ดาวเรศพนักงานสาวสวยกำลังยืนเติมแป้งรออยู่ที่มุมเสาตรงลานจอดรถ มือเรียวงามจับตลับแป้งแตะที่ใบหน้าแล้วหันซ้ายขวาสำรวจความงามของตนเองก่อนจะหยิบลิปสติกสีหวานมาเติมที่ริมฝีปากอีกครั้ง
“เธอคิดจะทำอะไรกันแน่นะ” รองประธานสาวกอดอกมองในรถของตนเอง พลางนึกชื่นชมว่าเสียงเครื่องยนต์ของรถที่ตนเองขับนั้นช่างเงียบสมราคาเหลือเกินเพราะอีกฝ่ายไม่รู้สึกตัวเลยสักนิดว่ามีคนแอบดูอยู่
สักพักวิชญะก็เดินออกมาจากประตูด้านหลังของบริษัทที่ติดกับลานจอดรถ
ดาวเรศรีบเก็บเครื่องสำอางแล้วทำเป็นเดินออกมาเจอเขาโดยบังเอิญแล้วรีบคล้องแขนเอาไว้
“ปล่อยครับ ผมไม่ชอบให้ใครมาแตะตัวผมแบบนี้” วิชญะรีบพูดแล้วแกะแขนเธอออกไปแต่หญิงสาวเกาะหนึบแน่น
“ไปเดตกันสักมื้อก่อนสิคะ พี่วิชญ์จะใจร้ายกับทุกคนที่เข้าหาพี่วิชญ์ไม่ได้นะคะ เปิดใจหน่อย”
“ขอโทษนะครับ ผมมีคนที่ชอบแล้ว ผมไม่สามารถเปิดใจให้ใครได้อีก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังแล้วออกแร
