ตอนที่ 5 ไม่อยากได้พี่ชาย
2006 Words
“จะอยากรู้ไปทำไม ถ้าฉันไม่มีแฟน เธอจะมาจีบฉันรึไง”
“ถ้าหนูจีบ คุณจะให้จีบมั้ยล่ะคะ”
เปรี้ยวตอบกลับเจเดนพร้อมกับยิ้มกว้างใส่เขา ทำเอาเจเดนถึงกับทำตัวไม่ถูกเพราะพึ่งเคยมีคนกล้ามาพูดจีบเขาตรงๆ แบบนี้ แต่ก็ทำสีหน้านิ่งขรึมใส่เธอเหมือนเดิม
“ไร้สาระ ใครจะชอบคนอย่างเธอลงกัน”
เจเดนพูดใส่เปรี้ยวสั้นๆ
“นั่นสิคะ หนูก็แค่พูดไปงั้นล่ะค่ะ หนูไม่กล้าจีบคุณหรอก อยากที่คุณพูดคงไม่มีใครที่จะชอบผู้หญิงที่ไม่มีอะไรอย่างหนู ล้างแผลเสร็จแล้วหนูไปนะคะ อย่าลืมที่บอกนะคะล้างแผลทุกวันด้วย”
เปรี้ยวพูดกับเจเดนด้วยรอยยิ้มแล้วลุกเดินไปทันที จนเจเดนได้แต่มองตามด้วยความรู้สึกแปลกๆ เพราะใบหน้าเธอยิ้มแต่แววตากลับรู้สึกเศร้าอย่างชัดเจน
“จะไปคิดตามทำไมวะ ไม่ใช่เรื่องของเราสักหน่อย”
เจเดนสลัดความคิดตัวเองทิ้งทันทีเมื่อเผลอคิดถึงความรู้สึกของเธอตอนที่พูดกับเขาเรื่องแฟน เมื่อละความสนใจเรื่องเปรี้ยวได้แล้วก็ลุกขึ้นเดินไปเรียนทันที ทางด้านเปรี้ยวในตอนแรกเธอแค่อยากจะพูดแกล้งเขา แต่พอได้ยินคำพูดที่เขาบอกว่าใครจะชอบเธอลงก็ทำให้เธอรู้สึกเศร้าขึ้นมานิดๆ แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไรเขาเพราะสิ่งที่เขาพูดนั้นถูกทุกอย่าง ถ้าจะให้เธอจีบเขาจริงๆ ยังไงเธอก็ไม่สมหวังเพราะคิดว่าตัวเองไม่เหมาะกับคนอย่างเขาแน่นอน
“เฮ้ออ! ตอนโดนคนอื่นพูดดูถูกไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย พอโดนคนที่ชอบพูดใส่ปั๊บเจ็บจี๊ดขึ้นมาทันที วาสนาเราคงได้แค่ดูเค้าเฉยๆ แบบนี้สินะ แค่ชื่อยังไม่กล้าถามเค้าเลย”
เปรี้ยวพูดตัดพ้อตัวเองด้วยใบหน้าซึมเล็กน้อยเพราะเธอนั้นรู้สึกชอบเจเดนตั้งแต่แรกที่เจอ ถึงจะพยายามเข้าไปยุ่งวุ่นวายในชีวิตของเขาแต่ก็ไม่ได้คิดอยากจะครอบครองเพราะกลัวโดนเขาว่าตัวเองใฝ่สูง เปรี้ยวเดินคิดเรื่องเจเดนมาตลอดทางจนถึงห้องเรียนตัวเองจึงเลิกคิดเรื่องเจเดนแล้วหันมาสนใจเรื่องเรียนแทน เมื่อเลิกเรียนแล้วเปรี้ยวก็รีบกลับห้องไปเปลี่ยนชุดเพื่อไปผับของเจด้าตามที่ได้นัดกันไว้
“ผับนี้เป็นของพี่เจด้าหรอเนี่ย วันนั้นเห็นว่าเจ้าของผับไม่รับพนักงานแล้วนิ เป็นบุญของแกแท้ๆ ยัยเปรี้ยวที่ได้มาเจอพี่เจด้า”
เปรี้ยวพูดขึ้นด้วยความดีใจได้แต่ขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้เธอได้เจอกับเจด้า เมื่อมาถึงผับเปรี้ยวก็เดินไปหาว่านที่กำลังเดินเช็คความเรียบร้อยทางด้านหน้า
“สวัสดีค่ะพี่”
เปรี้ยวพูดทักทายว่านพร้อมกับยกมือไหว้เขาอย่างสุภาพ
“เอ้า! น้อง มาทำไมอีกเนี่ย มาหาคุณเจเดนหรอ”
ว่านเอ่ยถามเปรี้ยวขึ้นด้วยความตื่นเต้นเพราะคิดว่าเธอมาหาเจ้านายตัวเอง
“คุณเจเดนคือใครหรอคะ หรือเป็นพี่น้องของพี่เจด้าหรอคะพี่”
เปรี้ยวถามว่านกลับด้วยความสงสัยเพราะเธอไม่รู้ว่าใครชื่อเจเดน ทำเอาว่านถึงกับทำหน้างงเลยทีเดียวเมื่อเธอทำเหมือนไม่รู้จักเจเดนเพราะเมื่อวานยังเห็นเธอทำแผลให้เจ้านายของเขาอยู่เลย
“น้องไม่รู้จักคุณเจเดนหรอ”
“ไม่รู้จักค่ะ พอดีวันนี้หนูมาเพราะพี่เจด้านัดให้มาทำงานค่ะ หนูขอเข้าไปหาพี่เจด้าหน่อยได้มั้ยคะ”
เปรี้ยวตอบว่านด้วยน้ำเสียงสุภาพ ส่วนว่านก็ได้แต่สงสัยมากกว่าเดิมเมื่อเธอบอกว่าไม่รู้จักเจ้านายตัวเองแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรเธอต่อ
“งั้นรอแป๊บนะ พี่ขอโทรถามคุณเจด้าก่อน”
“ค่ะ”
เมื่อเปรี้ยวตอบแล้ว ว่านก็หยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วโทรหาเจด้าเจ้านายอีกคนของเขา ส่วนเปรี้ยวก็ยืนรอว่านคุยโทรศัพท์เงียบๆ สักพักว่านก็วางสายแล้วหันมาหาเธอทันที
“เดี๋ยวพี่จะพาไปหาคุณเจด้าข้างใน ปะ เข้าไปกัน”
ว่านพูดกับเปรี้ยวอย่างเป็นมิตร เปรี้ยวจึงโค้งหัวตอบแล้วเดินตามว่านเข้าไปในผับทันทีแล้วว่านก็พาเธอขึ้นมายังชั้นสองของผับไปที่ห้องทำงานของเจด้า
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ขออนุญาตครับคุณเจด้า ผมพาน้องเค้ามาแล้วครับ”
ว่านเคาะประตูหน้าห้องแล้วเปิดพาเปรี้ยวเดินไปข้างใน จากนั้นก็รายงานให้เจด้าฟังทันที
“ขอบคุณนะว่าน ไปทำงานต่อเถอะ”
“ครับ”
ว่านตอบเจด้าแล้วเดินออกจากห้องไปทันที
“สวัสดีค่ะพี่…เอ่อ…คุณเจด้า”
เปรี้ยวยกมือไหว้ทักทายเจด้าเสียงกุกๆ กักๆ เพราะเห็นว่านเรียกเจด้าว่าคุณ เธอจึงเรียกตามเพราะคิดว่าตัวเองนั้นเป็นพนักงานของเจด้าจึงไม่กล้าเรียกเธอว่าพี่
“เรียกพี่จ้ะ อย่าเรียกคุณ”
เจด้าเอ่ยบอกเปรี้ยวด้วยรอยยิ้ม ทำเอาเปรี้ยวถึงกับยิ้มกว้างขึ้นรู้สึกดีไม่น้อยเมื่อเจด้าให้เธอเรียกพี่อย่างเป็นกันเอง
“ค่ะ พี่เจด้า ให้หนูเริ่มทำงานเลยมั้ยคะ หรือวันนี้หนูแค่มาสัมภาษณ์งานคะ”
เปรี้ยวถามเจด้าร่ายยาวด้วยความตื่นเต้น จนเจด้าถึงกับหัวเราะออกมาอย่างเอ็นดูกับความกระตือรือร้นจะทำงานของเปรี้ยว
“รับเข้าทำงานแล้วจะสัมภาษณ์ทำไมจ้ะ เดี๋ยววันนี้พี่จะสอนงานให้ พรุ่งนี้ค่อยทำจริงๆ แต่ก่อนอื่นพี่จะพาไปรู้จักหุ้นส่วนของผับอีกคน”
พูดจบเจด้าก็จูงมือเปรี้ยวเดินออกจากห้องตรงไปห้องของเจเดนทันที
“เจเดน…”
“วันนี้ฉันยุ่งไม่มีเวลามาเถียงกับเธอหรอกนะเจด้า ถ้าว่างอยากหาเพื่อนเล่นก็ออกไปเล่นที่อื่น”
เจเดนพูดดักเจด้าเสียงเรียบขณะที่ก้มหน้าก้มตาดูบัญชีรายเดือนของผับอยู่ ส่วนเปรี้ยวก็เบิกตากกว้างตกใจเมื่อรู้ว่าเจเดนคือเจ้าของผับอีกคน ได้แต่คิดว่าอะไรจะบังเอิญให้เธอมาเป็นพนักงานของเขาแบบนี้ เมื่อเห็นเจด้าตั้งท่าจะพูดเปรี้ยวจึงได้แต่ยืนเงียบอยู่ข้างหลังเจด้า
“นี่! ก่อนจะพูดอะไรกรุณาฟังให้จบก่อนสิยะ ฉันแค่พาน้องพนักงานมารายงานตัวกับนายก่อนแค่นั้น”
เจด้าตอบเจเดนอย่างอารมณ์เสียเมื่อโดนเจเดนพูดประชดใส่
“แค่พนักงานจะให้เข้ามาในห้องฉันทำไม เสียเวลา เธอรับเข้าทำงานก็ให้ไปทำงานสิ จะให้มากวาดมาถูห้องฉันรึไง ฉันไม่ชอบให้ผู้หญิงแปลกหน้าเข้ามาในห้องทำงานฉันเธอก็รู้ พาออกไปเดี๋ยวนี้เจด้า”
เจเดนพูดกับเจด้าเสียงแข็งโดยที่สายตาก็ยังก้มมองเอกสารทำเหมือนเจด้าเป็นอากาศเรียบร้อย เจด้าจึงได้แต่มองค้อนใส่เจเดนอย่างไม่พอใจ
“เชอะ! ไม่ต้องรีบไล่ ฉันพาน้องมาแค่แป๊บเดียว เดี๋ยวจะว่าไม่คุ้นหน้าไปไล่น้องออกจากร้านอีก เปรี้ยว นี่เจเดน แฝดของพี่เป็นคนที่ถือหุ้นใหญ่ของผับ”
เมื่อได้ยินเจด้าแนะนำชื่อเจเดนให้เธอฟัง เปรี้ยวก็เดินไปหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงานของเจเดนทันที
“สวัสดีค่ะคุณเจเดน หนูชื่อเปรี้ยวค่ะ”
เจเดนถึงกับรีบเงยหน้าขึ้นมองอย่างเร็วเมื่อได้ยินเสียงหวานที่คุ้นเคย ใบหน้าหล่อแสดงอาการตกใจออกมาเล็กน้อยแต่ก็ปรับสีหน้ามานิ่งขรึมใส่เปรี้ยวเหมือนเดิม จนเธอหุบยิ้มแทบไม่ทัน
“อืม”
เจเดนตอบกลับเปรี้ยวสั้นๆ แล้วก้มหน้าทำงานเหมือนเดิม ทำเอาเจด้าถึงกับตกใจเพราะเป็นครั้งแรกที่เจเดนไม่เคยปากไล่เปรี้ยวที่ไปยืนใกล้โต๊ะทำงานของเขา
“เรียกเจเดนว่าพี่เหมือนกับเรียกพี่ก็ได้นะ”
“ฉันมีน้องสาวแค่คนเดียว คนอื่นฉันไม่อนุญาตให้เรียกพี่ เพราะพนักงานที่นี่ต้องให้เกียรติเจ้านาย”
เจเดนเงยหน้าพูดดักเปรี้ยวเสียงแข็ง แต่เปรี้ยวกลับไม่ได้มีท่าทีเกรงกลัวเขาเลยสักนิด
“หนูก็ไม่ได้อยากได้คุณเป็นพี่ชายหรอกค่ะ เพราะหนูอยากได้คุณเป็นแฟนมากกว่า”
เปรี้ยวพูดแกล้งเจเดนด้วยรอยยิ้มทำเอาเจเดนถึงกับขบกรามแน่นด้วยความไม่พอใจ ส่วนเจด้าก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อยเพราะเหมือนเปรี้ยวกับเจเดนจะรู้จักกันมาก่อนแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเพราะอยากรู้ว่าเจเดนจะตอบยังไง
“อย่ามากวนประสาทฉัน”
“พอเลย อย่ามาด่าน้องสาวฉัน นายมาเคลียร์กับฉันก่อน ใครน้องสาวนายกันยะ”
เจด้าถามเจเดนด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ฉันเป็นคนเสียสละถีบเธอออกจากท้องแม่มาก่อน ฉันก็ควรเป็นพี่เธอเจด้า”
เจเดนพูดเสียงแข็งใส่เจด้าอย่างไม่ยอม
“ตรรกะบ้านไหนของนายออกหลังเป็นพี่นิ อีกอย่างรู้ได้ไงว่านายถีบฉันออกมา บางทีนายอาจจะโดนฉันถีบแล้วดันออกมาก่อนก็ได้นะเจเดน”
เจด้าพูดสวนเจเดนอย่างไม่ยอม ส่วนเปรี้ยวก็ได้แต่ยืนมองสองพี่น้องทะเลาะกันอย่างงงๆ เพราะไม่คิดว่าจะมีคนกล้าเถียงกับเจเดนแบบนี้
“เอ่อ… ขอขัดจังหวะก่อนได้มั้ยคะ คือหนูรอไปทำงานอยู่”
เปรี้ยวรีบพูดขัดเจเดนและเจด้าไว้ทันทีเมื่อทั้งสองไม่มีท่าทีจะหยุดเถียงกันเลย เมื่อได้ยินเสียงของเปรี้ยวเจเดนและเจด้าก็หยุดเถียงกันทันที
“พี่เจด้าบอกว่ามีลูกพี่ลูกน้องอีกหนึ่งคนที่เป็นหุ้นส่วนใช่มั้ยคะ หนูต้องไปแนะนำตัวด้วยมั้ยคะ”
เปรี้ยวเอ่ยถามถึงเอวาเพื่อเลี่ยงไม่ให้ทั้งสองทะเลาะกัน
“วันนี้พี่เอวาไม่ได้เข้ามาน่ะ ไว้วันหลังพี่พาไปแนะนำตัวเนาะ ปะ ลงไปข้างล่างกันเดี๋ยวพี่สอนงานให้”
“พนักงานเต็มทุกแผนก เธอจะให้ยัยนี่ไปอยู่แผนกไหน จะรับคนทำงานก็หัดเช็คจำนวนพนักงานบ้างไม่ใช่สักแค่จะรับมา”
เจเดนพูดขัดเจด้าเสียงแข็งเมื่อเห็นเจด้าชวนเปรี้ยวลงไปชั้นล่างของผับ
“เช็คแล้วย่ะ อีกสองอาทิตย์จะมีพนักงานแผนกจ่ายเครื่องดื่มลาออก ฉันจะให้น้องเปรี้ยวทำแทนเลย”
เจด้าตอบกลับเจเดนอย่างเร็ว
“อีกตั้งสองอาทิตย์จะรีบให้มาทำทำไมตอนนี้”
“นี่เจเดน นายจะพูดมากเกินไปแล้วนะยะ ต่อให้นายจะค้านยังไงฉันก็จะให้น้องเปรี้ยวมาทำงานด้วย ถ้าไม่มีแผนกไหนว่างให้ทำ ฉันจะให้มาเป็นผู้ช่วยฉัน เพราะฉะนั้นนายไม่มีสิทธิ์มาไล่เปรี้ยวออก ถ้านายรังแกน้องสาวฉัน ฉันหยุมหัวนายแน่คอยดู ชิ ไปกันค่ะน้องเปรี้ยวอยู่ในห้องนี้นานๆ เดี๋ยวจะเป็นไบโพลาตามเจ้าของห้อง”
เจด้าพูดใส่เจเดนอย่างไม่ยอมแล้วชวนเปรี้ยวเดินออกไปทันที จนเจเดนได้แต่ส่ายหน้าเอือมระอากับนิสัยเอาแต่ใจไม่ยอมคนของฝาแฝดตัวเอง หลังสองสาวออกไปเจเดนก็หันมาทำงานเหมือนเดิมจนเสร็จ จากนั้นก็มานั่งดื่มเหล้าที่โซฟาแล้วมองลงไปด้านล่างเหมือนปกติทุกวัน แต่วันนี้เขากลับไม่ได้กวาดตามองลูกค้าในผับแต่สายตากลับหยุดมองอยู่แค่คนๆ เดียวนั่นก็คือเปรี้ยวที่กำลังทำหน้าที่จ่ายเครื่องช่วยพนักงานอย่างคล่องแคล่ว
- Writer
