รถเก๋งคันสีขาวมุกยี่ห้อตามท้องตลาดทั่วไปขับมาจอดเทียบที่ลานจอดรถของบ้านหลังใหญ่
วิชญะก้าวลงจากรถแล้วน้ำกระเป๋าเดินทางของตนไปยังรถตู้อเนกประสงค์ราคาหลักล้านที่จะต้องใช้เดินทางในวันนี้
“สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า” ชายหนุ่มไหว้ทักทายด้วยความสุภาพ แล้วหันไปยิ้มให้กับเจ้านายที่ตนดูแลอยู่ “สวัสดีครับคุณฐา”
“ค่ะ” เธอตอบรับเสียงเรียบแล้วเดินไปเปิดประตูรถเตรียมที่จะขึ้นไปนั่งรอ ทำให้วิชญะลดยิ้มลงเล็กน้อย นงนวลจึงสะกิดสามีให้ทำอะไรสักอย่างเพื่อช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้น
“ด้านหลังพับเบาะใส่กระเป๋าเต็มแล้ว ฐาไปนั่งหน้ากับพี่เขาก็แล้วกัน” ณัฐชัยบอกบุตรสาวคนเล็กแล้วยิ้มให้กับภรรยาตามแผนที่วางเอาไว้
“จริงๆ ก็นั่งหลังได้สามคนนะคะ” เธอบ่ายเบี่ยงแสดงเหมือนไม่อยากนั่งกับเลขานุการหนุ่ม
“ไปนั่งหน้าดีแล้วจะได้ช่วยพี่เขาดูเส้นทาง”
“ก็ได้ค่ะ” ณัฐฐาตอบรับราวกับว่าไม่เต็มใจ แต่ลึกๆ แล้วก็แอบรู้สึกดีไม่ได้ทั้งๆ ที่ห้
