MY NINONG, MY PROFESSOR, MY LOVER/ R-18

Chapter 7: Forbidden Relationship

“Na–Nagseselos ka? Nagseselos ka, Orzon?” hindi makapaniwala na sambit ko. Naglakad ako palapit sa kanya at naamoy ko na amoy alak siya.

“Obvious ba? Kaya, nga ayaw kitang kausapin at hindi kita pinapansin kanina. Pero, umuwi ka na para magawa mo na assignment ninyo,” matigas na pahayag niya sa akin.

“Pinauuwi mo na ‘ko? Saka, ba’t amoy alak ka? Uminom ka ba?” sunod–sunod na sambit ko, dahilan upang umiling siya.

“Naamoy mo na ngang amoy alak ako, tatanungin mo pa kung uminom ako, tsk!” asik niya.

“Ba’t ang suplado mo? Nagtatanong lang naman ako,” irap ko.

“Ayaw ko kasi ng nagtatanong, samantalang alam mo naman na uminom ako dahil naamoy mo ‘ko. Saka, umuwi ka na dahil baka puntahan ka pa ni Favien sa inyo. Magiging fiancé mo na ‘yon, ‘di ba? Saka, mayaman siya at bagay na bagay kayo dahil mayaman ka rin.” Pagak siyang ngumiti, pero halata ko ang pait sa hitsura niya. Hinaplos ko ang mukha niya, subalit pinalis niya ang kamay ko. “Umuwi ka na, Vivoree,” utos niya sa akin.

“Ayaw kong umuwi, Orzon. Kaya, nga pinuntahan kita rito dahil gusto kitang makita. Saka, makinig ka sa akin dahil wala na kami ni Favien. Noong nagkakilala tayo sa bar at sumama ako, sa ‘yo, break na kami no’n dahil nahuli ko siyang nakikipagsxx sa bestfriend ko. Tanging si daddy at mommy lang ang may gusto na makipagbalikan ako sa kanya dahil kasusyo nila ang magulang ni Favien,” mahabang paliwanag ko.

“Hindi ako kapitan, Ms. Vivoree, kaya huwag kang magpaliwanag sa akin,” sarkastiko na sambit niya, dahilan upang irapan ko siya.

“Nagpaliliwanag lang ako para alam mo at ‘di mo na ipagpilitan na magjowa pa kami ni Favien,” nakabusangot na sambit ko.

Bumuntong–hininga siya. “Alam ko kung ba’t ipinagpipilitan ng magulang mo si Mr. Zorola, dahil nga mayaman siya. Kung ako rin siguro ang magulang mo, gano’n din ang gagawin ko.”

“Gano’n? Kahit ‘di ko na mahal ‘yong tao dahil niloko niya ako?” untag ko.

“Depende. Pero, dahil hindi mo ‘ko magulang, it’s your decision. Ngayon, nasagot ko na tanong mo, kaya umuwi ka na. Marami pa ‘kong gagawing lesson para bukas kaya ayaw ko nang istorbo,” pagtataboy niya sa akin.

“Ayaw ko ngang umuwi dahil gusto kitang makasama.” Ikinawit ko ang kamay ko sa batok niya, pero pinalis na naman niya ito.

“Baka, may makakita sa atin, Vivoree, kaya mahirap na,” aniya sa akin.

“Ba’t gan’yan ka? Inamin mo na nagseselos ka kay Favien, so it means na may gusto ka sa akin,” sambit ko. Hinawakan ko ang mukha niya. “Tumitig ka sa akin, Orzon at gusto kong ulitin mo na nagseselos ka kay Favien,” maawtoridad na utos ko. Subalit, ayaw niyang tumitig sa akin. “Orzon,” sambit ko at hinalikan ko ang labi niya. Ngunit, wala siyang tugon, kaya muli ko siyang hinalikan. At napangiti ako dahil tinugon niya na ito.

“Shít!” sambit niya nang pakawalan ko ang labi niya.

“Nabitin ka?” natatawa na tanong ko.

“Hirap talagang magsinungaling sa bata,” iling niya.

“Eh, ba’t kasi nagkagusto ka sa bata?” sambit ko at muli ko na naman siyang siniil ng halik.

“Vivoree,” saway niya.

“Bakit? Hinahalikan ko lang naman ang professor ko. May masama ba ro’n?” natatawa na naman na sambit ko.

“Tumitígas na kasi ang ano ko, eh!” nagkakamot sa ulo na aniya.

“Ang ano? Ito ba?” ngiti ko na pasimple kong hinawakan ang pagkalalakí niya.

“Vivoree!” muling saway niya, dahilan upang tumawa ako nang malakas.

“Ang arte mo! Kagabi, ako ‘tong kinakabahan.Tapos, ikaw naman ngayon. Pero, aminin mo na—na gusto mo ‘ko dahil kitang–kita ko sa mga mata mo,” wika ko.

Tumitig siya sa akin, kaya naman ang lumakas ang tibøk ng puso ko. Inalis ko naman ang salamin niya at ngumiti ako sa kanya.

“Yeah, I like you more than you know, Vivoree and I hate this feeling kasi mayaman ka at ako? Isang hamak lang na professor at ‘yon lang maipagmamalaki ko, sa ‘yo,” malungkot na pahayag niya sa akin.

Hinawakan ko ang kamay niya at hinila ko siya papasok ng kotse. At kumandong ako sa kanya. Wala akong pakialam kung obsessed na obsessed ako sa kanya.

“Ngayon kung professor ka lang? Wala naman akong paki kung ‘yan ka. Ang mahalaga naman sa akin ay gusto mo ‘ko at gusto rin kita,” pahayag ko, dahilan upang mapaawang ang labi niya.

“Gu–Gusto mo rin ako, Vivoree?” hindi makapaniwala na sambit niya.

“Hindi rin ba obvious, ha?” gagad na irap ko.

“Obvious. Pero, malay ko kung pampalipas oras mo lang ako dahil bigla ka na lang nawala noon, ‘di ba?” aniya, sabay halik sa labi ko.

“Umm, Orzon,” anas ko. Ngunit naalala ko sinabi niya kay Ma’am Connie dahilan upang itulak ko siya’t sampalin.

“Why did you slap my face?” mahinang tanong niya.

“I heard you last night na hindi mo muna liligawan si Ma’am Connie. Iyong salitang 'MUNA' na ‘yon, balak mo ba talaga siyang ligawan?” untag ko.

Humugot siya nang malalim na hininga. Hinawakan niya ang kamay ko at dinampihan niya ito ng halik.

“Ayaw kong masaktan si Connie, Vivoree. Botong–boto sa akin ang papa niya, pero kahit ilang taon na kaming magkakilala’y kapatid lang turing ko sa kanya. At hindi rin naman kasi puwedeng sabihin ko sa kanya na estudyante ko nagugustuhan ko dahil baka maging komplikado pa. At puwede akong makasuhan ng child abuse na nakasaad sa republic act 7610 dahil wala ka pang eighteen at hindi lang ‘yon,” aniya sa akin.

“Yes, dahil seventeen lang ako, Orzon,” pahayag ko.

“See, kaya hindi nila puwedeng malaman kung ano man ang mayro’n tayo dahil puwede akong mawalan ng trabaho at puwede akong makulong,” sambit niya, kaya naman natigilan ako. “Nasa RA 386: Civil Code of the Philippines. Article 352. The relations between teacher and pupil, professor and student, are fixed by government regulations and those of each school or institution. In no case shall corporal punishment be countenanced.

And A s****l relationship with a student could prevent a teacher from carrying out their legal duties to protect students from s****l abuse. When it comes to children under age eighteen, the law and court opinion are unambiguous. And minors cannot give consent to s****l conduct, and any such relationship is expressly forbidden. So, kaya mo bang makipagrelasyon ng patago, Vivoree? Kung hindi mo naman kaya, iwasan na lang natin ang isa’t isa habang maaga pa, habang hindi pa lumalalim ang pagtingin natin sa isa’t isa,” pahayag niya, dahilan upang mapailing ako.

“Hindi ko kayang iwasan ka, Orzon, hindi ko kaya,” garalgal na sagot ko.

Hinaplos niya ang mukha ko. “Hindi ko rin naman kaya, pero alam nating mali ito. Na ito ay bawal.”

“Kahit na! Hindi naman natin alam pareho na professor kita at estudyante mo ‘ko. At ngayon pa ba tayo susuko, Orzon? May nasimulan na tayo, at alam kong mahirap mo nang bitawan ‘yon dahil gusto mo ‘ko,” maawtoridad na saad ko.

“Then, bear with me, Vivoree at alam kong makakayanan natin itong magkasama,” ngiti niya sa akin at mahigpit niya akong niyakap.

Alam ko na bawal talaga ang relasyong mayro'n kami ngayon ni Orzon. Pero, wala kaming magagawa dahil gusto namin ang isa't isa.

Alam ko rin kung sino ang mga taong haharang sa pag–iibigan naming dalawa. At numero uno na si daddy, kaya kailangan kong maghanda, dahil ngayon pa lang ay alam kong tututol na sila.