หนี้รักนายเจเดน

“คะ…คุณเจเดน ได้โปรด ปล่อยผมไปเถอะ ผมจะไม่มาเหยียบที่นี่อีกแล้วครับ โอ๊ย!” เสี่ยดนัยนักท่องเที่ยวราตรีชอบมั่วผู้หญิงนั่งคุกเข่ายกมือไหว้อ้อนวอนหนุ่มรุ่นลูกที่กำลังยืนมองเขาด้วยสายตาเย็นชา และต้องหงายหลังล้มลงพื้นเมื่อโดนคนตรงหน้าถีบเข้าอย่างแรง แถมยังกระทืบซ้ำจนสลบคาที่ “เอามันไปทิ้ง” เจเดนเอ่ยสั่งลูกน้องด้วยน้ำเสียงเย็นชาหลังจากกระทืบเสี่ยดนัยจนสลบไปแล้ว เพราะเสี่ยดนัยทำผิดกฎของผับเอายาเสพติดเข้ามาใช้ในผับของเจเดน เจเดนจึงจัดการขั้นเด็ดขาดแบบไม่ปราณีเพราะต้องการเชือดไก่ให้ลิงดูลูกค้าคนอื่นจะได้ไม่ทำตาม “ครับคุณเจเดน” เมื่อเจเดนออกคำสั่งลูกน้องก็ลากเสี่ยดนัยออกจากห้องทำงานของเจเดนทันที เจเดนหนุ่มหล่อวัยยี่สิบเอ็ดปี ลูกชายฝาแฝดของเจไดและมิริน ที่ตอนนี้กำลังเรียนอยู่คณะวิศวกรรมยานยนต์ ปีสาม และเขายังเป็นเจ้าของผับร่วมกับเจด้าคู่แฝดหญิงของเขา และเอวาลูกสาวของอคินกับแพรวาซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา นอกจากเจด้าและเอวา เจเดนยังมีพี่อีกสองคนที่เขารักและเคารพไม่ต่างจากเอวา นั่นก็คือราชันย์ลูกชายของรามินกับเค้กที่ทุกคนยกให้เป็นพี่ใหญ่ของแก๊งและดารินลูกสาวของไดม่อนกับโรสที่เจเดนให้ความเคารพและเกรงใจมากในบรรดาสามสาว เพราะดารินนั้นมีบุคลิกที่ดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเจด้าและเอวา เมื่อลูกน้องลากตัวปัญหาออกไปแล้ว เจเดนก็เดินมานั่งที่โซฟาหยิบแก้วเหล้ากระดื่มอย่างใจเย็นแล้วกวาดตามองผ่านกระจกลงไปยังด้านล่างของผับที่มีลูกค้ากำลังสนุกสนานกันอยู่ด้วยสายตานิ่งเรียบ เจเดนมีนิสัยที่ดุ ปากร้าย ไม่เป็นมิตรกับใครง่ายๆ เวลาไปเรียนเขาจะมีแค่เพื่อนสองคนที่กล้าอยู่ด้วยนั่นก็คือลีวายและว่านที่เป็นลูกของลูกน้องของเจไดพ่อของเขาและเจไดก็ให้มาเป็นลูกน้องของเจเดน “ขออนุญาตครับคุณเจเดน มีเด็กผู้หญิงมาสมัครงาน หน้าตาสวยด้วยนะครับ คุณเจเดนจะไปดูเองมั้ยครับ” ว่านเอ่ยถามเจเดนอย่างสุภาพเพราะถึงเขาจะอายุเท่ากันและเรียนห้องเดียวกันแต่ก็เคารพเป็นเจ้านายเช่นเดียวกันกับลีวาย และสาเหตุที่ทำให้ว่านและลีวายต่างก็ให้ความเคารพเจเดนเพราะเจเดนไม่ได้ปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนเป็นลูกน้องเลยสักนิด เจเดนไม่เคยบอกคนอื่นว่าเขาทั้งสองเป็นลูกน้องของตัวเอง เวลาไปเรียนก็ไม่เคยออกคำสั่งอะไรพวกเขา ปฏิบัติต่อพวกเขาทั้งสองเหมือนเป็นเพื่อนเลยด้วยซ้ำ แต่พอเวลาทำงานที่ผับเจเดนถึงจะสั่งงานทั้งสองเพราะพวกเขาก็ทำงานที่ผับของเจเดนเหมือนกัน “ไล่ไปซะ พนักงานเต็มแล้ว” เจเดนออกคำสั่งว่านเสียงเรียบไม่ได้สนใจคำว่าสาวสวยเลยสักนิด ซึ่งว่านก็ชินกับนิสัยเย็นชาของเจ้านายตัวเองที่ไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลยสักคน เรียกได้ว่าตั้งแต่โตมาด้วยกันเขาไม่เคยเห็นเจเดนแตะต้องผู้หญิงในเชิงชู้สาวเลยสักครั้ง “จะไม่ดูสักหน่อยหรอครับ เธอสวยมากจริงๆ นะครับ รับทราบครับ” ว่านที่พยายามจะพูดให้เจ้านายไปดูสาวสวยถึงกับต้องรีบรับคำสั่งอย่างเร็วเมื่อโดนเจเดนส่งสายตาดุมาให้ จึงเดินออกจากห้องไปทันที “ขอโทษนะครับน้อง พอดีเจ้านายพี่บอกไม่รับพนักงานแล้ว” ว่านออกมาบอกเด็กสาวหน้าสวยที่ยืนรอหน้าผับอย่างใจจดใจจ่อเพราะเธอต้องการหางานทำด่วน “ไม่มีตำแหน่งไหนว่างเลยหรอคะพี่ ให้เป็นเด็กล้างจานล้างแก้วก็ได้ค่ะ คือหนูจำเป็นต้องทำงานจริงๆ” เปรี้ยว เด็กสาววัยสิบเก้าปีที่พึ่งได้ทุนเข้าเรียนมหาลัยปีหนึ่งคณะพยาบาลศาสตร์ในมหาลัยชื่อดัง รีบถามว่านอย่างร้อนรนสายตาอ้อนวอนเต็มที่เพราะอยากได้งานทำเนื่องจากเธอเดินหางานมาทั้งวันไม่มีที่ไหนรับเธอเลย “ขอโทษจริงๆ น้อง ถ้าเจ้านายพี่บอกว่าไม่รับก็คือไม่รับเลย น้องไปเถอะ” ว่านพูดกับเปรี้ยวเสียงเรียบถึงในใจจะรู้สึกสงสารแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้จึงรีบเดินหนีเธอเขาไปในผับ ส่วนเปรี้ยวเมื่อรู้ว่าไม่ได้งานก็หน้าเศร้าลงทันที แล้วเดินไปนั่งยังป้ายรถเมล์หน้าทางเข้าผับอย่างสิ้นหวังเพราะหมดแรงที่จะไปหางานต่อแล้ว สาเหตุที่เปรี้ยวต้องรีบหางานทำเพราะเธอพึ่งโดนไล่ออกจากงานเสิร์ฟในร้านอาหารดังเพราะไปมีเรื่องกับลูกค้าที่มาลวนลามเธอก่อน แต่เพราะเธอเป็นแค่เด็กเสิร์ฟจึงทำให้ผู้จัดการเลือกเข้าข้างลูกค้าแล้วไล่เธอออกแทนและที่เธอต้องดิ้นรนหาเงินเพราะไม่ได้มีครอบครัวคอยช่วยเหลือ ครอบครัวคนเดียวที่เธอมีอยู่ก็คือพ่อที่ติดการพนันแถมยังสร้างหนี้ให้เธอไม่หยุดหย่อนจนเธอต้องหนีออกจากพ่อตัวเองมาเช่าห้องอยู่คนเดียวเพราะพ่อจ้องจะเอาแต่ตัวเธอส่งไปขัดดอกให้เจ้าหนี้ตลอดถึงเปรี้ยวจะหนีพ่อมาอยู่คนเดียวได้แต่ก็ยังโดนเจ้าหนี้ตามทวงหนี้ตลอด เพื่อรักษาชีวิตตัวเองเปรี้ยวจึงต้องหาเงินมาใช้หนี้แทนพ่อตัวเองอย่างเลี่ยงไม่ได้ “งืออ ทำไมชีวิตยัยเปรี้ยวถึงรันทดขนาดนี้เนี่ย ชาติที่แล้วไปทำชั่วอะไรไว้ฮะ ชาตินี้ถึงได้อับจนขนาดนี้ เฮ้ออ!” เปรี้ยวนั่งตัดพ้อพึมพำอยู่คนเดียว ถึงจะรู้สึกเหนื่อยหรือน้อยใจในโชคชะตาตัวเองแต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกท้อจนไม่อยากทำอะไร แค่นั่งพักให้หายเหนื่อยแล้วค่อยดิ้นรนต่อ เพราะเธอคิดว่าถ้ายังมีความขยันและพยายามสักวันเธอต้องมีวันที่จะลืมตาอ้าปากได้อย่างสบายใจ ตู้มมมม ขณะที่เปรี้ยวกำลังนั่งคิดหาที่สมัครงานก็ต้องตกใจหันไปมองเมื่อเห็นมีรถบรรทุกหกล้อขับชนรถสปอร์ตหรูที่กำลังจะเลี้ยวออกจากผับ เมื่อเห็นรถบรรทุกหกล้อขับไปโดยไม่คิดจะลงมาดูคู่กรณีเปรี้ยวจึงรีบวิ่งไปดูทันที “ชนแล้วยังหนีอีก นิสัยไม่ดีจริงๆ ดีนะที่ชนแค่ข้างหน้าทำให้เสียหลักไปชนเสานิดหน่อย คุณคะ คุณได้ยินเสียงฉันมั้ยคะ” เปรี้ยวพยายามเรียกคนในรถเมื่อเห็นไม่มีใครตอบหรือเปิดรถเธอจึงเดินไปหยิบท่อนไม้ขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างทางมาทุบกระจกฝั่งด้านหลังคนขับเพราะกลัวคนในรถโดนเศษกระจกถ้าทุบด้านหน้า จนเจเดนที่กำลังนั่งมึนหัวอยู่ในรถเพราะหัวฟาดกับพวงมาลัยจนหัวแตกถึงกับตกใจเมื่อมีคนทุบกระจกรถเขา เจเดนตั้งท่าจะหยิบปืนที่อยู่ในลิ้นชักหน้ารถออกมาเพราะคิดว่าเปรี้ยวจะมาทำร้ายเขาแต่ไม่ทัน เพราะหลังจากเธอทุบกระจกแล้วก็รีบยื่นมือแทรกมาปลดล็อกประตูฝั่งคนขับจากนั้นก็เปิดประตูแล้วดึงเจเดนออกจากรถทันที “ปล่อยฉัน” “โอ๊ย!” เปรี้ยวถึงกับร้องเจ็บออกมาเมื่อโดนเจเดนผลักอย่างแรงจนเธอเซล้มลง ส่วนเจเดนที่กำลังมึนหัวก็เซมายืนพิงรถแล้วหันไปมองหน้าเปรี้ยวอย่างไม่พอใจ “เป็นบ้าอะไร ฉันมาช่วยคุณนะ ไม่ได้มาฆ่าคุณสักหน่อย” เปรี้ยวลุกขึ้นยืนแล้วแว๊ดเสียงใส่เจเดนด้วยความไม่พอใจ ส่วนเจเดนก็มองหน้าเปรี้ยวกลับอย่างไม่เป็นมิตรเพราะไม่เชื่อคำพูดของเธอ “เธอเป็นใคร มายุ่งกับฉันทำไม” เจเดนถามเปรี้ยวเสียงแข็ง ถึงจะมึนหัวแต่ก็พยายามหยัดกายยืนเต็มความสูง “ฉันก็ไม่ได้อยากยุ่งหรอกแต่เผอิญว่านั่งอยู่ดีๆ แล้วดันมีรถชนกันตรงหน้าเลยเดินมาดู เฮ้ยย! คุณระวัง!” ขณะที่เปรี้ยวและเจเดนกำลังยืนเถียงกัน รถบรรทุกหกล้อคันเดิมก็ขับกลับมาแล้วตั้งใจพุ่งตรงมาหาเจเดนที่กำลังยืนหันหลังให้ถนนอยู่ เปรี้ยวจึงรีบคว้าเจเดนหลบจนทั้งสองนอนกลิ้งเข้าไปทางผับโดยที่เปรี้ยวกอดเจเดนไว้แน่นจนหลบพ้นอย่างเฉียดฉิวเมื่อชนไม่สำเร็จรถบรรทุกคันนั้นก็รีบขับหนีทันที “คุณเป็นอะไรรึเปล่า เจ็บตรงไหนเพิ่มมั้ย ขอโทษนะฉันกลัวหลบไม่ทันเลยรีบดึงคุณไว้” เปรี้ยวพูดขึ้นด้วยสีหน้าเป็นห่วงขณะที่ร่างบางตัวเองยังนอนคร่อมเจเดนไว้ ส่วนเจเดนเมื่อเห็นเธอช่วยโดยไม่กลัวตัวเองเจ็บจึงรู้ว่าเธอไม่ได้คิดร้ายกับเขา จังหวะที่เปรี้ยวถามเขาทำให้ทั้งสองเผลอสบตากันนิ่งทั้งคู่ราวกับโดนมนต์สะกดไม่ให้ขยับไปไหน เจเดนถึงกับมองใบหน้าหวานไม่วางตาโดยไม่รู้ตัวเป็นครั้งแรกที่เขาสนใจแววตากลมโตของผู้หญิงแบบนี้ “คุณเจเดน” “อ๊ะ!” เมื่อได้ยินเสียงตะโกนเรียกของลีวายเจเดนก็ได้สติแล้วผลักเปรี้ยวออกจากตัวเอง จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนโดยไม่สนใจคนที่เขาผลักเลยสักนิด ส่วนเปรี้ยวเมื่อโดนเจเดนผลักจนล้มก็มองเจเดนด้วยความไม่พอใจแล้วลุกขึ้นยืน เมื่อเห็นเจเดนกำลังยืนคุยกับคนอื่นโดยไม่สนใจเธอ เปรี้ยวจึงเดินไปทันที “ชิ คนช่วยแท้ๆ คำขอบคุณสักคำก็ไม่มีแถมยังมาทำให้เจ็บอีก รู้งี้ปล่อยทิ้งไว้ในรถตั้งแต่แรกดีกว่า ทำคุณบูชาโทษจริงๆ เลย” เปรี้ยวบ่นให้เจเดนขณะที่หันหลังเดินไปข้างทางเพื่อกลับห้องเช่าตัวเองโดยไม่ยอมนั่งรถเพราะต้องประหยัดเงิน ส่วนเจเดนเมื่อลีวายมาถึงก็ยืนคุยกับลีวายทันทีโดยไม่ได้สนใจเปรี้ยวเลยสักนิด