รอยสวาทเจ้าชายทมิฬ

ตอนที่ 3

ความปวดหัวรุนแรงกระแทกเข้ามาในความรู้สึกจนเจ็บร้าว พิษของแอลกอฮอล์ที่ซดเข้าไปอย่างไม่บันยะบันยังนั้นกำลังก่อการร้ายอยู่ในอก กลิ่นของมัจจุราชที่บ่งบอกที่มาไม่ได้วนเวียนอยู่ในสมอง ความปวดระบมจากการถูกคนที่ไว้ใจหักหลังทำให้ต่อมผลิตน้ำตาเริ่มทำงานอีกครั้ง และไม่ช้าน้ำใส ๆ ก็ทะลักออกมาตามหางตาและไหลลงสู่ข้างแก้ม

สาวน้อยสะอึกสะอื้นทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ลืมตา ปล่อยกายปล่อยใจให้หลงเข้าไปอยู่ในโลกแห่งความชอกช้ำ ไม่ได้รู้สึกสักนิดว่าตอนนี้เนื้อตัวของตัวเองกำลังถูกคุกคามจากมือหนาและริมฝีปากหยักสวยของผู้ชายหล่อเหลาคนหนึ่ง

แม้จะมีความรู้สึกแปลกแทรกมากับความรู้สึกรวดร้าว แต่กระนั้นสมองก็ไม่อาจจะแยกแยะมันออกมาได้ว่าคืออะไร รู้แต่ความเนื้อตัวของหล่อนไม่ได้รังเกียจความรู้สึกนั้นแม้แต่นิดเดียว อยากให้เจ้าความรู้สึกนี้ความรู้สึกที่เสมือนถูกหลอมละลายด้วยเปลวไฟบางอย่างฝังอยู่ในร่างกายเนิ่นนาน

มันทำให้หล่อนรู้สึกดีอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน มันทำให้เนื้อตัวของหล่อนคัดแน่น จนแทบจะนอนนิ่งเฉยไม่ได้ เสียงสะอื้นจากความเจ็บช้ำที่ดังออกมาจากกลีบปากสาวเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางกระเส่าเพราะความเสียวซ่านแปลก ๆ อย่างไม่มีการเตือนล่วงหน้า

สาวน้อยหวนคิดว่าตัวเองล่องลอยอยู่ในความฝัน ความฝันที่แสนหวาน ความฝันที่สามารถลบเลือนรอยแผลฉกรรจ์ หล่อนไม่อยากตื่นเลย อยากอยู่ในฝันนี้ตลอดไป

“อืมมม...”

สุดท้ายเสียงหวานดังระฆังแก้วก็เล็ดลอดออกมาจนได้ ร่างอรชรขยับไปมาอย่างไม่อาจจะหักห้ามความเสน่หาที่มันระเบิดอยู่ในกระแสเลือดได้

มือบางยกขึ้นสัมผัสกับความหยาบแข็งบางอย่างที่มันค่อนข้างระคายมือ สาวน้อยลูบไล้แผ่วเบาไปตามเจ้าสิ่งที่คิดว่าเป็นแผ่นหินนั้นช้า ๆ ราวกับจะสำรวจหาตัวตนที่แท้จริงของมัน

และเมื่อนิ้วขาวสะอาดลูบไล้ไปถึงเจ้าตุ่มไตบางอย่างที่สันนิษฐานว่ามันคงงอกเงยขึ้นมาจากแผ่นหินนั้น สาวน้อยก็สะกิดไปมาแผ่วเบาอย่างหยอกเย้า พร้อม ๆ กับรอยยิ้มละไมที่ผุดขึ้นมาบนใบหน้างามที่ยังหลับตาพริ้มครึ่งหลับครึ่งตื่น

หญิงสาวอาจจะยังคิดว่าตัวเองกำลังฝันอยู่นานกว่านี้ หากไม่มีเสียงครางกระด้างของใครคนหนึ่งดังขึ้นมาเหนือร่าง ดวงตากลมโตราวกับไข่ห่านเบิกกว้างขึ้นในบัดดล และนั่นมันก็เหมือนโลกที่กำลังนอนอยู่ตีลังกากลับหัว

ผู้ชายที่หล่อเหลาราวกับไม่ใช่มนุษย์ปรากฏอยู่ตรงหน้า แต่มันใช่ตรงหน้าธรรมดาที่ไหน เพราะพ่อรูปหล่อเล่นมาแนบนาบอยู่บนเนื้อตัวสาวของหล่อนอย่างสนิทสนม แถม... เนื้อตัวที่น้ำตาลทองนั้นยังเปลือยเปล่า ไร้อาภรณ์เสียอีก

ความร้อนผ่าวที่มันลามเลียไปทั่วทั้งร่างวิ่งกลับมาอัดแน่นอยู่ที่ช่องท้อง ดวงตากลมโตเผลอไผลสำรวจเนื้อตัวแกร่งที่อุดมไปด้วยมัดกล้ามสมบูรณ์แบบที่แสดงให้เห็นได้เป็นอย่างดีว่า ผู้ชายคนนี้ออกกำลังกายสม่ำเสมอแค่ไหน หรือบางทีเขาอาจจะเป็นนักกีฬาประเภทที่ต้องใช้กำลังมาก ๆ ก็เป็นได้

และไอ้เจ้าสิ่งระคายมือที่แอบสงสัยอยู่เมื่อครู่นี้ ที่แท้มันก็คือเส้นขนหยิกหย็อยที่มันปกคลุม แผงอกที่หล่อนดันโง่เง่าละเมอว่าเป็นแผ่นหินอยู่เมื่อครู่นี้รกรุงรัง

นี่หล่อนบ้าหรือสติไม่ดีกันแน่ ทำไม... ทำไมถึงได้ยอมนอนให้ผู้ชายมาหาความสุขบนเรือนร่างได้แบบนี้ ทำไมหล่อนถึงหลงใหลได้ปลื้มกับสัมผัสของเขา และทำไมถึงแยกแยะไม่ออกว่าสิ่งไหนคือความปวดร้าวและสิ่งไหนคือความรู้สึกที่ถูกปลุกเร้า

โง่มากจนไม่รู้ว่า สิ่งที่คิดว่ากำลังฝันไปนั้น มันคือเรื่องจริง...

ใช่! มันเรื่องจริงทีเดียวเชียวแหละ เพราะตอนนี้หล่อนนอนแผ่หลาให้พ่อเทพบุตรผู้มีดวงตาสีทองคนนี้ตักตวงความสุขจากเรือนกายได้อย่างไม่ละอาย ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจไว้ว่าจะมอบให้กับเจ้าบ่าวในคือเข้าหอเท่านั้น...

“ตื่นแล้วหรือ... แสดงว่าวิธีปลุกของผมยังใช้ได้ดีอยู่”

น้ำเสียงห้าวที่แปร่งเล็กน้อยระเบิดเข้ามาในหู และนั้นมันก็ทำให้ใบหน้างามแดงก่ำด้วยความโกรธแกมอับอาย มือบางที่ลูบไล้อกกว้างและแถมยังสะกิดยอดอกสีเข้มของยาห์มิลอยู่เมื่อครู่นี้เปลี่ยนเป็นผลักไสพัลวัน

“คนเลว คุณ... คุณทำอะไรฉัน”

ทั้งดิ้น ทั้งหยิก ทั้งข่วนแต่ดูเหมือนว่าวิธีที่ใช้นี้มันจะไม่ได้ผลสำหรับผู้ชายที่ตัวใหญ่มากเช่นเขา เพราะไม่ช้ามือหนาก็รวบข้อมือขาวเนียนทั้งสองข้างขึ้นไปไว้เหนือศีรษะ ก่อนจะก้มลงมอบรอยยิ้มมาดร้ายให้ในระยะเส้นด้ายรอดผ่าน

“น่าแปลกที่คำพูดของคุณช่างตรงข้ามกับการกระทำชะมัด” ดูแคลน นี่คือคำเดียวที่แฝงชัดอยู่ในคำพูดของเขา

“คุณ...ข่มขืนฉัน...”

เส้นคิ้วสีนิลที่พาดยาวอยู่เหนือดวงตาคมกริบเลิกขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่รอยยิ้มที่มันช่างตรงกันข้ามกับความยินดีระบายชัดเจนบนใบหน้าหล่อระเบิดนั้น

“ข่มขืนหรือ... ยังนี่ ผมยังไม่ได้ทำอะไรคุณสักหน่อย แค่ลูบ ๆ คลำ ๆ ด้วยมือและก็ริมฝีปากของผม แต่อีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้ ผมคงทำอะไรที่มันมากกว่าลูบ ๆ คลำ ๆ แน่...”

ดวงตากลมโตที่ขนตายาวยังเปียกชื้นไม่หายเบิกกว้าง เนื้อตัวเกร็งขึ้นมาด้วยความหวั่นเกรง รู้สึกเหมือนกำลังจะจมน้ำ ออกซิเจนเริ่มขาดแคลน

ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่า... จะต้องมานอนทอดกายอยู่ใต้ร่างของผู้ชายตัวโตผิวสีน้ำตาลทองคนนี้ แม้แต่ในฝันเฟื่องก็ไม่เคยมี นี่คงเป็นผลพ่วงที่เกิดมาจากแอลกอฮอล์ที่ตัวเองกรอกเข้าปากไปเมื่อคืนนี้อย่างแน่นอน ทำไมหล่อนถึงได้ขาดสติได้ถึงเพียงนี้ ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่ามันไม่ดีก็ยังจะดันทุรังดื่มมันเข้าไปอีก

ก็เป็นเพราะหล่อนเจ็บปวดยังไงล่ะ เลือดออกที่หัวใจ ทำยังไงก็ไม่อาจจะทานทนต่อพิษบาดแผลได้ นอกจากเยียวยาด้วยความมึนเมา

“ในเมื่อคุณตื่นเต็มตาแล้ว ก็ลงมือทำหน้าที่ของคุณสิ จบแล้วจะได้แยกย้ายกันไป”

“คนเลว ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณหมายถึงอะไร”

บัวบุษบายังดิ้นรนไม่หยุด แม้จะถูกตรึงไว้ทุกทาง แต่ยิ่งดิ้นเนื้อนุ่มที่เปลือยเปล่าขาวสะอาดที่ถูกพ่อรูปหล่อถอดเสื้อผ้าออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ก็ยิ่งแนบสนิททั้งเสียดทั้งสี จนความร้อนผ่าวแผดเผาไปทั่วทั้งร่าง และยิ่งเปล่าเปลือยด้วยกันทั้งสองฝ่ายแบบนี้ ยิ่งดิ้นก็เหมือนยิ่งสนองอารมณ์กันด้วยเชื้อไฟปรารถนา

“ลีลาดีเป็นบ้า ให้ตายสิ!”