WILD ROMANCE

KABANATA FIVE

Kabanata 5

While waiting sa order naming pagkain ay hindi ko mapigilang mailang at maout of place kina Homer at Steffan. Paano'y ang dalawa lang ang nag-uusap. Si Cedrix naman ay busy sa paglalaro ng cellphone.

Ang ginawa ko ay inaliw ko na lamang ang aking sarili sa mga dumadaan sa labas ng restaurant na aming kinakainan. Binibilang ko ang mga taong dumaraan dahil sa pagkabagot!

"Ikaw Veronica, what do you think kung magtatayo ako ng business?" Biglang tanong sa akin ni Homer kaya naudlot ang pagbibilang ko.

Tiningnan ko ito at sandaling nag-isip. Napasinghap ako bago sumagot, "maganda nga 'yon pero if I were you mag-focus ka nalang sa ating family business." Tama ang sinabi ko, si Daddy na ang humahawak sa business namin sa Bohol. Si Tito Andrew may restaurants na ito at si Tito Alvin may business na rin ito. Kaya si Daddy at sa amin pinamamahala nina Lolo at Lola ang business bilang supplier ng mga farm products all over the world!

"Pero hindi ko naman hilig 'yon, sa tingin ko'y dapat ka sa family business natin dahil nasubukan mo nang magtrabaho."

"Well, sabihin na rin natin na it wasn't my interest." Totoo iyon. Sibukan ko lang naman magtrabaho sa amin dahil sa utos ng aming abuelo at abuela. Pero ang ibang hilig ko, if si Kuya Douglas, malabo ring ito ang magtatrabaho roon dahil doktor ito! Ang mga pinsan namin naman ay nag-aaral pa! Obviously mukhang malabong may papalit kay Daddy. At isa pa nandoon naman si Mommy. Kaya na nila dalawa iyon.

"Ganoon din naman ako, Veronica. Well, I love business pero hindi ganoon ang gusto ko. I want fashion, like kay Tito Alvin mga beauty products."

"Well, let's see if papayag sina Daddy, minsan ka na nilang pinayagan na mag-modelo. At isa pa ikaw ang pangalawa sa pinakamatandang apo. Sigurado akong hindi papayag si Kuya Douglas na mag-work sa business natin. At sa tingin ko'y kapag tatanda na sina Daddy at gusto ng magpahinga sa trabaho ikaw ang mamamahala, Homer." Mahabang paliwanag ko sa kanya. Nakita ko kung paano mag-iba ng mukha si Homer. Alam kong hindi niya nagustuhan ang sinabi ko. Well, its the truth.

"Well, I'll refuse the offer." Aniya.

"No, sa ayaw at gusto mo ikaw ang susunod na mamahala, Homer."

"But why? Bakit siguradong-sigurado ka na?" Nagtatakang tanong niya.

Napabuntong hininga ako, "dahil palpak ako sa mga business." 20 million ang nawala sa business dahil hindi ko nai-check ng maayos ang mga meat product kaya nong pag-deliver nasira ang quality. Hindi tinanggap ng buyer ang lahat ng karne. Mabuti nalang at agad nakabawi within one month.

"Bakit mo naman nasabi iyon?"

"Basta, di ako puwede." Nanatiling sekreto lang namin iyon ni Daddy. Dahil kapag nalaman nina Lola siguradong wala akong sweldo!

"Hmmm, kung ano ang gusto mo Homer sundin mo nalang like kung saan ka masaya." Sawsaw ni Steffan. Tinitigan ko siya. Sinasabi ba niya na huwag tanggapin ang pamamahala ng aking kapatid sa aming business.

"Well, tama ka Steffan. Matanda na ako at kaya ko nang magdesisyon sa aking buhay. And in fact may malaki na akong saving. I'm a millionaire." Kinindatan ako ng aking kapatid at tila ba'y pinagmamalaki nito ang pera niya.

"Well, Homer, it seems na hindi lang ikaw ang milyonaryo sa pamilya natin. Dahil halos tayong lahat."

"Wow, I must marry a Montecilio woman, Homer." Si Steffan. Nakangiti itong kinindatan ang kapatid ko. Agad akong kinabahan sa kanyang sinabi!

"Well, tamang-tama, Steffan, Veronica is single." Si Homer.

"What?" Nanlaki ang mga mata ko! "Wala sa bokabularyo ko ang relasyon na 'yan." Mabilis kong angal.

"Parati 'yang sinasabi ng mga babae, Veronica, but the time na dumating ang lalaki na kanilang iibigin ay kusa silang magpapaubaya." Seryosong wika sa akin ni Steffan. Talagang tinitigan niya ang aking dalawang mata para sabihin sa akin iyon.

"Well, Doctor Steffan, asa ka pa kung makakabingwit ka ng Montecilio." Paghahamon ko sa kanya!

"Let's see, Veronica." Kinindatan niya ako at malutong itong ngumiti. Tangna, hindi man lang ito nahiya sa kapatid ko na kaharap lang namin ngayon. Higit sa lahat, ang taas ng kompyansa ng gago!

"Tito, Homer, please samahan mo ako sa comfort room." Ani ni Cedrix na nagpakuha sa aming atensyon.

"Sure, tara." Inilapag ni Cedrix Cellphone nito at nagmamadaling lumapit kay Homer na nakatayo na. Magkahawak kamay silang nagtungo sa CR ng restaurant.

Sandaling may namuong katahimikan sa amin ni Steffan nang kami nalang dalawa ang naiwan sa mesa. Asa pa siya na kakausapin ko siya. Hindi mangyayari iyon.

"By the way, I would like to apologize sa ginawa ng disk information officer sa ospital." Ani ni Steffan. Ngunit hindi ko siya tiningnan. Bakit siya pa ang humihingi ng tawad? "Umamin siya matapos naming kausapin. It wasn't your fault."

Hindi ko naman talaga kasalanan iyon! Kung may mali man ako ay iyong pinatulan ko ang impakta!

"Alam mo, huwag mo nang ipaalala sa akin ang nangyari kanina dahil nakaka-bwesit." Tinaasan ko siya ng kilay.

Kitang-kita ko kung paano gumalaw ang adams apple ni Steffan sa aking ginawang pagmamaldita rito.

"Okey then, basta humingi na ako ng sorry in behalf sa ginawa ng aming tauhan."

"Stop acting na ikaw ang may kasalanan. At puwede ba huwag mo nga akong kausapin. Naiinis ako saiyo."

"Talaga? Alam mo ba ang kasabihang, the more you hate, the more you ---." I cut him

"The more you f**k!" Hindi lang nakakabwesit ang lalaking ito, nakakapanindig balhibo pa!

"It's love not fuck." Pagtatama niya sa akin.

"So what? Kung iniisip mo na makukuha mo ako, never!" Binigyan diin ko ang huling salita!

Ngumiti si Steffan sa akin ng nakakaloko as if may pinaplano ang gago sa akin! "Well Veronica, hindi mahirap kumuha ng babae, lahat naaakit." Inilapit niya ang mukha niya sa akin at mabilis ko siyang naitulak.

"Well, Mr. Steffan, ibahin mo ako sa mga babaeng taga Manila kung nagawa mong paibigin sila puwes iba ako sa mga babaeng tinutukoy mo. Marunong akong maglaro. Lahat rin nakukuha ko, huwag mo akong subukan baka pagsisihan mo sa huli, Steffan." Pagbabanta ko rito. Hindi niya alam kung ano ang maaari kung gawin. Hindi lang ito ang may nakakaakit na mukha at katawan. At kaya ko ring gawin iyon sa mga kalalakihan!

"Are you challenging me, Veronica?" Mas lalo pa itong ngumiti, s**t lang dahil sobrang gwapo niya talaga.

"It's not a challenge, Steffan. I'm warning you, I can smash a balls." Kinagat ko ang ibabang labi ko para mapakita sa kanya na mapanganib rin akong babae.

"Then smash my two balls."

"What?!" Nagulat ako sa sinabi niya. Hindi ko iyon inasahan!

"Why? Hindi mo kaya diba, hanggang salita lang kayong mga babae? Puro salita wala sa gawa."

Napalunok ako ng laway, gago pala ang lalaking ito, "huwag mong gamitin ang kasabihan na iyan sa kabastusan mo." Iniripan ko lang siya at iginiya ang tingin sa labas. Narinig ko naman itong tumawa. I know he's making fun of me, matatalo lang ako sa kanya kung papatulan ko pa.

Kasabay nang pagbalik nina Homer at Cedrix ang siyang pagdating ng aming order. Nagpapasalamat ako dahil kanina pa ako walang kain! Nakalimutan kong kumain ng lunch dahil pumunta ako kaagad sa ospital!

Agad kong nilantakan ang order kong ramen at pork belly. Ni wala na akong pakialam sa mga kasamahan ko. Napahinto kang ako nang napatitig sila sa akin lahat. Ibinaba ko ang chopstick at tinaasan ng kilay ang tatlo.

"What's the matter?" Curious kong tanong.

"Stop eating fast, hindi ka mauubusan and you can order pa naman." Si Homer. Kaya pala ganoon nalang ang tingin nila sa akin.

"I'm sorry, kanina pa ako gutom, eh." Ani ko at nagpatuloy ulit sa pagkain. Sa pagkakataong iyon ay medyo dahan-dahan na ang pagsubo ko ngunit malaki ang sinusubo ko!

Wala pang sampung minuto ay naubos ko na ang ramen at ang pork belly na kaunti nalang. Humingi pa ang aking tiyan at gutom na gutom pa ako.

"Waiter!" Tawag ko sa isang waiter na nag-aabang nang tatawag rito. Narinig naman niya ako kaya nagmamadali siyang lumapit sa akin.

"Isa pang ramen please at pork belly na rin." Nai-pout ko ang aking mga labi.

"Sige po, Ma'am." Nakangiting umalis ang waiter. Kumain na ako ulit, tinapos ko nalang muna ang pork belly na malapit ng maubos.

"You are impossible, saan mo nilagay ang lahat ng iyon?" Si Steffan, parang hindi ito makapaniwala sa nakitang nitong pagkain ko.

"Sa tiyan, saan pa ba?" Sarkastiko kong sagot.

"Ganyan siya Steffan, kahit sa amin 'yan ang huling natatapos kumain." Si Homer. Napasimangot ako sa aking kapatid, hindi na niya kailangang sabihin pa iyon kay Steffan.

"Well, kung sino man ang mapapangasawa ng kapatid mo Homer sigurado akong kailangan niyang bumili ng maraming groceries."

Bakit parang ako na ang pinag-uusapan ng mga ito? Kasalanan ko ba na sobrang dami kong kinakain?

"Sinabi mo pa, Steffan. Goodluck to her future husband." Si Homer.

Agad kong napansin ang paglunok ng laway ni Steffan. Tumingin siya sa akin at marahang ngumiti.

"Feeling mo naman." Mahina kong bulong at nilamon ang natitirang hiwa ng pork belly.

Hindi na ako naghintay pa dahil dumating na ang aking order. Gaya sa nauna kong kinain ay ganoon din kabilis kong nilantakan ang pangalawa. Napansin kong tuloy-tuloy ang paglunok ni Cedrix ng laway habang pinagmamasdan ako. Napahinto ako sa pagkain at sinimangutan ito ng tingin.

"Bakit Cedrix?" Tanong ko sa bata.

"You are like a pig, Tita Veronica."

"Ouch!" Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. For all the people ay bata pa talaga ang nagsabi sa akin.

"Hindi nagsisinungaling ang bata." Natatawang wika ni Homer.

"Shut up. Hindi niya alam ang sinasabi niya." Ani ko.

"Yes I did, mayroon kasing pig si Papalo at nakikita kong kumain ang baboy, ang bilis at ang lakas." Dagdag ni Cedrix. Napabuntong hininga ako at ngumiti rito.

"Do I look like a pig, Cedrix?" Mabait kong tanong sa bata.

Umiling lang ito, "you are beautiful Tita Veronixa, you are like Cinderella."

Ngumiti ako ng napakatamis sa sinabi ni Cedrix. Yon naman pala, nakabawi then ang bata.

"But Tita, you are eating like a pig." Dagdag na naman niya.

"Yeah, I know, kumain nalang tayo." Ani ko. Bago pa ako bumalik sa pagkain ay sinulyapan ko si Steffan. Nagulat ako nang nakatitig pala siya sa akin. Ngunit agad din naman itong nag-iwas ng tingin at ibinalik sa pagkain ang sarili. Halos hindi pa nito maubos ang order niyang pagkain.

Mas nauna akong natapos ng pagkain sa tatlong lalaki. Minabuti kong mag-order muna ng ice cream habang naghihintay sa tatlo na matapos. Pana'y lang ang subo ko habang pinagmamasdan ang mga itong kumain. Si Homer at Steffan halos hindi pa nangangalahati ang nakuhang pagkain sa plato ng mga ito. Si Cedrix ay malapit na ring matapos. Minabuti kong mag-order pa ng ice cream sa bata.

"Isa lang po ba, Ma'am?" Tanong nang waiter sa akin.

Napatingin ako kay Homer at Steffan, "gusto niyo?" Baka ayaw nilang kumain dahil sweets.

"Do you have keto ice cream here available?" Tanong ni Steffan sa waiter.

"Yes sir, we do have."

"Give us four." Si Steffan.

Napakunot lang noo ko. Anong keto ice cream ang pinagsasabi niya?

"Okey, sir. How about you, Ma'am?" Baling ng waiter sa akin.

"Kasali na ako sa apat." Giit ko na nagpakamot sa ulo ng waiter.

"Sige po."

Pagkaalis ng waiter ay tinapos ko ang aking ice cream. Ang dalawnag binatang lalaki ay patapos na ang mga itong kumain.

"Tito Homer, samahan ko ako ulit sa CR please." Ani ni Cedrix.

"Sure." Eksakto namang natapos na si Homer. Kami na naman ni Steffan ang naiwan. Napailing lang ako at nagkunwaring kumakain ng ice cream kahit ubos na.

"So tell me about yourself, Veronica." Biglang wika ni Steffan.

Naiinis ko itong tiningnan, "at bakit ko naman gagawin iyon, ha?"

"I just want to know you better, what if tayo ang magkatuluyan, diba?" Nang-aasar itong ngumiti.

"Tigilan mo nga ako, style mo bulok, at isa pa, huwag mo akong kausapin. Naiinis ako saiyo." Sobrang taas talaga ng confidence ng lalaking ito.

"Bakit ka naiinis sa akin? Dahil ba gwapo ako? Well, given na sa akin ang aking kagwapuhan kaya huwag kang mainis."

- ATHAPOS