ตอนที่ 6 ทำแผล
1696 Words
เจด้าสอนงานให้เปรี้ยวแป๊บเดียวเธอก็เข้าใจและทำตามที่เจด้าสอนได้เป็นอย่างดีเพราะเธอเป็นคนหัวไวจนเจด้าออกปากชมไม่หยุด เมื่อเห็นเปรี้ยวนั้นทำงานได้อย่างคล่องแคล่วแล้วเจด้าจึงขึ้นมาทำงานของตัวเอง ส่วนเปรี้ยวก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างเต็มที่โดยไม่รู้ตัวว่ากำลังมีสายตาคู่หนึ่งกำลังจดจ้องเธอไม่วางตาจากห้องข้างบน
“น้องเปรี้ยวเก่งจังเลยครับ คุณเจด้าสอนงานแป๊บเดียวก็เข้าใจหมดทุกอย่างในรอบเดียวแถมยังทำได้ดีกว่าพี่ตอนที่มาวันแรกอีก สวยแล้วยังเก่งอีกนะเนี่ย”
ออกัสพนักงานชายที่เป็นหัวหน้าแผนกจ่ายเครื่องดื่มพูดชมเปรี้ยวด้วยรอยยิ้มรู้สึกถูกชะตากับเปรี้ยวเป็นอย่างมากเพราะเปรี้ยวนั้นตรงสเปคของเขาทุกอย่าง
“เห็นด้วยกับพี่ออกัสเลยค่ะ แบบนี้พี่ก็ลาออกได้อย่างสบายใจแล้วล่ะ เสียดายเนาะเรามาเจอกันช้าไป ถ้าไม่ติดว่าพี่ต้องกลับไปดูแลแม่ที่ป่วยอยู่ต่างจังหวัดพี่ไม่ลาออกแน่นอน เจ้านายที่นี่ใจดีมากเลยนะน้องเปรี้ยว”
ผักบุ้งที่ทำงานคู่กับออกัสพูดด้วยรอยยิ้มจนเปรี้ยวได้แต่ยิ้มกว้างขึ้นเมื่อเจอรุ่นพี่ที่ทำงานคุยกับเธออย่างเป็นกันเองแบบนี้
“ขอบคุณพี่ออกัสกับพี่ผักบุ้งมากเลยนะคะ หนูจะตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่เลยค่ะ ถ้าหนูทำผิดอะไรช่วยตักเตือนหนูด้วยนะคะ”
เปรี้ยวพูดขอบคุณออกัสและผักบุ้งด้วยรอยยิ้มทำเอาออกัสถึงกับชะงักเมื่อได้เห็นรอยยิ้มหวานชัดๆ เพราะตอนเธอยิ้มกว้างยิ่งทำให้เธอน่ารักมากกว่าเดิม เมื่อเห็นพี่ทั้งสองยิ้มตอบก็รู้สึกดีไม่น้อยคุยกันได้สักพักเปรี้ยวจึงหันกลับมาทำงานของตัวเอง เพราะมีเด็กเสิร์ฟมาสั่งเครื่องดื่มให้ลูกค้า เธอจึงเดินไปหยิบเหล้าที่อยู่บนชั้นสูงสุดของตู้ที่อยู่ด้านหลังของเธอ ด้วยความสูงเพียงแค่ร้อยหกสิบเธอจึงได้แต่ยืดตัวพยายามจะหยิบแต่ก็หยิบไม่ถึง ร่างบางสะดุ้งตกใจเล็กน้อยเมื่ออยู่ดีๆ ออกัสก็เดินมาซ้อนหลังเธอจนแผ่นหลังบางชิดกับอกแกร่งของออกัส เปรี้ยวจึงขยับชิดตู้ด้วยความระวังตัว ส่วนออกัสเมื่อรู้สึกเหมือนเธอจะกลัวเขาจึงถอยหลังห่างเล็กน้อย แล้วส่งยิ้มให้เธอทันที
“ครั้งหน้าอันไหนหยิบไม่ถึงก็บอกพี่นะ”
ออกัสพูดกับเปรี้ยวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ขอบคุณค่ะ”
เปรี้ยวพูดขอบคุณออกัสแล้วส่งยิ้มบางให้เขา ขณะที่เธอกำลังจะรับขวดเหล้าจากมือออกัสก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงของว่านเรียกเธอ
“น้องเปรี้ยว คุณเจเดนให้ขึ้นไปทำแผลให้บนห้องทำงานน่ะ ไปตอนนี้เลยนะ”
ออกัสถึงกับตกใจเมื่อได้ยินคำพูดของว่านเพราะไม่เคยเห็นเจเดนเรียกพนักงานเข้าห้องทำงานเขาแบบนี้เลยสักครั้ง เช่นเดียวกันกับเปรี้ยวที่ตกใจไม่ต่างจากออกัสเพราะเธอพึ่งทำแผลให้เขาไปเมื่อเช้านี่เอง แถมเขายังทำเหมือนไม่ชอบหน้าเธออีก
“ห๊ะ! คุณเจเดนเนี่ยนะคะให้หนูไปทำแผลให้”
เปรี้ยวถามว่านอีกครั้งด้วยความตกใจ
“ใช่”
ว่านตอบเปรี้ยวสั้นๆ ตอนแรกที่เขาได้รับคำสั่งก็ตกใจไม่ต่างจากสองคนนี้ เพราะเจเดนนั้นสั่งด้วยสีหน้าอารมณ์ไม่ดีเหมือนกำลังโกรธใครอยู่และที่ตกใจมากก็คือเจ้านายของเขาไม่เคยเรียกพนักงานเข้าห้องทำงานตัวเองเลยสักคน
“แต่หนูพึ่งล้างแผลให้คุณเจเดนเมื่อเช้าเองนะคะพี่ว่าน”
“เออวะ แต่ยังไงก็ต้องไป เจ้านายสั่งมาแล้ว รีบๆ ขึ้นไปหาเถอะ ชักช้าเดี๋ยวโดนคุณเจเดนดุนะ”
“ค่ะๆ”
เปรี้ยวตอบว่านแล้วรีบเดินขึ้นไปห้องทำงานของเจเดนทันที
“ตกใจเลยอะพี่ ครั้งแรกเลยที่เห็นคุณเจเดนเรียกพนักงานเข้าห้องแบบนี้ หรือน้องเปรี้ยวจะเป็นพิเศษของคุณเจเดนเพราะขนาดสอนงานคุณเจด้ายังลงมาสอนให้เองกับมือเลย”
ผักบุ้งพูดกับออกัสด้วยท่าทางตกใจ ส่วนออกัสก็ได้แต่ทำหน้าซึม ตอนแรกกะจะจีบเปรี้ยวแต่เขาคงจะได้ตัดใจเพราะดูแล้วการที่เจเดนเรียกเธอเข้าห้องแบบนี้เหมือนจะประกาศความเป็นเจ้าของของเธอชัดๆ ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ออกัสจึงไม่คิดจะเสี่ยงจีบเปรี้ยวเพราะไม่อยากมีเรื่องกับเจ้านายตัวเอง ส่วนเปรี้ยวเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องแล้วก็เคาะประตูขออนุญาตทันที
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ขออนุญาตเข้าห้องค่ะ”
“เข้ามา”
เมื่อได้ยินเสียงเจเดนพูดอนุญาตเปรี้ยวจึงเปิดประตูแล้วเดินไปหาเจเดนที่กำลังนั่งดื่มเหล้าที่โซฟา ส่วนเจเดนก็นั่งนิ่งมองข้างล่างโดยไม่พูดอะไรจนเปรี้ยวถึงกับงงต้องเอ่ยถามเขาก่อน
“พี่ว่านบอกว่าคุณให้หนูมาล้างแผลให้หรอคะ”
“อืม”
เจเดนตอบเปรี้ยวสั้นๆ แต่ไม่ได้หันมองเธอ
“แต่หนูล้างให้คุณตอนเช้าแล้วนะคะ หรือว่ารู้สึกเจ็บแผลหรอคะ”
“ฉันสั่งให้ล้างก็ล้าง อย่าถามมาก ถ้าไม่อยากล้างให้ก็ไสหัวออกไป”
“จะตะคอกใส่ทำไมเนี่ย หนูตกใจนะคะ ให้คนอื่นทำให้ก็พูดดีๆ หน่อยก็ไม่ได้”
เจเดนถึงกับหันมามองตาขวางใส่เปรี้ยวเมื่อเธอนั้นเถียงเขากลับโดยไม่รู้สึกกลัวเขาเลยแม้แต่น้อย
“ทำไม อยากให้ฉันพูดหวานๆ กับเธอรึไง ฝันไปเถอะ”
เจเดนพูดใส่เปรี้ยวด้วยความไม่พอใจเพราะรู้สึกหงุดหงิดตอนที่เห็นออกัสไปยืนซ้อนหลังเปรี้ยวอย่างใกล้ชิด ซึ่งตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองนั้นจะหงุดหงิดทำไม
“ไม่หรอกค่ะ เพราะหนูชอบที่คุณเป็นตัวเองแบบนี้ ในห้องมีอุปกรณ์ทำแผลมั้ยคะ ถ้าไม่มีหนูจะลงไปเอาของหนูมาทำให้”
เปรี้ยวพูดใส่เจเดนอย่างชิวๆ ไม่ได้รู้สึกโกรธหรือไม่พอใจเขาเลยแม้แต่น้อย คำพูดของเปรี้ยวทำเอาเจเดนชะงักเล็กน้อยเมื่อเธอบอกว่าชอบที่เขาเป็นแบบนี้ แต่ก็ปรับสีหน้ามานิ่งขรึมเหมือนเดิม
“อยู่ในตู้นั่น”
เปรี้ยวหันไปมองตามสายตาเจเดนจึงเดินไปเปิดตู้หยิบกล่องปฐมพยาบาลออกมาแล้วเดินมาหยุดตรงหน้าเจเดน
“คุณเจเดนช่วยไปนั่งที่โซฟาใหญ่ได้มั้ยคะ”
“ทำไม”
เจเดนถามเปรี้ยวกลับสั้นๆ เสียงเรียบ
“ก็คุณนั่งโซฟาเล็กที่นั่งได้แค่คนเดียวหนูจะนั่งล้างแผลให้คุณยังไงคะ จะยืนค้ำหัวคุณก็ดูไม่เหมาะ จะคุกเข่าทำก็กลัวจะยื่นมือไม่สะดวก ว้ายย!”
เปรี้ยวถึงกับร้องตกใจเมื่ออยู่ดีๆ เจเดนก็ดึงกระชากเธอให้เซล้มมาอยู่บนตักเขาอย่างแรงโดยตัวเธอนั้นนั่งหันข้างให้เขาจนเธอเกือบปล่อยกล่องปฐมพยาบาลหลุดมือ
“คุณเจเดนทำอะไรของคุณเนี่ย”
เปรี้ยวแว๊ดเสียงใส่เจเดนด้วยความตกใจแล้วตั้งท่าจะลุกขึ้นแต่ก็ลุกไม่ได้เพราะโดนเจเดนนั้นกอดเอวไว้แน่นพร้อมกับจ้องหน้าเธอด้วยสายตาดุดันคาดเดายากว่าตอนนี้เขานั้นรู้สึกยังไง
“เธอพูดเองว่ายืนทำกับนั่งคุกเข่าทำมันไม่สะดวก ฉันก็เลยช่วยให้เธอทำงานได้ง่ายขึ้น รีบๆ ล้างแผลให้ฉัน จะได้ลงไปทำงาน”
เจเดนพูดเสียงดุใส่เปรี้ยวเหมือนไม่ชอบเธอแต่มือเขากลับกระชับกอดไว้แน่น จนเธอนึกอยากแกล้งเขาขึ้นมาทันที
“อยู่ใกล้หนูมากๆ ไม่กลัวหลงเสน่ห์หนูหรอคะพี่”
เปรี้ยวพูดแกล้งเจเดนพร้อมกับส่งยิ้มกวนๆ ใส่เขา แต่ก็หุบยิ้มเมื่อได้ยินคำพูดของเจเดน
“ขาวซีดเหมือนผีดิบแถมผอมแห้งอย่างกับศพเดินได้ แค่เห็นฉันก็หมดอารมณ์แล้ว เลิกพูดพล่ามแล้วรีบล้างแผลให้ฉัน เวลาฉันมีค่าอย่ามาทำให้ฉันเสียเวลา”
เจเดนพูดตอบกลับเปรี้ยวเสียงแข็ง
“แรงมาก อย่าเผลอตกหลุมรักศพเดินได้คนนี้แล้วกันนะคะ เป็นคนเรียกให้ขึ้นมาเองแท้ๆ ยังมาบอกว่าเสียเวลาอีก จะล้างให้เดี๋ยวนี้เลยค่ะคุณเจเดน”
เปรี้ยวพูดสวนกลับเจเดนอย่างไม่ยอม จนเจเดนมองตาขวางใส่เธอ เปรี้ยวจึงพูดด้วยน้ำเสียงเน้นๆ ในประโยคสุดท้าย จากนั้นก็เริ่มทำแผลที่หน้าผากของเขาซึ่งแน่นอนว่าการล้างแผลใช้เวลาไม่นานแน่นอนแล้วเธอจะต้องลงไปทำงานข้างล่าง แต่มันดันไม่ได้เป็นแบบนั้นเพราะหลังจากล้างแผลที่หน้าผากเสร็จเจเดนก็ไม่ยอมปล่อยเธอลงจากตักเพราะให้เธอล้างแผลให้จุดที่เป็นแผลเล็กๆ ตรงมือและแขนโดยที่เธอยังอยู่บนตักเขาซึ่งแผลเล็กๆ แบบนี้ไม่จำเป็นต้องล้างด้วยซ้ำ เนื่อวจากตอนเกิดอุบัติเหตุเศษกระจกหน้ารถแตกกระเด็นมาโดนตามมือตามแขนเจเดนจึงทำให้เขานั้นมีแผลขีดข่วนเล็กๆ จากเศษกระจกเยอะพอสมควร เปรี้ยวจึงใช้เวลานานขึ้นเพราะเขานั้นให้เธอล้างแผลตามขั้นตอนเหมือนกับล้างแผลที่หน้าผากจนเปรี้ยวทั้งบ่นทั้งล้างแผลให้เพราะเขาชอบดุเธอว่าล้างแผลไม่สะอาดให้ล้างใหม่อยู่หลายจุดจนตอนนี้ผ่านไปเกือบสองชั่วโมงกว่าเจเดนก็ยังให้เธอล้างแผลให้ไม่หยุดชอบใช้เสียงดุข่มเธอว่าล้างได้ไม่ดีแล้วก็ให้ทำใหม่ตลอดจนเปรี้ยวได้แต่มองค้อนใส่เขาเมื่อโดนสั่งให้ล้างแผลใหม่อยู่หลายครั้ง
- Writer
