Nanginginig na unti-unting lumapit si Jeselle sa gitna ng kuwartong iyon. Marahan na rin niyang ibinaba ang kamay at nalilito kung tatakbo paakyat o tutuklasin ang hiwagang nasa harap.
Lumunok siya ng ilang ulit bago natutulalang napagdesisyunang lumapit ng tuluyan. Tutal, nais na naman niyang malaman ang mga nangyayari, lulubus-lubosin na niya.
Hindi pa rin siya makapaniwala sa nakikita.
Nakalagay sa gitna ang lahat nang ginamit niya mula pa man siya ay isilang; damit no'ng sanggol pa siya, nag-isang taon, dalawang taon, tatlong taon hanggang umabot siya ng labing-pitong taon! May label ang mga naturang damit. Tig-iisa kada taon.
Alam niyang sa kaniya ang mga ito dahil tanging siya lang ang nag-iisang anak ng magulang.
Nakalapag sa lapag at nagkalat ang mga iyon. Pero, hindi iyon ang
