“อ้ายยย...” เสียงกรีดร้องยามเมื่อเธอถึงฝั่งฝันอันสดสวย ร่างอวบอัดอ่อนระโหยทรุดฮวบ นอนหอบโยนหายใจแรงๆ จนทรวงอกอวบอัดกระเพื่อมไหว แต่มันไม่ได้ทำให้อเล็คซานเดอร์รู้สึกอยากกลับลงไปคลุกเคล้าอีกครั้งเลย เขาถอนแก่นกายออกมาจาโพลงสวาท ถอดอุปกรณ์ป้องกันตัวทิ้งไปแบบไม่แยแส ถึงแม้ว่าตัวเองยังไปไม่ถึงฝั่งฝันเลยก็ตาม เขารู้สึกหงุดหงิดพลุ่งพล่าน แต่ไม่ใช่กับผู้หญิงที่นอนตัวเปล่าเปลือยอวดทรวดทรงอะร้าอร่ามคนนี้แค่นั้น...
“คุณยอดเยี่ยมมากเลยค่ะอเล็ค ลีน่าคิดว่าลีน่าหลงเสน่ห์คุณแล้วล่ะ กลับมานอนกอดกันบนเตียงนี้ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวครั้งต่อไปลีน่าจะโชว์ฝีมือเอง” เสียงหวานฉ่ำร้องเรียก เธอบิดกายยั่วยวนหวังให้เขาหันกลับมาสนใจเธออีกซักครั้ง
“ไม่ล่ะคนสวย ผมต้องรีบกลับ ผมมีประชุมด่วนช่วงเช้า ลาก่อน” เขาควานหาเสื้อผ้าที่หล่นกระจัดกระจายเกลื่อนอยู่บนพื้น รีบคว้าขึ้นมาสวมใส่ลวกๆ และเอ่ยปากลาสาวสะคราญโฉม
