รอเพียงอึดใจเดียว ห้องอาหารก็มีผู้มาใหม่ หญิงสาวสวยแต่งกายดีหัวจรดเท้าวัยยี่สิบปลายๆ เดินประคองมารดาของอาชว์เข้ามา ดูไปท่านก็แข็งแรงดีแต่คนที่เด็กกว่าประคองเพื่อเอาใจเสียมากกว่า
“อ้าว มารอกันครบแล้วรึ” คุณหญิงสร้อยระย้ากวาดตามองคนในห้องอาหารก่อนจะหยุดสายตามามองเฟื่องฟ้าที่ลุกขึ้นมายืนไหว้ตนเพราะอารยาแนะนำให้รู้จักกับนางและปิยวดี เห็นคนตรงหน้าซึ่งลูกสาวแนะนำว่าเป็นพยาบาลส่วนตัวยกมือไหว้แล้วคุณนายสร้อยระย้าจึงพยักหน้าให้เจ้าตัวนั่งลง
“หลับสบายดีไหมล่ะ” เสียงที่ฟังก็รู้ว่าเจ้าตัวเป็นคนเข้มงวดขัดกับหน้าตาดูใจดี
“หลับสบายดีค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”
เฟื่องฟ้ายังคงอึดอัดกับการที่ไม่ได้บอกว่าตนมาเพื่ออะไรที่บ้านนี้ไม่ได้ยิ้มแย้มเท่าที่ควรและอึดอัดใจขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อยที่เห็นท่าทางไม่เป็นมิตรจากปิยวดี แต่กับคุณหญิงสร้อยระย้าเธอเดาไม่ออกว่าในสายตาเข้มงวดนั้นท่านมองเธออย่างไร
“แล้วคุณฟ้าเป็นลูกจ้างปร
