หลังจากถูกยัดเยียดเด็กชายหน้าตาน่ารักไว้ในอ้อมอกแล้วถูกกันออกนอกวงครอบครัวเขาโดยการให้คนรับใช้พามาส่งที่ห้องนอนเดิมของเธอ เฟื่องฟ้าก็ยินยอมกลับห้องแต่โดยดี แม้จะอยากพูดกับเขาหรือทำอะไรสักอย่างให้ให้ความโกรธแทบกระอักเบาบางลง แต่ก็อยากให้เขาไปตกลงกับครอบครัวของเขาเสียก่อน
เธอตั้งใจจะไปคว้าโทรศัพท์มาโทรหาคนที่บ้านเพื่อระบายความโกรธ หากแต่เสียงอ้อแอ้ของเด็กชายที่เริ่มไม่อยู่นิ่งทำให้เธอละความสนใจจากไฟร้อนรุ่มในอกมาสนใจเด็กชายตรงหน้า
อาชว์พาเด็กชายคนนี้มาจากไหนอะไรยังไงเธอก็ไม่รู้... ทำไมเขาชอบเซอร์ไพรซ์เธอแบบไม่ได้ตั้งตัวตลอดเลยนะ...
“ชื่ออะไรฮึเรา... ยิ้มแฉ่งเชียวนะครับ ฟันขึ้นหลายซี่แล้วด้วย กำลังจะหล่อนะเนี่ย” หญิงสาวเขี่ยแก้มขาวอมชมพูของเด็กชายที่ได้ยินชื่ออาชว์เรียกคร่าวๆ ว่าน้องเทียนเบาๆ พูดไปยิ้มให้เด็กชายไป เด็กชายพูดอ้อแอ้ตอบรับพร้อมยิ้มจนตาหยีกับเธอ
“จะว่าไปหนูก็เหมือนคุณอาชว์ย่
