Playboy Diary: The Queen

Chapter 3 - Chielle's first child (Odelia)

Sa San Francisco, California, USA

Umiinom ako ng milktea nang may tumabi sa akin.

"Odels, he's one of the nerds you considered as lackey in school. Why does he look so sad?" tanong ng isa sa mga kaibigan ko at tinuro niya sa akin si Tyler na nakatingin sa bintana.

"Approach him so you will know why he is so sad," aniko habang humihigop ako ng milktea na binili ko.

"I do not want to! Then, why do you treat him like a dog and he obey you." tanong niya kaagad sa akin hindi ko sya sinagot.

Tyler looked at us then my friend and I smiled. Even though I wanted to approach him, ayaw ko naman magtaka at magduda sa amin ang kaibigan ko. Tyler was my secret boyfriend and we have been dating for a year.

Hindi ito alam ni mommy kahit nagsasabi ako palagi sa kanya kung nasaan ako. Natatakot ako na paghiwalayin niya kami.

"I bully him. I want him. He's my toy," aniko kahit hindi totoo ang sinasabi ko.

Isang taon na ang nakalipas noong naging magkasama kami ni Tyler sa isang group project. Naging magkaibigan kami pagkatapos niyon nang patago dahil ayaw kong malaman ng mga kaibigan ko. He was not like my friends. He was a real person who was worth keeping.

"Ah! Are you just playing with him?" tanong niya sa akin at ngumisi na lang pagkatapos.

Nakarinig ako ng pagdabog sa likod ko. Napalingon ako at nakita kong umalis si Tyler ng cafe. Nang tatayo na ako ay hinawakan ng kaibigan ko ang kamay ko.

"Maybe he heard what you have said, he was behind you a while ago," aniya. Napatingin ako sa kaibigan ko at hindi pinansin ang sinabi niya. Sinundan ko si Tyler.

"Tyler!" sigaw ko at nahahapo akong huminto sa may bangketa ng milktea store.

"What have you told to your friends about me?" tanong niya sa akin. Hindi niya ako tinulak palayo sa kaniya.

"I lied, Tyler. I don't want them to think differently if ever they see us together," bulong ko at hinalikan ko ang pisnge niya.

"You are not proud of me because I'm not like those guys you like. I'm a macho dancer in a bar while I study in the morning," sambit niya sa akin.

Umiling ako sa sinabi niya sa akin.

"No, now is not the right time to tell them about what is going on between you and me, about us, please understand." pakiusap ko sa kanya.

Dinikit ko ang mukha ko sa dibdib niya at narinig ko ang pagtibok ng puso niya.

"When will you do it? I want to tell everyone that you are mine, but I can't do that without an approval from you," aniya sa akin.

Naramdaman kong hinalikan niya ako sa ulo ko.

"Gusto ko ikaw ang kasama ko pero hindi ko magawa dahil kasama ko sila palagi. Hindi ako makalapit sa'yo at kung makalapit man ako, kukunin mo ang bag ko dahil ayaw mo mabigatan ako sa bag ko kahit hindi ko naman binibigay sa 'yo," aniko ng mahina at umiwas ako ng tingin.

"Even if we are not together, they would still laugh at me. No matter how big my body is in their eyes, they still see me as loser," malungkot nasambit niya sa akin.

Tumingala ako at hinalikan ko siya sa labi niya bago ko nilayo ang mukha ko.

"No matter who you are, no matter who you were in the past and who you are today, I will still love you. Will you allow me? Do you love me?" malambing kong tanong sa kanya.

Sana may sagot siya sa tanong ko.

Nagulat ako sa pagyakap niya sa akin at nang lumayo siya ay hinalikan niya ako sa labi ko.

"Don't listen to those people who say bad things about me. Listen to me only, okay? Whether it's negative or not," bilin niya bago siya umalis at tumakbo palayo sa akin.

"Odelia! You're here, why are you chasing him?" tanong ng kaibigan ko nang makita niya ako.

Hindi ko siya sinagot. Hinablot ko ang kamay niya at sumakay na kami sa taxi para makauwi sa bahay namin.

Dalawang araw ang nagdaan ay nang umuwi na sa bahay namin sina mommy, lolo at lola mula sa Los Angeles.

"Nakita ko ang daddy mo, anak," wika ni mommy sa akin habang nakaupo kami sa sala.

"What happened?" tanong ko kay Mommy habang nanonood kami ng news.

"Nothing, sweetie. Do you want to go back to the Philippines?" tanong ni Mommy sa akin.

Napalingon bigla ako sa kanya.

"Are we going back to the Philippines?" tanong ko sa kanya.

"It is like visiting your cousins. Your Tito Chie invites us to your cousin's birthday," sambit niya sa akin.

Napaisip ako dahil may klase ako at naiisip ko rin si Tyler.

"I'm going to school, Mom. I want to see my cousins but I'm not allowed to commit absences," sambit ko kay mommy nang tumingin ako.

"Naiintindihan ko naman, sinabi ko lang sa'yo," wika ni mommy sa akin.

Iniwan niya ako at nagpunta siya sa veranda. Hindi na nag-asawa ang mommy ko dahil mahal niya pa rin ang daddy ko. Galit ako sa daddy ko dahil iniwan niya si Mommy at nag-asawa ng iba.

Buti pa si Tito Dad dahil kahit hindi siya ang tunay kong daddy ay tinanggap niya ako bilang anak niya. Miss ko na ang apat kong kapatid na sina Michelle, Odessa, Ophelia at Mencius. Iba-iba ang magulang namin pero ang turing namin sa isa't-isa ay hindi iba.

Tinawagan ko ang kapatid ko na si Michelle na nasa London. Pumasok ako sa kwarto ko at humiga sa kama. Napapangiti na lang ako.

Calling...

Michelle: Hello, why?

Odelia: Are you mad? I just miss you.

Michelle: I miss you so much, ate, how are you? Si mom?

Odelia: We're fine, mom misses you too, when are you coming here?

Michelle: Soon, ate I miss her too.

Odelia: Mag-iingat ka riyan, kapag may hindi ka alam sa school share mo lang sa akin, tulungan natin ang isa't-isa.

Michelle: Yes, sure, ate wait tinatawag na ako ni dad, bye bukas na lang ulit.

Odelia: Sige, Michelle.

Pagkatapos ko kausapin ang kapatid ko ay nagbasa na ako ng mga tinuro sa amin ng teacher namin.

"Lola?" I asked when I saw my grandmother standing across from my room.

"Do you miss your sister?" she asked.

I got up from my bed and sat down properly.

"Yes, I missed them so much," I said.

"Me too, but they are far from us even though we live in the same country," my grandmother answered.

Niyakap niya ako pagkatapos pumasok sa loob ng kwarto ang lola ko.

Bakit nangyayari sa atin 'to?" tanong ko sa lola ko nang bumitaw ako sa kanya.

"Kaya natin 'to, apo. Naawa rin ako sa mommy at Tito Dad mo dahil nagsasakripisyo sila para sa atin," sambit ni Lola.

Tumango na lang ako sa kanya.

Kinuha ni Lola ang family picture namin. Makikita sa larawan na parang wala kaming problemang pinagdadaanan.

"Bakit kasi may underground business?" tanong ko.

"Parte ito ng pamilya natin, apo. Kahit hindi kami naging parte ng underground ay damay kami dahil sa Tito Dad mo," wika ni Lola sa akin.

Hindi ko sinisisi si Tito Dad na nadamay niya kami sa underground business ng pamilya niya kung magiging parte ako nito.

Gusto kong pag-aralan ang nangyayari kung bakit may ganitong sitwasyon sa underground business niya.