“เอ่อ...”
“ยังไม่ต้องตอบตอนนี้ก็ได้ครับ ผมมีเวลาอยู่ที่ไทยรามานเอ็นเตอร์ไพรส์อีกนานเลย คุณค่อยๆ พิจารณาผมไปก่อนก็ได้ ในวันที่คุณพอจะยกโทษให้ผมได้ วันนั้นคงเป็นวันที่ผมดีใจที่สุดในชีวิต...” เขานึกอยู่ในใจว่าจะไม่มีทางให้ผู้หญิงตัวเล็กๆ ตรงหน้าได้ดูหมิ่นเกียรติของลูกผู้ชาย เพศหญิงอ่อนแอต้องได้รับการปกป้องคุ้มครองจากเพศชายเท่านั้น แต่เธอทำฝืนดึงดันไม่ยอมสยบให้เขาก็คงต้องทำทุกทางเพื่อที่จะจัดการกับเธอให้ได้ ไม่ให้มาทำกำแหงขู่ใส่เขาฟ่อๆ เพราะมันดูเหมือนแมวตัวน้อยๆ กำลังพองขนขู่ใส่พญาราชสีห์
พิชญ์สินีเหลือบมองอเล็คซานเดอร์ เธองงกับพฤติกรรมของเขา ที่เปลี่ยนกลับไปกลับมา มันดูมีเลศนัยจนเธอไม่อาจจะไว้ใจ แต่เธอก็ยังคงฟังคำพูดของเขาเพราะในลิฟต์แคบๆ อยู่กันแค่สองคน ไม่ตั้งใจฟังก็คงได้ยินเต็มสองหู อเล็คซานเดอร์ยกมือขึ้นกอดอก เขาเอนตัวพิงพนังลิฟต์ ดวงตาคมดุมองพิจารณาร่างสดสวยของพิชญ์สินี และ
