“ขึ้นห้องก่อนไหมครับ”
จักรพรรดิถามเมื่อลงจากรถแล้วเช็คอินที่โรงแรมติดหาดแต่เป็นคนละหาดกับที่เธอตกลงจะไปกับเพื่อนๆ พรลักษมีพยักหน้าไม่พูดอะไรเพราะใจยังขุ่นมัวอยู่
เดินขึ้นที่พักอย่างมึนตึง มองดูการตกแต่งแบบไทยล้านนาด้วยสายตาชื่นชม เฟอร์นิเจอร์ส่วนใหญ่ทำจากไม้หมด ดูคลาสสิคและสวยล้ำอยู่ในที
หญิงสาวเดินเข้าไปในห้องนอนที่เป็นเตียงทรงโบราณสี่เสา หัวเตียงสลักลายฉลุสวยงามชดช้อย ตู้เสื้อผ้าเป็นแบบบิลด์อินฝังเข้าผนังชนิดที่ว่าไม่สังเกตจะมองไม่ออกเลยทีเดียว
“สวยไหม”
คนถามถามเพราะเห็นสายตาหวานมองอย่างพินิจพิจารณาไปทั่วห้องอย่างพึงพอใจ
แต่เจ้าตัวทำแค่พยักหน้าเป็นคำตอบเพียงเท่านั้น
จักรพรรดิไม่ละพยายามยังถามอีก
“หิวรึยัง”
คราวนี้คนที่นั่งเงียบมากว่าครึ่งทางนิ่งงันไป เพราะยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย ข้าวที่โทรส่งไว้ไม่ได้กินเพราะทางร้านลืมออเดอร์ของเธอจึงเป็นอันยกเลิกไป
พอเห็นว่าเธอเงียบ คน
