ang gamitin mo dahil bago ‘yon,” sagot niya.

Tumayo na ako at nagtoothbrush at niligpit niya na ang pinagkainan naming dalawa.

Nagtoothbrush na rin siya at tinungo niya ang banyo, naligo siya at lumabas siyang nakatapis lang ng tuwalya, dahilan upang kabahan ako. I averted my attention from him, but he walked closer to me.

“Magdamit ka muna, Orzon,” utos ko, subalit wala siyang tugon sa akin. “Orzon, magdamit ka muna,” pag–uulit ko.

“What if ayaw ko at ganito lang akong nakahúbad, tatakbo ka ba?” ngisi niya.

“Hindi,” irap ko.

“Sige, Vivoree, umirap ka lang at tutusukin ko ‘yang mata mo, gamit ng dila ko,” pagbabanta niya, causing me to swallow.

“Pa’nong hindi kita iirapan, eh, húbad ka pa!” gagad ko.

“Nandito naman tayo sa apartment ko, kaya anong masama ro’n?” nakangiti na aniya.

Sumimangot ako. “Eh, kasi, inaakit mo ‘ko.”

Tumaas ang kilay niya. “Inaakit ba kita? Nakita mo na buong katawan ko, hanggang sa pinakaingat–ingat kong alaga ko, kaya wala na akong maitatago pa sa ‘yo.”

Humalukipkip ako. “Kahit na, magdamit ka na dahil hindi ka naman macho.”

“Hindi ba ako macho sa lagay na ‘to,” saad niya na kinuha ang kamay ko at ipinahawak niya ang pagkalalakí niya.

“Orzon!” protesta ko.

“Tsk! Nagpro–protesta ka, pero hawak mo pa rin ang titibird ko,” aniya, kaya naman binitawan ko ang pagkalalakí niya at tumawa naman siya nang malakas. “Hawakan mo lang, Vivoree dahil libreng hawakan ‘yan at walang bayad,” kindat niya sa akin.

“Ang bastos mo, Orzon,” muling gagad ko. Pero, ang totoo’y kabadong–kabado ako. Tumayo siya sa harapan ko, kasabay ng pag–alis niya ng tuwalya, kaya naman nagbounce ang sinasabi niyang titibird, kaya naman tumakbo ako at tumalikod ako sa kanya. ” Ano ba, Orzon! Magsuot ka nga ng bríef! Ang saguwang tingnan ‘yan!” natatawa na sambit ko.

Pero, gusto ko namang tingnan ‘yon. Naramdaman ko ang paglapit niya sa akin, kaya lalo akong kinabahan.

“Look at my naked body, Vivoree,” bulong niya, sabay dila sa leeg ko.

I also felt his hard manhøod behind me, which made me close my eyes.

“Kasi naman, Orzon, eh!” It seems like I'm being tickled, but I truly miss his manhøod, kaya hindi ko na kailangan pang magpakipot pa.

Humarap ako sa kanya at nakatutok ang pagkalalakī niya sa puson ko.

“Holdap daw ito, kaya maghúbad ka na,” natatawang aniya. Pinanliitan ko siya ng mata. Hinubad ko na ang suot kong bestida dahil off shoulder naman ito, kasabay ng suot kong brà at pànty, dahilan upang lumantad ang katawan ko. “Oh, fúck, Vivoree.” Namimilog ang mata niyang nakatitig sa súso ko.

“Just do whatever you want with my body, Or— “ I couldn't finish what I was going to say since he had already conquered my lips and my two mountains. “Umm,” usal ko.

“I miss everything about you, Vivoree. And I think of you every night. Pabalik–balik Ako sa bar kung sa’n kita nakita. Nawalan na ‘ko ng pag–asa. Pero, no’ng nakita kita, I told myself na hindi na kita pakakawalan pa, at complete package na dahil estudyante kita. So, let me pleasure you again and I will assure you na bawat kilos ko’y magugustuhan mo,” mahabang sambit niya, sabay buhat sa akin.

Ibinaba niya ako sa malambot na upuhan at pinaliguhan ako ng halik niya.

Dumako ang labi niya sa aking puson, pababa sa aking pagkababaē, dahilan upang mapaungol ako.

“Aahh. . . “ anas ko.

Ibinuka niya ang dalawang hita ko. “Oh, shít! I miss your pússy, Vivoree, I really f*****g miss this,” nagnanasang sambit niya at dinilaan niya ang pagkababaé ko.

“Uuuhhhh!” usal ko dahil nasasarapan ako. I feel like I'm fighting against the fíre!

“Say it harder, Vivoree, say it,” hinihingal na sambit niya.

“Harder, Orzon, harder, please,” anas ako. Ngumiti siya sa akin at muli niyang kinalikot ang pagkakabae ko. “Oh, shít, ang sarap, Orzon, aaahh!” nadadarang na sambit ko.

“Just moan, Vivoree, just moan,” He said sweetly to me and continued lícking my pūssy.

“I–I’m gonna cūm, Orzon, I’m gonna cūm,” wala sa sarili na sambit ko. Nangungunyapit ako sa sarap dahil sa pagromansa niya sa akin At lalo pa niyang ginalingan, hanggang maramdaman ko ang orgasm ko. “Oh, yeah! Aaahh!!” sunod–sunod na usal ko.

“Masarap, Vivoree? Masarap?” ngisi na tanong niya. Sasagot sana ako ng Oo, ngunit bigla niyang ipinasok ang naghuhumindig niyang pagkalalakí sa butas ko, dahilan upang mapaungol ako sa sarap!