ตอนที่ 4
1235 Words
บทที่ 4
ใบหน้าหล่อกระด้างขึ้นน่ากลัว เมื่อเนื้อตัวของเขาแทบแตกปริเพราะความนุ่มนิ่มที่ถูไถไปมาอย่างเร่าร้อน นี่หากเขาไม่รู้จักอาชีพของหล่อนเสียก่อน คงคิดว่าสาวน้อยคนนี้ยังเป็นพรหมจารีอยู่อย่างแน่นอน เพราะทั้งหน้าแดง ทั้งดิ้นรนอย่างเหนียมอาย แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อก็เห็น ๆ กันอยู่ว่า หล่อนประกอบอาชีพที่เก่าแก่ที่สุดในโลกได้ยอดเยี่ยมขนาดไหน
ก็ดูเจ้าร่างกายของเขาสิ มันบอกโต้ง ๆ อยู่แบบนี้ เจ้าหล่อนมีความสามารถที่เยี่ยมยอดชะมัด แค่ดีดดิ้นนิดหน่อยก็สามารถปลุกปั่นอารมณ์ใคร่ของเขาให้ระเบิดออกมาได้เกินร้อย ทั้ง ๆ ที่แม่นางแบบฮอลิวูดหลายต่อหลายคนยังไม่อาจทำให้เขาร้อนเป็นไฟแบบนี้ได้สักคนเดียว
เจ้าหล่อนดูไร้เดียงสา ขณะเดียวกันก็เร่าร้อนเกินจะรับมือ แถมร่างกายของหล่อนยังอวบอัดไปทุกส่วน งดงามหาที่ติได้ยากนัก โดยเฉพาะอกสาวที่ขาวอวบใหญ่มีเม็ดทับทิมสีระเรื่อประดับอยู่ที่ปลายยอดงดงาม เอวคอดกิ่วรับกับสะโพกผายกลมกลึง แถมด้วยบั้นท้ายงอนงามน่าฟอนเฟ้น
และต่ำกว่านั้น... สวยงามเกินกว่าจะทำเมินเฉยได้ แม้กับผู้ชายที่ผ่านผู้หญิงมาอย่างโชกโชนแบบเขาก็ไม่ได้รับการยกเว้น
“อย่ามาหยาบคายกับฉันนะ ปล่อยเถอะ ปล่อยฉัน...”
ยิ่งดิ้น ก็ยิ่งร้อน ไม่ใช่แค่กับยาห์มิลคนเดียว เพราะกับบัวบุษบาเอง หล่อนก็ไม่อาจจะปฏิเสธความวูบวาบที่ปั่นป่วนอยู่ภายในกายขณะนี้ได้ ยิ่งมีลมหายใจจากปลายจมูกโด่งเป่ารดพวงแก้มด้วยแล้ว สาวน้อยก็แทบจะละลาย
“ไม่ปล่อย หุบปากและก็บริการผมให้ถึงใจก็แล้วกัน เพราะบางทีผมอาจจะให้รางวัลติดไม้ติดมือกลับไปก็ได้”
ยาห์มิลพูดพร้อมกับก้มศีรษะทุยได้รูปสวยที่มีเส้นผมดกดำลงมาหา สาวน้อยหายใจได้ไม่ทั่วท้อง หาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้จริง ๆ ว่าตอนนี้หล่อนได้เสียสิ่งที่หวงแหนให้กับเขาไปหรือยัง
“ฉันไม่...”
“เพราะคุณต้องเหนื่อยหลายชั่วโมงทีเดียว กว่าผมจะอิ่ม...”
เขาทิ้งท้ายได้ยวนใจมาก และก็ไม่ต้องให้คิดต่อว่ามันจะมีอะไรเกิดขึ้น เพราะมือหนาที่ลูบไล้อยู่ที่แผ่นท้องเนียนละมุนมือ เคลื่อนมากอบกุมปทุมถันไว้เต็มมือ พร้อมออกแรงบีบเคล้นแผ่วเบาราวกับกำลังลองเชิง และเมื่อเห็นสาวน้อยตัวเกร็งสะท้าน กษัตริย์หนุ่มจึงเพิ่มแรงทวีคูณฟอนเฟ้นเต้าทรวงอย่างเมามัน ขณะที่ก้มต่ำลงไล้เลียยอดอกสาวสีสวยอีกข้างหนึ่งอย่างหิวกระหาย
บัวบุษบาสะดุ้งจนตัวลอยเมื่อริมฝีปากหยักสวยของเขาก้มลงงับเต้าทรวงข้างที่ว่างอยู่เข้าไปเต็มคำ เขาทั้งดูดและไล้เลียยอดอกไปในขณะเดียวกันได้อย่างอัจฉริยะ ร่างบางที่ไม่อาจช่วยตัวเองได้เพราะถูกมือหนาตรึงแขนทั้งสองข้างไว้บนศีรษะสั่นสะท้าน
ใบหน้างามส่ายไปมา พยายามอย่างที่สุดที่จะต่อสู้กับผู้ชายที่กำลังบั่นทอนความเป็นกุลสตรีที่ถูกปลูกฝังมาให้บินหายไปลับตา ความปรารถนาที่มันเกิดขึ้นมาเป็นครั้งแรกของวัยสาวกำลังประทุษร้ายร่างงามอย่างรุนแรง
“ปล่อยฉันนะ...”
“ผมไม่เห็นประโยชน์อะไรเลยกับการกระทำไร้สมองนี้ของคุณ อย่าคิดว่าผมจะเชื่อในสิ่งที่คุณกำลังสื่อสิคนสวย ผมเชื่อตัวเองมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ฉะนั้นหากจะดิ้น หากจะส่าย ก็ช่วยหุบปากที่ร่ำร้องราวกับว่าจะถูกข่มขืนสักทีเถอะ มันน่าสะอิดสะเอียน...”
“คุณมันบ้า... ฉันไม่ใช่คนที่คุณกำลังพูดถึงนะ ปล่อย...”
ร้องด่าเขาไปด้วยความเจ็บแค้น แม้จะเสียวซ่านรัญจวนใจไม่น้อยกับสัมผัสจากนิ้วมือมหัศจรรย์ของบุรุษที่กำลังดื่มกินเต้าทรวงของหล่อนตรงหน้า
ตอนนี้หล่อนยังจับต้นชนปลายอะไรไม่ถูกเลย ว่าเหตุการณ์บ้า ๆ แบบนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง ทำไมอยู่ ๆ หล่อนก็มานอนให้เขาลูบไล้ ฟอนเฟ้นอยู่แบบนี้
“ผมไม่ว่าหรอกนะ หากคุณจะร้องคราง หรือว่าจะร้องว่าเอาอีก เอาอีก แต่ขอร้องช่วยอย่าแสดงท่าทีเหมือนตัวเองพึ่งจะถูกผู้ชายแตะต้องเป็นครั้งแรก...”
พูดจบเขาก็ก้มลงไปจัดการกับทรวงอกอีกข้างหนึ่ง ทำทุกอย่างเหมือนเดิม ทั้งลิ้นที่ตวัดยอดทรวง ริมฝีปากที่งับแผ่วเบา ก่อนจะใช้ฟันขบเม้มแรง ๆ ตามกระแสอารมณ์ ส่วนมือที่ว่างจากการพันธนาการสาวน้อย ก็ย้ายไปฟอนเฟ้นเต้าทรวงที่เหลืออีกข้างด้วยความเร่าร้อน รุนแรง และเมามัน
สาวน้อยพยายามขัดขืนสุดกำลัง พยายามทำทุกอย่างที่จะสามารถทำให้ตัวเองรอดพ้นจากผู้ชายที่หล่อราวกับเทพบุตรคนนี้ไปให้ได้ แต่ดูจากหนทางแล้วมันคงเป็นไปได้ยากเย็น เพราะการต่อกรกับผู้ชายที่ตัวใหญ่โตไปซะทุกสัดส่วนอย่างยาห์มิล มันก็เสมือนการจุดเทียนแล้วเดินอยู่ท่ามกลางพายุยังไงยังงั้น
หล่อนกำลังจะพ่ายแพ้... พ่ายแพ้แก่เกมรัก ที่มันมาแบบปัจจุบันทันด่วน เกมรักที่มีแต่หล่อนคนเดียวเท่านั้นที่จะเจ็บปวด เกมรักที่มีความบริสุทธิ์ของหล่อนเป็นเดิมพัน
แม้อยากจะต้านทาน แต่มันก็ทำได้ยากเต็มทน เพราะตอนนี้ดูจากสถานการณ์แล้ว ร่างกายของหล่อนเริ่มจะทรยศ ทรวงอกชูชันท้าทายเขาอย่างไร้ยางอาย บั้นท้ายเริ่มลอยขึ้นจากที่นอน น้ำตาสาวไหลรินลงข้างแก้ม เมื่อเริ่มยอมรับกับชะตาชีวิต
“กรุณาเถอะ ปล่อยฉันไป... คุณกำลังเข้าใจผิด...”
ยาห์มิลแค่นหัวเราะ เมื่อเงยหน้าขึ้นจากซอกอกอวบอัดที่เต็มไปด้วยความหอมกรุ่น เหมือนเขาหลงเดินเข้าไปในสวนดอกกุหลาบ กลิ่นหอมตลบอบอวลจนชายหนุ่มแทบจะสะกดกลั้นอารามอยากจะฝากฝังกายในร่างงดงามของสาวน้อยใต้ร่างแทบไม่อยู่
กษัตริย์หนุ่มแทบอยากจะลัดขั้นตอนทุกอย่างไว้ครั้งหน้า อยากจะจับต้นขาอวบที่ขาวเนียนมือนั้นออกจากกัน และจากนั้นก็ทำให้หล่อนโอบรัดเขาไว้ด้วยซอกเนื้ออุ่นร้อน แค่คิดยาห์มิลก็ต้องครางออกมาอย่างสุดจะทานทน แต่เขาก็ต้องกัดฟันแน่นเพื่อข่มอารมณ์ดิบเอาไว้ ก่อนจะตอกย้ำความไร้ยางอายของบัวบุษบาออกมาอีกระลอก
“ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าการร้องไห้จะช่วยเพื่ออรรถรสในการร่วมเพศให้ดียิ่งขึ้น แต่ตอนนี้เริ่มเชื่อแล้ว เพราะยิ่งเห็นน้ำตาของคุณ ผมก็ยิ่งกระหาย อยากจะกินคุณทั้งตัว”
“ปล่อย...”
น้ำเสียงหวานที่เจือสะอื้นถูกกลืนหายเข้าไปในอุ้งปากหยักสวยของยาห์มิลทันที เมื่อชายหนุ่มเลื่อนตัวจากการครอบครองปลายถันขึ้นมาบดขยี้เรียวปากอิ่มสีสวยของบัวบุษบาด้วยอาการกระหายจัด แต่กระนั้นมือแกร่งสีน้ำตาลทองอีกข้างหนึ่งก็ยังไม่ปลดปล่อยเต้าทรวงอวบให้เป็นอิสระ
- Writer
