Chapter 22

1955 Words

YARA Madilim na ng mag-paalam at umalis kami sa bahay ng mga Montenegro. Tinupad ni Leo ang pangako na ihahatid ako nito ng maaga dahil may pasok ako kinabukasan. Ayaw n'ya raw ako mag-puyat lalo na hindi pareho ang tulog sa araw compared sa gabi. May pagkakataon na may mumunting luha ang sumusungaw sa mata ko. Ngayon ko lang kasi naranasan na magkaroon ng isang tao na pinapahalagahan ako kahit pa kakakilala pa lang namin. Nakikita ko ang concern at maging ang mga ginagawa nito na ako ang inuuna niya. How I wish na natagpuan ko si Leo sa ibang paraan at pagkakataon. Hindi ko kayang magsinungaling sa sarili ko na hindi ko nakikita ang mabuting side niya sa maikling panahon na kasama ko siya. Kahit gustuhin man ng mommy ni Leo na manatili ako sa kanila ay pumayag itong umuwi na ako. Ma

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD