ตอนที่ 5 คนละชั้น
1253 Words
ประตูห้องทำงานถูกเปิดออกตามมาด้วยเรียวขาเนียนสวยที่ก้าวฉับๆ ด้วยความมั่นใจแต่ก็แฝงไปด้วยความไม่พอใจกับเหตุการณ์ในห้องประชุม
วิชญะถือสมุดจดตามเข้ามาแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเธอ
“คุณพูดแทรกฉันในห้องประชุมแบบนั้นเหมือนดูถูกการตัดสินใจของฉันรู้ตัวหรือเปล่าคะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ
“คุณฐาครับ การที่เรามีสัญญาซื้อขายกับบริษัทขายส่งวัสดุพวกนั้นที่กำลังจะหมดสัญญาในสิ้นเดือน มันประจวบเหมาะกับช่วงขึ้นราคาวัสดุ ถ้ามองอีกแง่หนึ่งมันจะบังเอิญไปหรือเปล่าครับ เรื่องนี้ผมว่าเราควรตรวจสอบให้ดี เพราะมีความเป็นไปได้สูงว่าอาจมีการทุจริตขึ้น” เขาอธิบายเหตุผลให้เธอเข้าใจ
“หมายความว่าฝ่ายจัดซื้อบริษัทเรา..”
“อาจจะครับ เรื่องแบบนี้มีทุกบริษัทอยู่แล้ว แต่บางครั้งมันก็ไม่ใช่การทุจริตโดยตรง แต่ว่าอาจจะได้สินน้ำใจเล็กน้อยจากการสนับสนุนการสั่งซื้ออะไรประมาณนั้นมากกว่า” เขาอธิบายให้รองประธานสาวฟังอย่างใจเย็น
เรื่องพวกนี้ณัฐฐาไม่เคยรู้มาก่อนแม้จะทำงานที่นี่มาหลายปีแล้วตั้งแต่ตำแหน่งฝึกงานจนมาเป็นผู้บริหารแบบนี้
‘จริงอย่างที่คุณพ่อบอก เรายังอ่านเกมไม่ขาด เรื่องภายในลึกซึ้งแบบนี้ยังไม่เคยรู้มาก่อน นับประสาอะไรกับปัจจัยภายนอก’ หญิงสาวเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมณัฐชัยถึงส่งให้วิชญะมาเป็นเลขานุการของตน
“ถ้าฉันไม่ใช่ลูกสาวเจ้าของบริษัทก็คงไม่มีความสามารถมากพอที่จะขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งนี้สินะ” เธอตัดพ้อออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเศร้า
“ผู้บริหารทุกคนกว่าจะเก่งและขึ้นมาได้ในจุดสูงสุดก็ต้องอาศัยคนในองค์กรทำงานให้ทั้งนั้น ไม่งั้นจะจ้างเลขาหรือว่าที่ปรึกษามาทำไม จริงไหมล่ะครับ” เขาพูดเสียงนุ่มไม่ให้หญิงสาวต้องรู้สึกด้อยค่าตัวเอง
“คุณฐายังอายุเท่านี้กว่าจะเก่งได้เท่าคุณลุง เอ่อ ท่านประธานใหญ่ ก็ต้องใช้เวลาอีกหลายปี อย่ากดดันตัวเองเลยนะครับค่อยๆ เรียนรู้ไป สักวันคุณฐาต้องเก่งมากขึ้นเรื่อยๆ อย่างแน่นอนครับ”
“ขอบคุณนะคะ” เธอพูดเสียงเบา รู้สึกว่าสิ่งที่คิดว่าตนเองเก่งมาโดยตลอด จริงๆ ก็เป็นเพียงการหลงตัวเองเท่านั้น
************************
เครื่องดื่มร้อนในแก้วกระดาษถูกยื่นมาตรงหน้าของวิชญะ หญิงสาวสวยคนเดิมที่เคยตามตื๊อจีบเขายืนอยู่ตรงหน้าแล้วฉีกยิ้มหวานใส่
“ดาวซื้อมาฝากค่ะ” ดาวเรศบีบเสียงหวาน แล้วใช้สายตาที่เชิญชวนให้แก่เขา
“ไม่เป็นไรครับ วันนี้ผมดื่มแล้ว” วิชญะยังคงปฏิเสธอย่างเช่นเคย
และดาวเรศเองก็ยังคงไม่ละความพยายาม “ดื่มแล้วก็ดื่มอีกได้นี่คะ”
เลขานุการหนุ่มมองแก้วกาแฟตรงหน้า แล้วรับเอาไว้ตามมารยาทและเพื่อตัดความรำคาญให้หญิงสาวกลับไป แต่เธอก็ยังคงยืนอยู่อย่างนั้น
“เลิกงานแล้วไปกินข้าวด้วยกันสักมื้อไหมคะ ครั้งนี้ห้ามปฏิเสธนะคะ” เธอพูดดักคอเขาเอาไว้
วิชญะยิ้มที่มุมปากแล้วเงยหน้าสบตาเธออย่างจริงจัง “เราสนิทกันถึงขั้นที่จะห้ามผมปฏิเสธเลยเหรอครับ” คำพูดที่สุภาพแต่สายตานั้นดูจริงจังจนหญิงสาวลดยิ้มลงเล็กน้อย
“อืม ไม่สนิทวันนี้เดี๋ยวอีกหน่อยก็จะสนิทเองแหละค่ะ บางทีอาจจะเป็นคืนนี้ก็ได้นะคะที่เราจะสนิทกัน” หญิงสาวพูดด้วยถ้อยคำที่เชิญชวน
ริมฝีปากแดงระเรื่อขยับพูดอย่างไม่หยุดจนวิชญะรู้สึกว่าบางทีความเกรงใจที่เขามีต่อเธออาจทำให้อีกฝ่ายได้ใจแล้วยังคงตามตื๊อตนอยู่แบบนี้
“ขอโทษด้วยนะครับบังเอิญว่าผมไม่อยากจะสนิทกับใครเป็นพิเศษ” เขายิ้มตอบแต่สายตาเริ่มแสดงความรำคาญเธอเป็นอย่างมาก
“งั้นดาวไปทำงานต่อก่อนนะคะ ถ้าวันไหนพี่วิชญ์ว่างเราค่อยหาโอกาสไปทำความรู้จักกันให้มากขึ้น” น้ำเสียงที่เย้ายวนและเชิญชวนอย่างชัดเจนทำให้เลขานุการหนุ่มรู้สึกอึดอัด
หลังจากเธอเดินไปแล้วประตูห้องทำงานของณัฐฐาที่อยู่ข้างโต๊ะทำงานของเขาก็ถูกเปิดออกพร้อมกับเสียงพูดหยอกเย้าของรองประธาน
“เสน่ห์แรงดีจังเลยนะคะ เลขาของฉัน”
“คุณฐามีอะไรหรือเปล่าครับ” เขาถามเธอแล้วอมยิ้มกับคำว่า ‘เลขาของฉัน’
“เปล่าค่ะ”
“แล้วมาแอบฟังพวกผมคุยกันเหรอครับ”
“นี่ฉันไม่ได้แอบฟังเสียหน่อย ฉันจะเดินออกมาแต่บังเอิญได้ยินพวกคุณคุยกันเลยไม่อยากเปิดประตูขัดจังหวะเลยรอให้พูดจบก่อนก็เท่านั้น”
“ได้ยินตั้งแต่ตอนไหนล่ะครับ”
“ก็ตั้งแต่เริ่มจนจบนั่นแหละ”
“ก็นานอยู่นะครับ” เขาพูดแล้วยกยิ้มยั่วเธอเล็กน้อยทำให้ณัฐฐารู้ตัวว่าโดนอีกฝ่ายหลอกถาม แล้วกลายเป็นว่าตนสารภาพออกไปว่าตนแอบฟังบทสนทนาเมื่อครู่อย่างตั้งใจ
“แล้วคุณฐามีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ” เขาถามอีกครั้ง
“ไม่มีค่ะ ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ” หญิงสาวพูดแล้วก็เดินออกจากตรงนั้นไปด้วยความอับอายที่ตนเองเสียมารยาทแอบฟังเขาแบบนั้น
************************
ในตอนเลิกงานณัฐฐาที่กลับออกไปก่อนเธอถึงลานจอดรถแล้วนั่งคุยโทรศัพท์บนรถกับณิชาพี่สาวของตน
“ว่ายังไงคะพี่ณิ”
“วันนี้พี่กับพี่อิศไม่ได้ไปกินข้าวเย็นที่บ้านด้วยนะ”
“แล้วบอกคุณพ่อคุณแม่หรือยังคะ”
“บอกแล้ว พี่จะโทรมาบอกฐาว่าอย่าลืมเตรียมชุดว่ายน้ำไปด้วยนะ งานนี้บิกินีคู่ต้องมา”
“บิกินีเลยเหรอคะ ไม่เอาหรอกมีคนนอกไปด้วยฐาไม่อยากอวดหุ่นกับใคร”
“ใครล่ะ”
“ก็พี่...เอ่อ คุณวิชญ์เลขาของฐาไงคะ”
“พี่วิชญ์มาขับรถให้เหรอพี่นึกว่าคุณพ่อพูดไปอย่างนั้นเฉยๆ เสียอีก”
“ฐาก็คิดอย่างนั้นค่ะตอนแรก แต่คุณพ่อเอาจริงแล้วยังเหมือนยุส่งให้ฐาชอบเขาด้วยนะ”
“ก็ดีน่ะสิก็ตอนเด็กๆ พี่เห็นว่าฐากับพี่วิชญ์ก็สนิทกัน แล้วฐาเองก็ติดเขาแจเลยนี่”
“พี่ณิไม่ต้องพูดเลย เอะอะก็เอาเรื่องตอนเด็กมาพูด ตอนนี้ฐาโตแล้วนะคะทุกอย่างมันก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว”
“โอเคพี่ไม่พูดแซวแล้วก็ได้ แต่เสียดายนะถ้าใส่ชุดว่ายน้ำมิดชิดไป นานๆ เราจะได้ไปเที่ยวทะเลทั้งที”
“งั้นฐาเตรียมไปสองสามชุดก็แล้วกัน” หญิงสาวบอกด้วยความลังเลแล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นพนักงานสาวสวยของบริษัทตนที่ทำอะไรลับๆ ล่อๆ อยู่ที่รถของวิชญะที่จอดอยู่ข้างกัน
“พี่ณิแค่นี้ก่อนนะคะเดี๋ยวฐาจะขับรถแล้ว” เธอบอกพี่สาวแล้วกดวางสาย พลางมองดูพฤติกรรมของสาวสวยตรงหน้า
“จะเสน่ห์แรงเกินไปแล้วนะ ถึงขั้นที่ผู้หญิงลงทุนมาดักรอแบบนี้เลยเหรอ น่าหมั่นไส้ชะมัดเลย” หญิงสาวพึมพำแล้วทำหน้าตาไม่พอใจโดยไม่รู้ตัว
************************
- Writer
